(၁)
နဖူးေပၚ လက္တင္ျပီး သည္လိုႏွင့္မိုးလင္းခဲ႔ရတဲ႔ ညေပါငး္မ်ားလွျပီ။ ညစဥ္ညတိုင္း ေတြးလြန္လြန္းလို႔လည္း ဦးေႏွာက္ေတြေျခာက္ရျပန္ေသး။ ေန႔စဥ္အမွ် ျဖတ္သန္းလာခဲ႔ရတဲ႔ ဘ၀လမ္းကိုျပန္ေတြးရင္ ေရွ႕ဆက္ရမယ့္လမ္းေတြအတြက္ ရင္ေလးရျပန္သည္။ ဘာလိုလို္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ဦးစီးေနရာကို က်ဳပ္လက္လြဲခဲ႔တာ ခုႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ ရွစ္ႏွစ္တြင္းေရာက္လာခဲ႔ပါေပါ႔လား။ ဘ၀ကို အရက္ႏွင့္ေမ်ာေနတဲ႔ ေယာက်ာ္းကို အျပစ္ေတြတင္ေနရံုႏွင့္ အိမ္ေထာင္ေရးျပóနာေတြ ေျပလည္သြားမွာ မဟုတ္မွန္းသိလို႔ က်ဳပ္လြတ္ထားခဲ႔တာေပါ႔။ စိတ္သေဘာထား ၾကည္ျဖဴလွတယ္ရယ္လို႔ ဘယ္ဟုတ္ရမည္လဲ။ ေျပာလို႔မရလို႔ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနတာကို ဒင္းက “ အ ” တယ္မ်ားထင္ေနေလေရာ႔သလား။ က်ဳပ္မွာေတာ႔ ဒင္းအျပင္ေနာက္ထပ္ ပါးစပ္ေပါက္ သံုးေပါက္အတြက္ တစ္ေန႔ကုန္ ခါးမဆန္႔ရေလေအာင္ ရွာရ၊ ေဖြရ၊ လုပ္ရႏွင့္ အအားေနရသည္မရွိ။ ရွိတာေလးႏွင့္စား တငး္တိမ္ေရာင္ရဲေနရံုႏွင့္ ဘာမွ်ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ သားသမီးေတြရဲ႕ အလံုးစံုေသာ ဗာဟီရကိစၥေတြႏွင့္တင္ မယား၀တရားဆိုတဲ႔ ပညတ္ခ်က္ေတြ ျပဌာန္းထားခဲ႔တာဆိုတာ ရြတ္ဆိုရံုသက္္သက္၊ မသိလိုက္မသိဘာသာ ေခါင္းျငိမ္႔ ရမယ္႔ ဆိုရိုးေတြမွမဟုတ္တာ။ က်ဳပ္ဖက္ကေတာ႔ မယား၀တရားေတြေက်ပြန္ေပမယ္႔ ၊ ဒင္းကေတာ႔ လင္၀တရားဆိုတာ ခုေနသြားေမးရင္ေတာင္ အရူးကို စာသင္သလိုျဖစ္ေနမွာ။ ေယာက်ာ္းလို ခြန္းအားအျပည့္ ႏွင့္ လုပ္ေကၽြးဦးမယ္မရွိဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ ေသရည္ေလတျမျမႏွင့္ ေခါင္းကိုက်ည္ေပြ႔ ႏွင့္ထုရိုက္ခ်င္ေတာ႔တယ္။တကယ္။
ဒင္း ႏွင့္ ရျပီဆိုကတည္းက က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ ဆင္းရဲတြင္းနက္ခ်င္လို႔ပဲ ေအာင့္ေမ႔မိပါတယ္။ ရပ္ရႊာထဲ ဗိုလ္ကေလးတသသ၊ ေခါင္းေလာင္းေဘာင္းဘီးေလးတဖြဖြ ႏွင့္ဆိုေတာ႔ ဓါတ္ရွင္မင္းသားလုပ္စားလို႔ရတဲ႔ ရုပ္ရည္ကို က်ဳပ္မက္ေမာမိတာ ဘာဆန္းလဲ။
ရပ္ကြက္ထဲမွာ ေဒါင္းသိေမာင္းသိလုပ္စားေနတဲ႔ မိန္းမပ်ဳိတစ္ေယာက္အဖို႔ လင္စံေရြးတဲ႔ေနရာမွာ အမ်ားႏွင့္မတူတဲ႔ ေယာက်ာ္းကို က်ဳပ္ေရြးတာမမွားပါဘူးေနာ္။ ေခ်ာေမာေျပျပစ္လွတဲ႔ ဒင္းကို ရြာသူမိန္းမပ်ဳိရဲ႕ ၾကားထဲက ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ႔က်ဳပ္ ေယာက်ာ္းေတြရဲ႕ ေကာင္းျခင္းမေကာင္းျခင္း စာရိတၱေတြလည္း မၾကည့္မိေတာ႔။ တိုတုိေျပာရရင္ အၾကည့္ျခင္းဆံုရာက ညားသြားၾကတယ္ဆိုပါေတာ႔။ ရူပါကယုယမႈေတြျပည့္ေနေပမယ္႔ တကယ္လက္ေတြ႔ ဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ရတဲ႔အခါ ပခံုးအညိဳစြဲမွာစိုးလို႔ မယားျဖစ္သူက်ဳပ္က အိမ္ေထာင္ဦးစီးေနရာကို သားသမီးေတြၾကီးလာတာႏွင့္အမွ် က်ဳပ္ေရာက္ခဲ႔တယ္။ ေတာသူက်ဳပ္မွာျဖင့္ ေနပူမေရွာင္ မိုးရႊာမေရွာင္ လုပ္္လုိက္ရတဲ႔အလုပ္ေတြမ်ားေတာ႔ ရင္ထဲကႏုံႏံုနဲ႔ က်ဳပ္မွားလားေတြးေတာမိတာ ညတိုင္း။ ခ်စ္တာတစ္ခုတည္းနဲ႔ ထူေထာင္လုိက္မိတဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးးဟာ အားကိုးရမလား ေယာက်ာ္းယူတယ္။ က်ဳပ္ထမီနားခိုစားေနပါေရာလား။ လုပ္မေကၽြးခ်င္ေနပါေစ ဆိုတဲ႔စိတ္နဲ႔ ေအးေအးေလးေနရမလား ေအာင့္ေမ့ပါတယ္။ ေသရည္ေလးစြြပ္ ဖဲကေလးတစ္ခ်ပ္ႏွစ္ခ်ပ္နဲ႔ ေလာင္းကစားသမား ဘ၀ကို ေျခစံပစ္ု၀င္ခ်သြားေသးတာေလ။ ဒင္းမ်က္ႏွာနဲ႔သာဆို ကြဲလွတာၾကာေပါ႔လို႔။ က်ဳပ္ဆိုတဲ႔ မိန္းမဟာ ေယာက်ာ္းေတြနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းျပီး ရွာေဖြစားေသာက္ႏုိင္ေသး။ ဒင္း မွာျဖင့္ ေသရည္ပုလင္းပုိက္ၿပီး ငရဲအုိးကုိေဇာက္ထုိးဆင္းမဲ့ပုံ။ အလုပ္ဆိုလို႔ကေတာ႔ ေ၀လာေ၀း။
သားေတြ၊သမီးေတြ ၾကီးလာတာနဲ႔အမွ် ၾကီးမားလာတဲ႔အိမ္စရိတ္ကို အပူတျပင္းရွာ ေဖြလာရတဲ႔အခါ ေမာပန္းမႈေဒါသအရွိန္ေတြ ဒင္းအေပၚပံုသြားတာ က်ဳပ္အလြန္လားး။ ယူရံုယူထားျပီး လင္၀တရားမေက်ပြန္တဲ႔ ဒင္းကို သားသမီးေတြမ်က္နွာနဲ႔ ျပတ္ခါနီးၾကိဳး ျပန္ထးံုထားတယ္ဆိုတာ ဒင္းမသိဘူး။ ေမြးလာပါျပီဆိုကတည္းက ကေလးေတြကို ခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ႔စကား ဟဟေတာင္မေျပာခဲ႔တဲ႔ ေယာက်ာ္းရွားသလားေတာ့ မေမးနဲ႔။ ဒင္းေသာက္ေနက် ေသရည္ကိုေတာ႔ လက္ကမခ်စတမ္းကုိေသာက္လို႔ က်ဳပ္ကိုင္ေနက် ေပါက္ျပားကိုေတာ႔ ေယာင္လို႕ေတာင္အထိခဲ႔တာေလ။ မိန္းမသားတန္မဲ႔ ေယာက်ာ္းေတြနဲ႔ ဒိုးတူေပါင္ဖက္ လုပ္လိုက္စမ္းဟဲ႔လို႔ အားတင္းရင္း သားသမီးေတြရဲ႕မ်က္ႏွာျမင္ရင္ အေမာေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ရယ္ေပါ႔။ ဒင္းမ်က္ႏွာၾကီးေတာ႔လား ဟင္း...ဓါးနဲ႔မပိုင္းမိရင္ကံေကာင္း။
ညေနေနညိဳျပီဆိုရင္ မေသာက္ရေသးတဲ႔ ဒင္းက ဘယ္အရာမွကိုင္မရေအာင္ တုန္တုန္ရီရီျဖစ္လို႔။ ခုေနမ်ား ျပန္အမ္းလို႔ရရင္ ျပန္အမ္းလိုက္တယ္။ တကယ္။ ဒင္းရဲ႕ အရက္ဖုိးေတြကို စုဗူးတစ္လံုးနဲ႔စုမ်ားထားလိုက္ရရင္ က်ဳပ္ေရႊေတာင္၀ယ္၀တ္ႏိုင္မလား မသိဘူး။ ခုေနာက္ပိုင္း သားသမီးပညာေရးစရိတ္ကတစ္ဖက္ ဒင္းကုိေျပာရတာတစ္ဖက္နဲ႕ စိတ္ကုိ အနားမေပးႏုိင္ဘူး။သားသမီးေတြကလည္း အေဖျဖစ္တဲ့ ဒင္းကိုရွိတယ္လို႔ေတာင္ ေအာက္ေမ႔ရဲ႕လား မသိဘူး။ တစ္ခါတစ္ရံ မိဘနဲ႔သားသမီးၾကား အျမင္ေစာင္းတာေလးေတာ႔ တည့္မတ္ေပးခ်င္သား။ ဒါေပမဲ႔ သိတယ္မဟုတ္လား ေခြးျမီးေကာာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္ေနသ ဒင္းအေပၚ ေမတာ ျပန္လည္မွာကို မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ သည္ၾကားထဲ သားေတြသမီးေတြကို္ ဒင္းကေျပာမရ ဆိုမရခ်င္တဲ႔အခါ ရိုက္လားပုတ္လား လုပ္ခ်င္ေသးတယ္ေတာ႔။ သည္လိုဆိုေတာ႔ က်ဳပ္ဆိုတဲ႔မိန္းမက ျငိမ္မေနႏိုင္လို႔ ရန္ပဲြသတ္တဲ႔အခါ ခုႏွစ္အိမ္ၾကား ရွစ္အိမ္ ၾကားလို႔မေတာ္ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေတာင္ ရန္မီးမျငိမ္းေတာ့ဘူး ေတာ့။။ တစ္ေန႔တစ္ခါ ေမတာေတြ ယုတ္ေလ်ာ႔လာတယ္ တကယ္။ ေန႕ခင္းဖတ္ဆို ဒင္းမဟုတ္သလို ျငိမ္ေနတတ္္တယ္။ ဒါလည္း အေကာင္းျငိမ္ေနတယ္ မမွတ္နဲ႔ ။ က်ဳပ္ကစလို႕ သားသမီးေတြအဆံုး တစ္ေနကုန္ သူ႔စိတ္မေတြ႕သမွ် ဒင္းကမွတ္ထားတာရယ္။ ေသရည္မ၀င္သမွွ် အေကာင္း။ ၀င္မ်ား ၀င္သြားလို႔ကေတာ႔ ေန႕လည္က အႀကီးမ ဘယ္လိုျပန္ေျပာလိုက္တယ္ လာအံုး။ အလတ္ေကာင္ အေဖကို ျပန္ေအာ္တယ္ေပါ႔ ၊ အငယ္မ ညည္းက ဖေအေတာင္မသထာ ေရေတာင္မခတ္တုိက္ႏိုင္ဘူးေပါ႔ေလ စသျဖင့္ ေသးေသးမႊားမႊား အျပစ္ေတြေရာ ၾကီးၾကီးမားမား အျပစ္ေတြေရာ ေရာသမေေမႊျပီးရင္ ဆူေတာ႔တာရယ္။ က်ဳပ္မွာေတာ့ံ ေန႔ဖက္ပင္ပန္းလို႔ ညဖက္ေကာငး္ေကာင္း အနားယူရမယ္မွတ္ပါတယ္။
(2)
နားေတြအူေတာ႔ ေျပာေရာ ။ ဒငး္တစ္ခြန္း က်ဳပ္တစ္ခြန္းနဲ႔ ရန္ပြဲကေတာ႔ ညစဥ္ ရက္ဆက္လုိ႔ ခုေခတ္ကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းတြဲကမွ တုိခ်င္တိုဦးမယ္။ တစ္ခါတစ္ခါမ်ားေျပာပါတယ္ ဒင္းနဲ႔ ေရစက္ဆံုတာမွားတယ္ေပါ႔။
ကိုယ့္ျခံ ကိုယ္၀န္းေလးရွိလို႔သာ တင္းတင္းရင္းရင္းလုပ္စားႏိုင္တာ ။ သည္အသီးတံုးရင္ ေနာက္အသီးေပၚေအာင္ အခ်ိန္မွီစိုက္ရနဲ႔ ခါးကုန္းရတဲ႔ဘ၀ကခုထိ မလြတ္ေသးဘူး။ အပ်ဳိဘ၀ကေတာ႔ ေယာက်ာ္းယူလိုက္ရင္ သည္မီေတြျငိမ္းႏိုင္ရဲ႕လို႔ ေတြးခဲ႔တာ။ ခုမ်ားေတာ႔ ဒံုရင္း ဒံုရင္းရယ္ေလ။ ယူထားမိတဲ႔ ေယာက်ာ္းကလည္း ရုပ္ရည္သာရွိျပီး အခ်င္းမဲ့ေနတာ ဖြတ္ထြက္မွေတာင္ပုိ႕မွန္းသိတယ္ေတာ့။ညားကစမ်ားေတာ့ အလုပ္ဆုိၿပီး တစ္လကိုးသတင္း ထြက္သြားလိုက္တာ ျပန္လာေတာ႔ အ၀တ္တစ္္ထည္ ကုိယ္တစ္ခုနဲ႔ရယ္။
ရသမွ်ဘယ္မလဲေမးေတာ႔ ေမးရေကာင္းလားလို႔ ဒင္းတစ္ခြန္း က်ဳပ္တစ္ခြန္းနဲ႔ စကားမ်ားရလို႔ တစ္လေလာက္ စကားမေျပာဘူး။ က်ဳပ္မွာေတာ႔ ဒင္းျပန္လာရင္ ေငြပါမွာပဲဆိုျပီ ေနာက္ပိုင္းက ေခ်းယူစားေသာက္ထားတာ မနည္းျပန္ရွာျပီး ဆပ္လိုက္ရတယ္။ ေၾကြးမေက် ေသးတဲ႔ ကာလပတ္လံုး အိပ္္မေပ်ာ္တဲ႔ညေတြကို သက္ျပင္းရွည္ေတြနဲ႔ခ်ည္း ေက်ာ္လြန္ခဲ႔ရတာ။ အရပ္ထဲမွာေတာ႔ ေကာင္မေလးသနားပါတယ္တဲ႔။ အဲဒီစကား နား၀လာၾကားတိုင္း မခံခ်င္စိတ္ေလးနဲ႔ လူတန္းေစ႔ ေနႏိုင္ေစရမယ္ဆိုတဲ႔ မရွိမာနေလး က်ဳပ္ လႊားမိပါေသးတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ႔ အခုေနတဲ႔ ျခံ၀န္းေလးကို အေမမ်က္စိမမွိတ္ခင္ သမီးေထြးမုိ႕ ေပးခဲ႔တယ္ေလ။
အိုးပုိင္အိမ္ပိုင္ျပီဆိုကတည္းက က်ဳပ္မွာ လက္လုပ္လက္စားဘ၀ကို ကၽြတ္ခဲ႔ရလုိ႔ ၀မ္းေတာ႔သာမိပါတယ္ ။ စိုက္လို႔ စားလို႔ ရသမွ် စိုက္တာပဲ။ဒင္း လုပ္အားမ်ားပါသလားလုိ႕ မေမးပါနဲ႕။ ေပါက္ျပားနဲ႕ ထြန္ျခစ္ကို္င္ရမွာ ခ်ီးကိုင္ရမွာထက္ကို ဒင္းကရြံ႕ေသးတယ္ေတာ႔။ က်ဳပ္တစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ အိမ္ေထာင့္တာ၀န္ကို ထိန္းရတာထက္စာရင္ ဒင္းပါ တက္ညီလက္ညီ ၀င္လုပ္ရင္ေတာ႔ ဆိုဖြယ္ရာမရွိတဲ႔ သာယာမႈေတြရမွာမလြဲဘူး။ အမ်ားအျမင္မွာေတာ႔ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္ စုိင္ခင္းထဲအခ်ိန္ကုန္တဲ႔ က်ဳပ္ကို ၾကည့္တဲ႔အၾကည့္ေတြက ဘယ္အဓိပါယ္သက္ေရာက္မွန္းမသိတဲ႔ အၾကည့္ေတြျဖစ္ေနေတာ႔ က်ဳပ္ကလည္းမခံခ်င္ဘူး။ မိန္းမသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး အိမ္လည္
အတင္းေျပာခြင့္မရွိတဲ႔ က်ဳပ္က တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း သနားမိေသးတယ္။ တစ္ျခားမိန္းမေတြလို သနပ္းခါးေျခဆံုး ေခါင္းဆုံး လိမ္းျပီး တစ္ေယာက္ေခါင္းတစ္ေယာက္ ႏိုက္ေနတဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာ က်ဳပ္က ေနပူစပ္ခါး ေျခမေခၽြးၾကေနတာေလ။ ဒင္းကိုၾကည့္ရေတာ႔ ေန႔ဘက္ဆိုေညာင္းလို႔ညာလို႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပါင္းဆံုန႔ဲ အိမ္ေရွ႕ခန္းနဲ႔ေနာက္ခန္း သူမို႔တစ္ေနကုန္ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ လုပ္ႏိုင္တယ္။
အိမ္ေရွ႕ကုလားထိုင္ဆိုတာ ဒင္းရဲ႕ဘံုဗိမာန္ဆိုလည္း မမွားဘူး။ ကုလားထုိင္ေပၚ္ပက္လက္ေလးလန္ၿပီး မိန္းေမာလိုက္။ ေညာင္းရင္ အိမ္ေနာက္ခန္းက အိပ္ယာေပၚ ေက်ာခင္းလိုက္နဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ဇိမ္က်ေနတာေလ။ ေယာက်ာ္းပ်င္း ေက်ာခင္းဆိုတဲ႔ စကား ေရွးလူၾကီးေတြေျပာခဲ႔တာ ဒင္းလို လူမ်ဳိးေတြမ်ားခဲ႔လို႔ေနမွာ။ က်ဳပ္မွာေတာ႔ “ မိန္းမပ်င္းေတာ့ ေျခဆင္း ” ဆိုတဲ႔ စကားကို ေက်ာခိုင္းျပီး ေျခဆင္းဖို႔အခ်ိန္မရသလို ပ်င္းေနဖို႔အခ်ိန္ဆိုတာေတာင္ မရွိပါဘူးေတာ္။ တကယ္။ သားသမီးေတြကေတာ႔ ေက်ာင္းအားရက္ေတြမွာ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ရရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ေတြးမိေပမယ္႕ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးကို ဦးစားေပးမဟဲ႔ လို႔ မိခင္စိတ္နဲ႔ ဘာမွမခိုင္းရက္ျပန္ဘူး။ က်ဳပ္ ကိုယ္ကေခၽြးစို႔စို႔အနံေတြေတာင္ သနပ္ခါးနံ မဖံုးႏိုင္တာၾကာလွေပါ႔။ ဒင္းကေတာ႔ ေမြးထားတဲ႔သားသမီးေတြအတြက္ ေရွ႕ေရးကိုလက္တစ္ကမ္းအကြာေလာက္နဲ႔ ေသစာရွင္စာဖက္တက္ရင္ျပီေရာ႔တဲ႔။ က်ဳပ္ကေတာ႔ စာဆိုတာကို ဒုတိယတန္းနဲ႔ နတၳိတန္တာဆိုေတာ႔ က်ဳပ္သားသမီးေတြ ပညာတက္ၾကီးျုဖစ္ေစခ်င္တာ အားၾကီးပဲ ။ ဒင္းလိုမ်ဳိး (၄)တန္းေလာက္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္မၾကီးေစခ်င္ဘူး။
တစ္ႏွစ္နဲ႔ တစ္ႏွစ္ အခ်ိန္ေတြကုန္တာ ျမန္လာေပမယ့္ ဘာမွမည္မည္ရရ အလုပ္ပဲ ေခြးမေသာက္တဲ႔ အရည္ေတြ ဗံုေဗာလေအာ ထိုင္ေသာက္ေနတဲ႔ ဒင္းကို တစ္ခါတစ္ခါ နိဂံုးခ်ဳပ္ ဇာတ္သိမ္းျပစ္ခ်င္တယ္။ ခုေတာ႔ မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ခါနမ္းရတဲ႔ ဘ၀ကို က်ဳပ္ေရာက္ေနရပါပေကာ။ အိမ္ေထာင္သက္တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ စိုတစ္ခါ ေျခာက္တစ္လွည့္ အူစိုရတဲ႔ရက္ရွိခဲ႔ဖူးသလုိ အူေျခာက္ရုံမက မီးကၽြမ္းမယ့္ အျဖစ္လည္းခံစားဖူးၿပီ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းကဆို ဒင္းဘယ္မွာေနျပီး ဘယ္လိုစားခဲ႔လည္းမသိ။ အိမ္ေရာက္ရင္ေတာ႔ ဥၾသေတြဆြဲ ၾကမ္းျပင္ကို ကြပ္ပစ္ထင္ေနျပီ။ ရင္ထဲကအစိုင္အခဲတစ္ခု ေအာင့္အီးဖံုးဖိပါမ်ားလာေတာ႔ ေတြ႕ၾကျပီေပါ႔ ဒင္းနဲ႔က်ဳပ္။ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ ဒင္းတစ္ျပန္ က်ဳပ္တစ္ျပန္နဲ႔ ရပ္ကြက္္ကၾကားလိုမေတာ္ ခဲမိုးေတြရြာတာာလည္း ဒင္းေၾကာင့္ရယ္။ ေျပာလုိ္က္ရင္ မထံုတက္ေသးနဲ႔။ ေမာပန္းရသူမွာ က်ဳပ္ဆိုတဲ႔ မိန္းမၾကီးက မိန္းမၾကမ္းၾကီးကိုျဖစ္လုိ႔ေပါ႔ ။
တစ္ခါတစ္ေလ ဒင္းမေသာက္ေသးတဲ႔ အခ်ိန္ဆို ေလေျပေလးေသြြးျပးီ က်ဳပ္ေျပာၾကည့္တယ္။ “ ကိုဘေသာ္ ရွင့္သားသမီးေတြ ၾကီးလာျပီေနာ္.. နည္းနည္းပါးပါးလည္း က်ဳပ္ကို္ရုန္းကူပါဦးေတာ႔ ခုဆို္ စားစရိတ္ႏွင့္ေက်ာင္းစရိတ္အေတာ္ကို ၾကီးေနျပီ က်ဳပ္ကို္မညွာခ်င္ေနပါ ေတာ္႔သားသမီးေတြကိုေတာ႔ အေဖပီပီ တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ႔ၾကည့္ပါဦး ” လို႔ေျပာေတာ႔ ဘာေျပာတဲ႔မွတ္လဲ။
“အခ်ိန္တန္ေျပလည္မွာပဲ ေအးၾကည္ရာ လုပ္မေနစမး္ပါနဲ႔ .... မင္းသားသမီးေတြ မင္းၾကည့္ေနတာပဲ ငါၾကည့္စရာလိုလုိ႕လား” တဲ႔ ။
ဒင္းအတြက္ အလုပ္ဆိုတာ ၀န္ထုပ္ၾကီးရယ္ေပါ႔ ။ မယားေက်နပ္ပါေစေတာ႔လို႕ ခဏေတာင္ အားရွိတဲ႔စကားမဆိုႏိုင္တဲ႔ ဒင္းကို္ က်ဳပ္စိတ္နာတာမွားလား ။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒင္းဘာသာ ဒင္းမူးလို႔ပဲေသေသ ပ်ဳိ႕လုိ႕ပဲ အန္အန္ေသပါေစ ပစ္ထားလုိက္ေတာ႔တယ္။ဟိုတုန္းကေတာ႔ အမူးလြန္လို႔ ေအာ္ဟစ္ေနျပီဆို အူယားဖားယားနဲ႔ သံပုရာသီးနားထဲ ညွစ္ထည့္ရတာနဲ႔ ။သတင္းစာမီးရႈိ႕ ေရေဖ်ာ္္တိုက္ရတာနဲ႔ က်ဳပ္မွာပ်ာယာကိုခတ္လို႔ေတာ္။ လုပ္တက္တာေတာ႔ ဟုတ္ဘူးရယ္ ။
(3)
ၾကားဖူးနား၀ေလးနဲ႔ ရမ္းမွန္းလုပ္ရတာ။ အသားကုန္မ်ဳိဆုိ႕ျပီး အန္ထားတဲ႔ အန္ဖက္ေတြကလည္း ျဖဴနီျပာ၀ါဆံုလိုု႕ေတာ ့္္။ ခုေတာ႔
“ ဒါေတြ နားထား ဘေသာ္ေရ ” လို႔ စိတ္ထဲေျပာမိတယ္။ အျပင္မွာအေအးပတ္ရံုမက ေလျဖတ္သြားလည္း ေပတိုင္းအေခါင္းျပင္ထားမယ္လို႔ စိတ္ကူးတယ္။ အဲဒီေလာက္ကို စိတ္ကုန္တာ။ အရက္ဖိုးလည္း မသဒါ ေတာ႔ဘူး။ က်ဳပ္မွာျဖင့္ စိုက္ရင္းပ်ဳိးရင္း အေမာေျပ ေခါင္းေလာင္းသံ ၾကားလို႔မွ ေရခဲေခ်ာင္း၀ယ္မစားရဲဘူး။ ခ်ဥ္၊ ခ်ဳိ၊ဖန္။ခါး အသုပ္ေတြဆို ေ၀းလွေပါ႔။ ညေန ေနညိဳရင္ က်ဳပ္ေရွ႕မွာတစ္ေအ့ေအ့နဲ႔ ေလျပိဳျပေနလိုက္တာ ။ ၀ါရင့္မရင့္ ဒင္းရဲ႕ လက္ေတြတုန္ေနတာကို ၾကည့္ရျပန္ေတာ႔ မေနႏိုင္ဘူး ေပးရျပန္တာပဲ။
“ေရာ႔ မ်ဳိဆို႔ ေအာ္၀မ္းနာက် ေသနာရဲ႕ ” လို႔ ဆဲနည္းေပါင္းစုံုနဲ႔ ခါးၾကားကထုတ္ေပးရတာ။ အဲဒီလိုဆို ဘာမွမေျပာဘူး လစ္ခနဲယူေကာက္ခနဲသြားတာပဲ ။ ဒင္းေသာက္လာတဲ႔ သက္တမ္းနဲ႔ ဒင္းဒီလိုလက္တုန္တာဘာမွ မဆန္းဘူးရယ္လို႔ ေျဖေတြးေလေတြးျပီးသက္ျပင္းက ခ်မိျပန္ေရာ ။ က်ဳပ္ကေတာ႔ ဘယ္သူအတြက္ခ်တဲ႔ သက္ျပင္းလည္းလို႔ ေ၀ခြဲမရတဲ႔ အၾကိမ္ေတြလည္း မ်ားပါေပါ႔ ။
သားသမီးေတြကလည္း ဖေအ႔ အရက္သမားၾကီးအေပၚကို အျမင္ေတြေစာင္း အျပစ္ေတြျမင္ျပီး သူတို႔ေလးေတြရဲ႕ အေတြးထဲ တစ္မ်ဳိးတစ္မည္၀င္ေနမွာကိုလည္း က်ဳပ္ကပူေသးတယ္ ။ ငရဲရ ၊ ကံၾကီးထိုက္မွာလည္း ဆိုးတယ္ ။ က်ဳပ္ရဲ႕နား၀ကို ရိုက္ခတ္လာတဲ႔ သားသမီးေတြရဲ႕စကားကို ဒင္းမ်ားၾကားရင္ဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔ မ်က္ရည္စုိ႔ရေသးတယ္ ။ “အေမ...သမီးသူငယ္ခ်င္းေတြကေမးတယ္ ႏွင့္အေမကိုေတာ႔ ျမင္ဘူးတယ္ နင့္အေဖကိုေတာ႔ အျမင္ဖူးဘူး... နင့္ျခံထဲက အရက္သမားၾကီးကနင့္အေဖလား ” တဲ႔ ။
က်ဳပ္ကေမးပါတယ္ ။
“အဲေတာ႔...သမီးကဘာျပန္ေျပာလိုက္လဲ” ။ သမီးကခ်က္ခ်င္းျပန္အေျဖပါဘူး ။ မ်က္လံုးေလး ေပကလပ္ ေပကလပ္နဲ႔ ။
“ ဟို... သမီးကိုမဆူနဲ႔ေနာ္.. အေမ ” ။
“ အင္းပါ... သမီးရယ္” ။ “ကဲေျပာေျပာ ဘယ္လိုျပန္ေျပာလိုက္လဲ ” ။
“ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျဖလိုက္တယ္.. အေမ ” တဲ႔ ။
က်ဳပ္ထင္တဲ႔ အတိုင္းမျဖစ္ပါေစနဲ႔လုိ႔ ဆုေတာင္းလည္း လြဲတာပါပဲ ။ ဒင္းကိုေတာ႔
“ ကိုဘေသာ္ေရ ရွင့္သားသမီးေတြရဲ႕ရင္ထဲမွာ.. ဖေအဆိုတဲ႔ ရွင့္အတြက္ ေနရာမရွိေတာ႔ဘူး” လို႔ ေရရြတ္မိတာ ဒင္းမၾကားႏိုင္ပါဘူး ။ မေအျဖစ္တဲ႔ က်ဳပ္ဆိုတဲ႔ မိန္းမၾကီးမွာ ဖံုးတန္ဖံုး ဖိတန္ဖိလုပ္ရ ဒင္းအရက္နဲ႔ နပန္းလံုးခ်ိန္ ကေလးေတြကို ဆံုးမသြန္သင္ေနခ်ိန္ဆိုတာ တစ္ခ်က္ကေလး မေတြးၾကည့္ဖူးတာ အံၾဘလို႔မဆံုးဘူး ။ က်ဳပ္ကေတာ႔
“ သမီးရယ္... ဘာျဖစ္လို႔လိမ္လိုက္ရတာလဲ ” လို႔ ေမးလိုက္တယ္ ။
“ အစ္မလိမ္တာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္အေမ... သားလည္း အစ္မေျဖသလို ေျဖမိမွာပဲ... သားသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ အေဖေတြဆုိရင္ လုိေလေသးမရွိထားတဲ့ အျပင္ အရက္လည္းမေသာက္တတ္ဘူး ။ သူတုိ႕အေဖေတြနဲ႕စာရင္္ အေဖ႔ကို အေဖေတာ္ရမွာသားရွက္တယ္..။ ”
“ဟုတ္တယ္ အေမရဲ႕... အစ္မတုိိ႕ အစ္ကိုတုိ႕ေျပာသလို သမီးလည္း တစ္ထပ္တည္းပဲ ” လို႔ သမီးငယ္ကပါ ဆိုလာပါေရာ ။
ဒင္းေသရည္ေတြနဲ႔ ျမဴးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သားသမီးေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာလည္း အေတြးေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ျမဴးေနျပီဆိုတာ ဒင္းမသိပါဘူး ။ က်ဳပ္ရဲ႕ တိုတိုတုတ္တုတ္ အေျပာေလးကေတာ႔
“ဟဲ႔ သားတို႔ သမီးတို႔ရယ္ ဖေအကို အဲဒီလိုမေျပာရဘူး ။ ငရဲၾကီးလိမ္႔မယ္... ကံၾကီးထိုက္တတ္္တယ္ ေအ႔ ”လို႔ပဲ ေျပာမိေတာ႔တယ္ ။ သည္ထက္ပိုတဲ႔ စကားလံုးေလးေတြ က်ဳပ္ႏုတ္ကေျပာမထြက္ေတာ႔သလို ဒင္းအတြက္ေရွ႕ေနလိုက္ရမယ့္ စကားလံုးေတြလည္း ရွာမေတြ႔ေတာ႔ဘူးေလ ။
ဒင္းမွာလည္း အရက္ရဲ႕တန္းခိုးေတြနဲ႔ အသားေတြ၀ါ ။ လူကေဖာလာနဲ႕။ ဒင္းဆုတ္ယုတ္ခ်ိန္နီးလာျပီးလားလို႔ အလန္႔ကၾကားေတြးမိေသးတယ္။ ဒင္းကေတာ႔ ေသာက္ျမဲ ၊ေသာက္ဆဲ၊ မူးျမဲ ၊ မူးဆဲ ။
အခုဆို ဟိုနားကေညာင္းလို႔ သည္နားကေညာင္းလို႔နဲ႔ ႏွိပ္နယ္ေပးေနရျပီ ။ ဒင္းမ်က္နွာမေကာင္းတာကို သတိထားမိေသးတယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ မ်က္စိကလည္း ျမင္တက္တဲ႔ မ်က္လံုးပဲကိုး ။
“ ကိုဘေသာ္... ရွင္ေနမေကာင္းခ်င္တာလား.. က်ဳပ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ။ ဆန္ျပဳတ္ေပးရမလား ”
“ေနေန.. ေအးၾကည္ လူကေကာင္းတယ္... စိတ္က...” လို႔ ေျပာျပီးငို္ေနျပန္ေရာ ။
ဒင္းသည္လိုေျပာေတာ႔ က်ဳပ္အူလည္လည္ရယ္ ။
“ ေတာ္ဘာျဖစ္လဲ..အရက္ဆာလို႔လား..က်ဳပ္မွာေငြရွိပါေသးတယ္ ” ။ ေျပာေျပာဆိုဆို ခါးၾကားႏိုက္ေတာ႔
“ ရတယ္ ေအးၾကည္... ငါ႔ရဲ႕သားနဲ႔သမီးေတြက ဖေအ ေနရာမေပးဘူးဆိုတာ ငါသိတယ္ ” ။
“ ဘာရယ္ ”
“ ဟုတ္တယ္ မင္းတို႔သားအမိတစ္ေတြ ဟိုေန႔ကေျပာတာ အကုန္ၾကားတယ္ ....ငါဟာ အေဖတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး အေဖေနရာနဲ႕မထိုက္တန္မွန္းသိတဲ႕ အခ်ိန္ေနာက္က်ေနျပီ...ဒါေပမဲ႕ အခ်ိန္မွီေသးရင္ သားနဲ႔သမီးေတြရဲ႕ ရင္ထဲငါျပန္ေနရာယူခ်င္ေသးတယ္ ေအးၾကည္....”
“ မင္းနဲ႔ ရျပီးကတည္းက ငါေလေနခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာႏွေမ်ာစရာေကာင္းတယ္ ....ငါမင္းတစ္ေယာက္ထဲကို ဒုကေတြခါးစည္းခံခိုင္းတာ ငါမွားေနပါေပါ႔လား..။ ငါအိမ္ေပ်ာ္ေနတာ ႏွစ္ေတြခ်ီေနျပီ အခုမွအိမ္မက္ကႏိုးထဖို႔ သတိရတာ .... ငါအရက္ျဖတ္မယ္..ေအးၾကည္...” ၾကားရတဲ႔စကားကို က်ဳပ္တကယ္မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ က်ဳပ္လက္ကိုက်ဳပ္ဆိတ္ၾကည့္တယ္ ။အားလားလားနာတယ္ေတာ႔ ။ ဒါဆိုတကယ္ေပါ႔ ။
“ ရွင္တကယ္ေျပာတာလား ကိုဘေသာ္ ။ ”
“ ရင္ထဲက လာတဲ႔စကားထက္ ဘယ္စကားကေသခ်ာဦးမလဲ...ေအးၾကည္ ။”
က်ဳပ္နားထဲမွာေတာ႔ တစ္သက္လံုး ၾကားခ်င္ခဲ႔တဲ႔ စကားဆိုေတာ႔ နား၀င္ကိုခ်ဳိလို႔ ။ သားသမီးေတြ အနားနားရွိဆန္းၾကည့္ ။ က်ဳပ္ေေျပာခ်င္တဲ႔ စကားတစ္ခြန္းရွိတယ္ ။ သားတို႔သမီးတို႔စကားနဲ႔ မင္းတို႔အေဖတကယ္ “ အေဖ ” ေနရာျပန္ရျပီ လို႔ ။ အိမ္ေပ်ာ္ျပီး အိမ္မက္မက္ေနတာကႏိုးဖို႔ ကိုယ့္ကို္ကိုယ္ ၾကိဳးစားရပါလားဆိုတာကိုေတာ႔.......................။
ေသာ္ဇင္-လြိဳင္ေကာ္
No comments:
Post a Comment