တစ္စုံတစ္ဦးကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ဖူးသလားလုိ႕ေမးရင္
ဟုတ္ကဲ့ လုိ႕ေျဖလုိက္မိမွာပါပဲ။ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေတြနဲ႕ ကင္းေ၀းတယ္လုိ႕ေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္မယုံပါဘူး။
အားလုံးဟာ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႕ မိေနတတ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လုိအရာမ်ိဳးကုိ
ေၾကာက္ရြံ႕ေနၾကသလဲလုိ႕ေမးရင္ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး အေျဖေတြကေတာ့ တူညီေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕
ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ လူေတြကုိ ေၾကာက္သလား၊ ပုိးမႊားတိရိစာၦန္ေတြကုိ ေၾကာက္သလား၊ သက္မဲ့
အရာ၀တၳဳေတြကုိ ေၾကာက္ေနသလား၊။ အဲဒီေမးခြန္းေတြထဲက အေျဖတစ္ခုခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ
အေျဖတစ္ခုကေတာ့ မုခ်ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လူေတြကုိေၾကာက္ပါတယ္။ ေလာကမွာ
ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံးဟာ လူေတြပါပဲ။
အတၱေတြကုိ တံခြန္ထူထားတဲ့လူေတြ။ အၿငိဳးႀကီးတဲ့ လူေတြ။
လက္တုန္႕ျပန္တတ္တဲ့ လူေတြ။ လက္စားေခ်တတ္တဲ့ လူေတြ။
လူေတြထဲက လူျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ဘာေၾကာင့္မ်ား
လူေတြကုိေၾကာက္ေနရပါလိမ့္လုိ႕ ေမးခြန္းထုတ္လာခဲ့ရင္ အေျဖဟာ ရွည္လ်ား ေထြျပားပါတယ္။
တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းဆုိတဲ့ အသိထက္ လူေတြနဲ႕ ေရာေႏွာ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံလာရင္းနဲ႕ကုိ တစ္ေန႕တစ္ျခား
ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ရြံ႕လာရတဲ့အခါ ေလာကႀကီးထဲမွာ ေနစရာ မဲ့ေနသလုိပါပဲ။
ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘ၀ကေန သိတတ္တဲ့ အရြယ္ကစၿပီး
ကေန႕အထိ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံလာတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ မ်ားလွပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ေမ့ေတ့ေတ့ရွိေနၿပီး
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တုိင္တစ္ခုနည္းပါး အမွတ္ထင္ထင္ရွိေနဆဲပါ။ ရင္းႏွီးပတ္သက္မႈအတုိင္းအတာတစ္ခုကုိျပပါဆုိရင္
တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားဟာ မရွိမျဖစ္လုိအပ္ေနၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ မိတ္ေဆြမ်ားကေတာ့ လမ္းခုလပ္မွာ
ျပတ္က်န္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ေဆြဆုိတာ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့
တန္ဘိုးႀကီးျဖစ္တည္မႈ တစ္ခုပဲမဟုတ္လား။
ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိဳးအေကြ႕တစ္ခုမွာ အခုိက္အတန္႕ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္
ခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ လူေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႕
စုန္းျပဴး မိတ္ေဆြမ်ားကလြဲလုိ႕ အတုိင္းထက္အလြန္ သေဘာက်စရာ မိတ္ေဆြေတြက ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ရဲ႕
ျမတ္ေသာ ရတနာမ်ားပါပဲ။ လူဆုိတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ေနျခင္းထက္ အေပါင္းအသင္းဖြဲ႕ၿပီးေနျခင္းက
ပုိမုိသင့္ေတာ္တာပါ။
အထီးက်န္ျခင္းဆုိတာ အေဖာ္မဲ့ျခင္းရဲ႕
အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္မႈ တစ္နည္းပါ။ အထီးက်န္ျခင္းကေန ကင္းေ၀းခဲ့တာကလည္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း
ေပါမ်ားျခင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္တယ္။ ေလာကမွာ အေကာင္းခ်ည္းပဲ မရႏုိင္သလုိ အဆုိးခ်ည္းပဲလည္း
မရႏုိင္ပါဘူး။ မိတ္ေဆြေကာင္း၊ မိတ္ေဆြဆုိးဆုိတာ ေရာေႏွာေနတတ္တယ္ဆုိေပမယ့္ ႀကိဳတင္ သိေနႏုိင္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့
ေပါင္းသင္းလာေနရင္းနဲ႕ပဲ အေကာင္းအဆုိးကုိ ခြဲျခားရစျမဲပါ။ အဲဒီလို လူေတြနဲ႕ ေရာေထြးေနရင္းက
ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္လာရတဲ့ လူေတြဟာ တစ္စထက္ တစ္စ ပုိမုိမ်ားျပားလာပါေတာ့တယ္။
လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ပြင့္လင္းမႈကုိ
ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။
ပြင့္လင္းစြာ ဆက္ဆံတတ္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲက
အေကာင္းဘက္ခ်ည္းကလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ နားလည္မႈ လြဲေခ်ာ္သြားတဲ့အခါ ဆုိးက်ိဳးေတြ တစ္ရံတစ္ခါ
ရတတ္တာကလြဲလုိ႕ ေကာင္းတယ္လုိ႕ ေျပာလုိ႕ေတာ့ရပါတယ္။ ၿမိဳသိပ္္စြာ ဆက္ဆံျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ
အက်ိဳးရလာဒ္ကေတာ့ မ်ားျပားလွတဲ့ ခံစားခ်က္ေ၀ဒနာေတြကုိသာ ေထြးပုိက္ရတတ္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးပါတယ္။ အတၱႀကီးရင္
အထီးက်န္တတ္တယ္တဲ့။ ၿမိဳသိပ္္မႈရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ အတၱဟာ ပုန္းလွ်ိဳး ကြယ္လွ်ိဳးရွိေနတတ္တယ္။
အတၱစိတ္ေၾကာင့္ပဲ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး နားလည္မႈလြဲလာရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ မွားေနၿပီလားလုိ႕
သံသယေတြျဖစ္လာရပါတယ္။ အားလုံးမွန္တယ္လုိ႕ ထင္ထားတဲ့ ကိစၥမ်ားဟာ တစ္ကယ္ေတာ့ မွားယြင္းစြာ
လက္ခံထားတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
ၿမိဳသိပ္္စြာ ထားတတ္တဲ့စိတ္တစ္ခုရဲ႕ေနာက္မွာ
လက္စားေခ်လုိမႈေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္မသိခဲ့ဘူး။ အတုန္႕အလွည့္ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးဘူး။
လူေတြဟာ ကုိယ္အသာစီးရေနတုန္းမွာ မသိလိုက္ မသိဘာသာ ေနတတ္ခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ္ျပန္လည္ ခံစားလုိက္ရတဲ့အခါမွာေတာ့
နာက်ည္းတတ္ၾကတာ ျဖစ္ျမဲ ဓမၼတာတစ္ခုလုိ႕ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့မိတဲ့ ကိစၥတစ္ခုဟာ
တစ္ဖက္သားအတြက္ ႀကီးမားစြာ ထိခုိက္သြားတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစခ်င္ခဲ့ပါဘူး။ အနည္းနဲ႕အမ်ား
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ဂရုတစိုက္နဲ႕ က်င့္ၾကံေနမိေပမယ့္ အမွားဆုိတာ လူေတြနဲ႕ လက္ပြန္းတသီးရွိေနတတ္တာမို႕
မွားယြင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႀကီးႀကီးမားမား ထိခုိက္သြားပါေစဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ိဳး မထားမိေသာ္လည္း
တစ္ဖက္သားရဲ႕ ခံယူခ်က္လြဲေနတတ္တဲ့ အခါမ်ိဳးမွာ ေျဖရွင္းရခက္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးကုိေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္။
အဲဒီ အေနအထားတစ္ခုကုိ ျပန္လည္ တုန္႕ျပန္လာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ တစ္စ တစ္စ နဲ႕ လူေတြကုိေၾကာက္လာရျခင္းရဲ႕
အဓိက အေၾကာင္းအရာျဖစ္လာရပါေတာ့တယ္။
မျဖစ္စေလာက္ေလးပါကြာ လုိ႕ ဘယ္အရာမွကုိ
ေလွ်ာ့မတြက္ဖုိ႕ သင္ခန္းစာတစ္ခုရခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ မျဖစ္စေလာက္ကိစၥေလးကပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕
ရင္းႏွီးလွပါတယ္ဆုိတဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြကုိ သူစိမ္းဆန္ေစတာပါ။ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈနဲ႕ တည္ေဆာက္ထားတဲ့
သူငယ္ခ်င္းဆုိတဲ့ အသုိက္အျမံဳကေလးဟာ အက္ေၾကာင္းေတြနဲ႕ ခုိင္မာမႈေလ်ာ့နည္းလာခဲ့တယ္။
စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ အက္ေၾကာင္းရာေတြနဲ႕
သံသယေတြကုိ ျဖစ္တည္ေစခဲ့တယ္။ သူ ငါ့ကုိ ဆုိတဲ့ စိတ္ထားကေန ငါက သူ႕ကုိ ဘယ္လုိဆုိတဲ့
လက္စားေခ်လုိမႈေတြ မ်ားလာတဲ့အခါမွာ ရင္းႏွီးပတ္သက္ခဲ့ဖူးေသာ မိတ္ေဆြစိတ္ဆုိတာ ကြယ္ေပ်ာက္တတ္ပါတယ္။
ဘယ္တုန္းက ဆိုတာထက္ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိေတာ့ ဦးတည္လာခဲ့ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ရဲ႕စိတ္မွာ
အတၱေတြ ႀကီးမားေနၿပီဆုိတာ သိသင့္ပါၿပီ။
ဘယ္တုန္းက ေျပာခဲ့ဖူးမွန္းမသိတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကုိ
မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ အေျပာခံရတာမ်ိဳး။ ဘယ္တုန္းက လုပ္ခဲ့ဖူးမွန္းမသိတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကုိ
အထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ ခံစားလုိက္ရတာမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ႀကံဳဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ျပဳလုပ္ခဲ့စဥ္တုန္းက
တမင္ ၾကံရြယ္ၿပီး အခံရခက္တဲ့ စကားမ်ိဳးကုိေျပာခဲ့တာလားဆုိတာ ျပန္ စဥ္းစားဖုိ႕လုိပါတယ္။
ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ နာက်င္ေစမႈမ်ိဳးကလည္း ထုိနည္း လည္းေကာင္းပါပဲ။ စိတ္သန္႕သန္႕နဲ႕ ရည္ရြယ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာမ်ိဳး
မဟုတ္ခဲ့ဖူးဆုိတာ စိတ္ထဲမွာ ေသခ်ာခဲ့ရင္ လိပ္ျပာသန္႕စြာ နဲ႕ အဲဒီလုိ လုပ္ေဆာင္လာတဲ့လူကုိ
ရွင္းျပတတ္ဖုိ႕ လုိပါတယ္။
အၿငိဳး ဆုိတာ ေၾကာက္ဖုိ႕အလြန္ေကာင္းတဲ့
စိတ္လုိ႕ ထင္ပါတယ္။ အၿငိဳးတႀကီးဆုိတဲ့ စကားစုကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ရင္းႏွီးဖူးပါတယ္။ လူေတြဟာ
အရွံဳးကုိ ေၾကာက္တတ္ၾကပါတယ္။ အရွံဳးဆုိတာ ျပန္လည္ ေအာက္ေမ့စရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမဟုတ္မွန္းလည္း
သိၾကတယ္။
ေအာင္ျမင္ခဲ့တာေတြကုိပဲ ျပန္လည္ေျပာျပ
ဂုဏ္ယူတတ္ၾကတာက မ်ားပါတယ္။ ကုိယ္ခံလုိက္ရတာကုိ မွတ္ထားၿပီး ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ငါ့လုိ
သူ႕ျပန္ခံစားရေအာင္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ရုိင္း၀င္လာၿပီဆုိရင္ အျမန္ဆုံး ျပဳျပင္လုိက္ပါ။
ကုိယ့္ကုိ လူေတြ ေၾကာက္လာေအာင္ လုပ္မလား။ ကုိယ့္ကုိ လူေတြ ခ်စ္လာေအာင္လုပ္မလား။ ေရြးခ်ယ္စရာ
ႏွစ္ခုထဲက တစ္ခုကုိေရြးပါဆိုရင္ အေျဖဟာ ဘယ္လုိျဖစ္လာမွာပါလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ လူေတြကုိေၾကာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္
ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ လူေတြကုိလည္း ေၾကာက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အမွားေတြ လုပ္ေနမိခဲ့မယ္။
လုပ္ခဲ့ဖူးမယ္။ မသိျခင္းရဲ႕ လုပ္ရပ္တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ အက်ိဳးရလာဒ္ေတြက
မ်က္၀န္းေတြဆီကေနတဆင့္ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြ ေဖာ္ျပေနၾကတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕က လုပ္ရပ္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႕ ေဖာ္ျပၾကတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕ စကားတစ္ခြန္းနဲ႕ ျပန္လည္ အမွတ္ရေစတယ္။ ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ္ တမင္ရည္ရြယ္ၿပီး
လုပ္ခဲ့ေသာ လုပ္ရပ္ေတြ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ အမွန္တရားပါ။ အတၱႀကီးတဲ့ လူေတြပီပီ အဲဒီ အေျဖကုိ
ေက်နပ္ေရာင့္ရဲလိမ့္မယ္လုိ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မထင္ထားပါဘူး။
လူေတြကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ေနရင္းကပဲ ေျပာလာမယ့္
စကားေတြကုိ နားေထာင္တတ္ဖုိ႕၊ လက္တုန္႕ျပန္မႈကုိ ခံယူတတ္ဖုိ႕၊ အၿငိဳးတႀကီး တုန္႕ျပန္မႈေတြကုိ
ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူတတ္ဖုိ႕ ကၽြန္ေတာ္ ႀကိဳးစားေနပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္
လည္း ပုိပုိ ေၾကာက္ရြံ႕လာ မိေနတာ ေသခ်ာေနပါတယ္။
ေသာ္ဇင္(လြိဳင္ေကာ္)
Date-28th-April-2012
Time-9:50Pm
