အရင္လုိ..သူငယ္ခ်င္း

ေတြ႕ၾကံဳဆုံကြဲ...ဘ၀ရဲ႕၀ဲဂယက္ထဲ..
ငါတုိ႔ဆုံခဲ့ေသးတာပဲ....
အခ်ိန္ဆုိတဲ့အခုိက္အတန္႕ေလ းမွာ
စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လုိ႕မၿပီး ခင္..
နာရီေလးေတြကုန္ဆုံးခဲ့ျပန္ ၿပီ...။
ေရစက္႐ွိလုိ႕ပဲဆုံဆုံ..
ေလာကဓံတရားက..ငါတုိ႕ကုိ...အၾကာႀကီးေတြ႕ဆုံခြင့္မေပးဘ ူး..။
အခ်င္းခ်င္းခ်စားေနတဲ့..ေနရာေလးမွာ..
ငါတုိ႕ေတြဆုံတုန္း...
ရယ္စရာအေမာေျပေတြနဲ႕...၊ေ၀ဒနာေတြေျဖေဖ်ာက္ၾကတာ..
အခုေတာ့..
အဲဒိအခ်ိန္ေတြ...ငါတုိ႕လြမ္းေနရၿပီ...။
ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္...
ေ႐ွ႕မွာျပျပေလး.. ျမင္ေနရၿပီလုိ႕...
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေျဖသိမ့္..၊ရီေ၀ေ၀တန္ခုိးေလးေတြနဲ႕...
ညည္းသံလား...ရယ္သံလား..
ငါတုိ႕ေတြၾကား....မီးခုိးေငြ႕ေလးလုိ..ေ၀ေနဖူးေသးတယ္...။
အခ်ိန္ေတြအားတုိင္း...
ရင္ထဲမွာမုန္တုိင္းထန္တုိင ္း...
ေဖးမဖုိ႕အဆင္သင့္....လဲမက်ေအာင္ထိန္းေပး..
ငါတုိ႕အရမ္းခင္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ ္......။
ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္ဆီ...
စမ္းတ၀ါး၀ါးလမ္းေတြ....ငါတုိ႕ေလွ်ာက္ရဦးမယ္ဆုိတာ ..
အခုေတာ့..ခြဲဖုိ႕လား...
လူဆုိတာေမြးကတည္းက...အေဖာ္မပါဘူးလုိ႕...
ငါတုိ႕ႏုတ္ဖ်ားက
ဟန္ပုိလုပ္အဟုတ္ေျပာလည္း...
တကယ္တမ္းမခြဲခ်င္ေသးဘူး..။
ဒါေပမယ့္  ...သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ...
ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေဖာက္...ကုိယ္ေလွ်ာက္မယ့္ခရီးမွာ..
အေမာေတြရဲ႕ၾကား...ငါတုိ႕ေျပးေနၾကတာ.
ေအာင္ျမင္တဲ့တစ္ေန႕...
ဆုံႏုိင္ေသးတယ္မဟုတ္လား....။
သီခ်င္းထဲကလုိ..
ကမာၠႀကီးကက်ဥ္းတယ္ဆုိေပမယ္ ့...
သူ႕ေနရာနဲ႕..ငါ့ေနရာ...ေ၀းေနတုန္းခဏ..
ကမာၠႀကီးကက်ယ္ေနေသးတယ္...။
မုိင္ေတြေ၀းေနေပမယ့္...
တစ္ေန႕ေန႕..တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္..
အရြယ္လြန္ေဟာင္းလုိ႕....ျပန္ဆုံတဲ့အခ်ိန္..
ငုိသံေတြမပါ...
ျပံဳးမ်က္ႏွာေတြနဲ႕...
ငါတုိ႕ေတြမ်ား...ျပန္ဆုံၾကရင္.....
သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ......
အရင္လုိပဲေနာ္..............။

ႏုတ္မဆက္နဲ႕….သူငယ္ခ်င္း

ဟုိင္း…

ေတြ႕ရင္ ႏုတ္ဆက္..

မရဲတရဲေတြ႕ခဲ့ၾက…လည္ပင္းဖတ္ၿပီး ဆဲေရးတတ္ၿပီ..။

စကားေနာက္ ရန္မျဖစ္တတ္သလုိ..

မုန္းရေကာင္းမွန္းမသိ….

ေပ်ာ္ေနတာပဲ သိခဲ့တယ္..။

ဟုိင္း…

ခင္ခဲ့တာမၾကာ…

မီးခုိးေငြ႕နဲ႕ေကာ္ဖီၾကား ဗ်ာမ်ားလုိ႕မအား…

ငုိအားထက္..ရယ္အားတန္ခဲ့ၾက….

မ်က္ရည္ဆုိတာ ငုိဖုိ႕မွ မဟုတ္ခဲ့ၾကတာ..။

ဟုိင္း….

ခုေတာ့ ရယ္ခဲ့တုန္းက ၾကတဲ့မ်က္ရည္…

ႏုတ္မဆက္နဲ႕ငုိခ်င္တယ္ သီခ်င္း..နဲ႕

ဘုိင္ လုိ႕ေျပာရမွာလား…

ဟုိင္းလုိ႕….ေျပာရမွာလား

ေအာက္တုိဘာလဆန္းညရဲ႕ သန္းေခါင္လည္မွာ

အသံေတြတိတ္..ရင္ထဲက ေ၀ဒနာကုိ

ဂစ္တာအုိတစ္လက္ေပၚပုံခ်လုိ႕

အလြမ္းသံစဥ္ေတြၾကဴးရင့္

၀မ္းနည္းရမွာလား……

၀မ္းသာရမွာလား……

လမ္းခြဲ…..ရေတာ့…မယ္ဆုိတာ သိတဲ့ေနာက္…

ႏုတ္မဆက္ခ်င္ေတာ့ဘူးကြယ္…။

ေသာ္ဇင္(လြိဳင္ေကာ္)

၇-၁၀-၂၀၁၀

အရင္လုိ..သူငယ္ခ်င္း

ေတြ႕ၾကံဳဆုံကြဲ...ဘ၀ရဲ႕၀ဲဂယက္ထဲ..
ငါတုိ႔ဆုံခဲ့ေသးတာပဲ....
အခ်ိန္ဆုိတဲ့အခုိက္အတန္႕ေလ းမွာ
စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လုိ႕မၿပီး ခင္..
နာရီေလးေတြကုန္ဆုံးခဲ့ျပန္ ၿပီ...။
ေရစက္႐ွိလုိ႕ပဲဆုံဆုံ..
ေလာကဓံတရားက..ငါတုိ႕ကုိ...အၾကာႀကီးေတြ႕ဆုံခြင့္မေပးဘ ူး..။
အခ်င္းခ်င္းခ်စားေနတဲ့..ေနရာေလးမွာ..
ငါတုိ႕ေတြဆုံတုန္း...
ရယ္စရာအေမာေျပေတြနဲ႕...၊ေ၀ဒနာေတြေျဖေဖ်ာက္ၾကတာ..
အခုေတာ့..
အဲဒိအခ်ိန္ေတြ...ငါတုိ႕လြမ္းေနရၿပီ...။
ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္...
ေ႐ွ႕မွာျပျပေလး.. ျမင္ေနရၿပီလုိ႕...
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေျဖသိမ့္..၊ရီေ၀ေ၀တန္ခုိးေလးေတြနဲ႕...
ညည္းသံလား...ရယ္သံလား..
ငါတုိ႕ေတြၾကား....မီးခုိးေငြ႕ေလးလုိ..ေ၀ေနဖူးေသးတယ္...။
အခ်ိန္ေတြအားတုိင္း...
ရင္ထဲမွာမုန္တုိင္းထန္တုိင ္း...
ေဖးမဖုိ႕အဆင္သင့္....လဲမက်ေအာင္ထိန္းေပး..
ငါတုိ႕အရမ္းခင္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ ္......။
ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္ဆီ...
စမ္းတ၀ါး၀ါးလမ္းေတြ....ငါတုိ႕ေလွ်ာက္ရဦးမယ္ဆုိတာ ..
အခုေတာ့..ခြဲဖုိ႕လား...
လူဆုိတာေမြးကတည္းက...အေဖာ္မပါဘူးလုိ႕...
ငါတုိ႕ႏုတ္ဖ်ားက
ဟန္ပုိလုပ္အဟုတ္ေျပာလည္း...
တကယ္တမ္းမခြဲခ်င္ေသးဘူး..။
ဒါေပမယ့္  ...သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ...
ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေဖာက္...ကုိယ္ေလွ်ာက္မယ့္ခရီးမွာ..
အေမာေတြရဲ႕ၾကား...ငါတုိ႕ေျပးေနၾကတာ.
ေအာင္ျမင္တဲ့တစ္ေန႕...
ဆုံႏုိင္ေသးတယ္မဟုတ္လား....။
သီခ်င္းထဲကလုိ..
ကမာၠႀကီးကက်ဥ္းတယ္ဆုိေပမယ္ ့...
သူ႕ေနရာနဲ႕..ငါ့ေနရာ...ေ၀းေနတုန္းခဏ..
ကမာၠႀကီးကက်ယ္ေနေသးတယ္...။
မုိင္ေတြေ၀းေနေပမယ့္...
တစ္ေန႕ေန႕..တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္..
အရြယ္လြန္ေဟာင္းလုိ႕....ျပန္ဆုံတဲ့အခ်ိန္..
ငုိသံေတြမပါ...
ျပံဳးမ်က္ႏွာေတြနဲ႕...
ငါတုိ႕ေတြမ်ား...ျပန္ဆုံၾကရင္.....
သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ......
အရင္လုိပဲေနာ္..............။

ဒီဇင္ဘာေနာက္ဆုံးည

ည ၂၄နာရီေက်ာ္ခါနီး
အားလုံးရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြက
အျမန္ရထားတစ္စင္းလုိ
မွန္မွန္ခုတ္ေမာင္းလုိ႕
ႏွစ္သစ္ဘူတာႀကီးသုိ႕ ဆုိက္ေရာက္ခ်င္ၿပီ.....။

သီဆုိခ်င္ေနတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႕
စည္ခ်က္သံေတြ စီးဆင္းခဲ့...
ရပ္လုိ႕မရတဲ့ ေတးသြားတစ္ခုမွာ.....
ခုိ၀င္ညည္းရင္း
တစ္ႏွစ္တာရဲ႕ ဘ၀အေမာ..
ေလွ်ာခနဲ ေျမာပါေစဖုိ႕...
ငါတုိ႕ေတြ အသင့္ျပင္ၾကစုိ႕ရဲ႕....။

ေအးစက္စက္ ဒီဇင္ဘာညကုိ
ပခုံးတစ္ခ်က္မတြန္႕
ႏွင္းထုကုိအံတု
ငါတုိ႔ ႀကိဳလင့္မယ့္ အခ်ိန္...တစ္ျဖည္းျဖည္းနီးခဲ့ေပါ့..
စိတ္တြက္နဲ႕ ေရရြတ္...
သံၿပိဳင္ေတးသံလုိ..ငါးဆယ့္ကုိး ေျခာက္ဆယ္..
Happy New Year ...တဲ့.....။

ငါတုိ႕ရဲ႕ ရင္တြင္းသံနဲ႕ ေအာ္တဲ့ည..
2012 က
ႀကိဳလင့္ လက္ကမ္းလုိက္တာက
တုိ႕အတူ ခ်ီတတ္စုိ႕တဲ့...
စီးေမ်ာခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာည...
ငါတုိ႕ နင့္ကုိ ႏုတ္ဆက္ခဲ့တယ္....။

ေနာင္တကဗ်ာ

တစ္ကုိယ္ေကာင္းဆန္မႈေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ငါ
ေလာဘေတြအမ်ားႀကီးပုိက္လုိ႕
လုိခ်င္တာေတြပဲသိခဲ့...
ဘာမဆုိႏွာတစ္ဖ်ားသာခ်င္တဲ့ အခါ
ရူးသြားတတ္တယ္ဆုိတာ သိတဲ့အခုိက္
ေနာင္တဆုိတာလည္း..ေနာက္ကကပ္ပါလာရဲ႕...
စိတ္ကုိမဖြက္....အရွိကုိအရွိျပတဲ့အခါ..
ရုိးသားမႈေတြက ဘ၀ပ်က္သြား...
ခံစားခ်က္ေတြက အတုတဲ့လား..
သူငယ္ခ်င္းေရ...............
အထက္စီးဆန္စြာေျပာခဲ့သူ..
ေျပာမထြက္တဲ့စကားေတြက....
ငါရင္ထဲမွာအျပည့္....
မႀကိဳက္တာကုိမႀကိဳက္ဘူး....
အႀကိဳက္ကုိေခါင္းၿငိမ့္....
မွန္ရာကုိေျပာတတ္တာ...ငါအက်င့္ေတြရယ္ေပါ့..
ဘယ္သူေတြဘာေျပာ....ေကာင္းကြက္ႏွင့္ဆုိးကြက္
ဒြန္တြဲတဲ့ေလာကမွာ...
ငါ့အေပၚ..စိတ္ပ်က္တာေတြမ်ားေနလား...။
သူငယ္ခ်င္း....
က်ိတ္မွိတ္ခံစားရတဲ့...ေ၀ဒနာ..
လက္ညိွဳးထုိးတရားခံရွာေတာ့ ....
ဦးတည္ရာျမွား......
ငါ့က်မွရပ္ေနရလား......
သူငယ္ခ်င္းေတြၾကား....
အျပန္အလွန္နားလည္မႈေတြက....
ဖိစီးမႈေတြနဲ႕ နစ္ျမဳပ္.......ကုန္ဆုံးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြလည ္း...
ႏွေျမာမိရဲ႕....။
လမ္းျပသူကမွားလား.......
လုိက္နာသူကမွားလား.........
ရင္ထဲကေစတနာ......နားလည္ဖုိ႕သင့္ပါတယ္..
သူငယ္ခ်င္းေရ...
တစ္ေန႕နားလည္....
စိတ္ဓါတ္ကုိဖတ္တတ္တဲ့အခါ...
ခြင့္လႊတ္ၾကည္ျဖဴမႈေတြ.....ထာ၀ရတည္ေစဖုိ႕......
ငါဆုေတာင္းတယ္..........။

ေသရည္ကၽြန္

မူးတူးတူးႏွင့္ေပ်ာ္...၊ ဥၾသရယ္တစ္ညံညံရယ္ႏွင့္
ျပဳတ္ျပန္တဲ့ ဆန္ျပဳတ္၊ အျဖဴအနီအ၀ါရယ္စုံလုိ႕
ပကတိတုိင္းရယ္ျမင္...။

ျမင္အာရုံေ၀့ကာ၀ါး၊အူတိမ္က ုိညစ္ကာအန္လုိ႕
စုပ္ခ်ီတစ္ခါ လွိဳက္တစ္ခါႏွင့္ ၊ဦးေခါင္းကုိခ်ာခ်ာလည္တယ္ .
မူးလုိက္တာကြယ္...။

ေတာ္ပါၿပီ ေသာက္ေတာ့ဘူး၊ ရယ္ကာစူးစိတ္၀ယ္
ေနာက္တစ္ခါျပန္ေဇာင္းမိ၊ အေပါင္းရယ္စုံတာေၾကာင့္
ပုလင္းကုိေရက်င္းလုိ႕၊ အာခံတြင္းမွာပြက္ပြက္ဆူတယ္
မူးေအာင္ေသာက္ဦး...။