ေပ်ာက္ဆုံးသြားေသာ စာၾကည့္တုိက္ႏွင့္တရားခံ(၁)

တျဖည္းျဖည္း နည္းပါးလာေသာ စာၾကည့္တုိက္ရွိ စာအုပ္ဗီဒုိကုိၾကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္လာမိသည္။ စာအုပ္လာငွားၿပီး ျပန္လာမအပ္ေသာ လူမ်ားကုိလည္း သူ မအံၾသခ်င္ေတာ့ေပ။ ျပန္လာအပ္ေသာ စာအုပ္မ်ားကုိလည္းၾကည့္လုိက္ဦး။ အဖုံးမရွိေတာ့ေသာ၊ အထဲက စာရြက္မ်ား စုပ္ျပဲေနေသာ၊ ဟုိတစ္ရြက္ ဒီတစ္ရြက္ တစ္ပုိင္းတစ္စ ျဖဲထားေသာ စာအုပ္မ်ားက မ်ားတထက္မ်ားလာသည္။ စာၾကည့္တုိက္ထားရျခင္း ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ ကုမၸဏီရွိ ၀န္ထမ္မ်ား အေတြးအျမင္ ဗဟုသုတရရွိေစရန္က အဓိက အခ်က္ျဖစ္သည္။ စာဖတ္ျခင္းျဖင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေစရန္၊ စာအုပ္မ်ားမွေပးေသာ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ၊ ေတြးဆ ဆင္ျခင္ျခင္းအႏုပညာမ်ား ရရွိေစရန္အလုိ႕ငွာ ထားရွိေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အေပ်ာ္ဖတ္ စာအုပ္မ်ားမွ စၿပီး ကာတြန္း၊ အခ်စ္၀တၳဳ၊ သုတ၊ရသစာအုပ္မ်ား၊ တက္က်မ္းမ်ား၊ လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းမ်ား၊ အပတ္စဥ္ထုတ္ ဂ်ာနယ္မ်ား အဆုံး စုံလင္စြာ ထားရွိခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ထုိ စာၾကည့္တုိက္ကေလးသည္ တစ္စ တစ္စ လုံးပါးပါးလာခဲ့သည္မွာ ခုဆုိလွ်င္ စာအုပ္မ်ား အေရအတြက္ နည္းလာေလသည္။ စာၾကည့္တုိက္ မၾကာခင္ ေပ်ာက္ေတာ့မည္။ သုိ႕ဆုိလွ်င္...။

စာေရးသူတုိ႕ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အလႊာစုံမ်ားလာေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားရွိပါသည္။ ထုိ ၀န္ထမ္းမ်ားသည္ လူမ်ိဳးစုံ လွသလုိ အက်င့္ စရုိက္မ်ားလည္း စုံလင္လွ၏။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ၏ စိတ္ဓါတ္မ်ား  တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မတူၾကေပ။ ထုိ႕ျပင္ လူတန္းစား သုံးမ်ိဳးအနက္ အေျခခံလူတန္းစားမွ လာေရာက္ၾကေသာ ၀န္ထမ္းက အမ်ားဆုံးျဖစ္ေပရာ ပညာတတ္၀န္ထမ္းမွာလည္း မရွိသေလာက္ရွားေလသည္။ အမ်ားစုက တုိင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ငယ္စဥ္အခါတုန္းက ပညာဘက္တြင္ အေလ့မထုံမိၾကေသာ သူမ်ားက မ်ားေလသည္။ အႏွိပ္ဆုံး သူငယ္တန္းပင္မတက္ခဲ့ဖုူးေသာ သူမ်ားလည္းရွိေလသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းပင္မတက္ဖူးခဲ့။ ဘြဲ႕ရပညာတတ္ဟူသည္ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လွ်င္ပင္ လက္ဆယ္ေခ်ာင္းျပည့္ရန္မွာ မနည္းႀကီးေရတြက္ယူရေလမည္။ ထုိ အလႊာေပါင္းစုံမ်ား အလည္မွ စာၾကည့္တုိက္ကေလး...။ မည္ကဲ့သုိ႕ေသာနည္းမ်ိဳးျဖင့္ တည္တံ့ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္းဟု ေခါင္းေျခာက္ရသည္မွာ လြန္ပါမည္ေလာ။

တစ္ေန႕တာ အလုပ္ခ်ိန္မ်ား ၿပီးဆုံးခ်ိန္တြင္ အားလပ္ေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္မ်ား အတြက္ အပ်င္းေျပေစရန္တစ္ေၾကာင္းျဖင့္  စာၾကည့္တုိက္ကေလးက အသုံးေတာ္ခံေပးသည္။ အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မ်ားမွာ ေနာက္က်ၿပီးမွာ ေရာက္လာေလ့ရွိေသာ္လည္း မဖတ္ရေသးလွ်င္ အသစ္ဟု သေဘာပုိက္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးဖတ္ၾကသည္။ စာၾကည့္တုိက္အတြက္ သီးသန္႕၀န္ထမ္းမထားထားေပ။ စာအုပ္မ်ား အလုအယက္လာေရာက္ငွားရမ္းၾကသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ စာဖတ္သူမ်ားေလျခင္းဟု ၀မ္းသာ ပီတိျဖစ္ရသည္မွာအမွန္။ သုိ႕ေသာ္ အမွန္ကုိသိလုိက္ရတြင္မူ စိတ္အပ်က္ႀကီး ပ်က္ရေတာ့သည္။ အေၾကာင္းကား အဘယ္မူပါနည္း..။

စာအုပ္မ်ား ဖတ္ျခင္းဆုိရာတြင္ ရုပ္ပုံပါေသာ Fashion မဂၢဇင္းမ်ားကုိ အရုပ္သာၾကည့္ၿပီး စာမဖတ္ၾက။ စာမ်ားမ်ားပါေသာ စာအုပ္မ်ားကုိ ပ်င္းစရာေကာင္းသည္ဟု ဆုိၾကသည္။ ဂ်ာနယ္မ်ားဖတ္ရာတြင္လည္း ယေန႕ျဖစ္ေပၚေနေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားအစား ေမာ္လ္ဒယ္ရုပ္ပုံမ်ားကုိသာ လွန္ေလာၾကည့္ရွဳၿပီး ေခ်ာင္ထုိးထားလုိက္ေတာ့သည္။ စာၾကည့္တုိက္သုိ႕ျပန္လည္အပ္ႏွံရန္ေ၀းစြ။ စာအုပ္မ်ားမွာ မူလပါရွိေသာ ရုပ္ပုံလွလွမ်ား မပါရွိေတာ့ပဲ ဘ၀ဆုံးမွ ေရာက္လာေတာ့သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ျပန္လာမအပ္ေတာ့။ ေပ်ာက္ဆုံး ပ်က္စီးသြားေသာ စာအုပ္မ်ားကုိ လုိက္လံရွာၾကည့္ေလရာ အမ်ားသုံးအိမ္သာမ်ားတြင္ ဆုပ္ျပဲေနေသာ စာအုပ္မ်ား၊ တစ္ပုိင္းတစ္စျပဲေနေသာ ရုပ္ပုံလႊာမ်ား၊ (မရုိေသ့စကား) အိမ္သာသုံး စကၠဴဘ၀သုိ႕ေရာက္ရွိေနသည္ကုိ ၀မ္းနည္းစြာေတြ႕ရွိရေလသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ စာၾကည့္ုတိုက္ကေလးသည္ ဆိတ္ၿငိမ္စြာျဖင့္ ပိတ္သိမ္းလုိက္ရေလေတာ့သည္။

ယခုဆုိလွ်င္ ပ်င္း၍မွ် စာအုပ္ဖတ္ခ်င္လွ်င္ ျပင္ပတြင္ အခေၾကးေငြေပးၿပီး ဖတ္ရွဳရသည္။ အပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္မ်ားကုိ ေန႕စဥ္ Up to Dateျဖစ္ေစရန္ အေျပးအလႊား ၀ယ္ယူဖတ္ရွဴေနရၿပီ။ စာၾကည့္တုိက္မရွိေတာ့မွ ျပန္လည္ အလြမ္းသင့္ေနေတာ့သည္။ အမ်ားစု အေလးမထားေသာေၾကာင့္ စာၾကည့္တုိက္ ပိတ္သိမ္းရသည္။ ထုိအမ်ားစု လူမ်ားေၾကာင့္ စာအုပ္မ်ား ေပ်ာက္ဆုံးပ်က္စီးရသည္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္လာရန္မွာ မလြယ္လွေပ။ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေရးသားေသာ စာေရးဆရာမ်ားမွ စ၍ ထုတ္ေ၀သူမ်ား၊ ပုံႏွိပ္တုိက္မ်ား၊ စာေပစိစစ္ေရးမ်ား ၊ ျဖန္႕ခ်ီေရးသမားမ်ား ကႀကီးမွ အ ဆုံး ဖတ္ခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကရသည္။ စာေရးသူမ်ားကလည္း စာအုပ္ျဖစ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အခ်က္အလက္ ကုိးကားရန္စာအုပ္မ်ား စုေဆာင္းျခင္း၊ ေလ့လာျခင္း၊ ဖတ္မွတ္ျခင္း၊ သုေတသနျပဳျခင္းစသည္မ်ားကုိ ေန႕ေန႕ညည အပတ္တကုတ္ႀကိဳးစားခဲ့ရသည္။ ထုိသူမ်ား၏ ႀကိဳးစား အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ယေန႕တြင္ စာအုပ္အျဖစ္ စာေရးသူတုိ႕လက္၀ယ္တြင္ အလြယ္တကူ ဖတ္ရွဳႏုိင္ျခင္းျဖစ္သည္။ သိသင့္ သိထုိက္ေသာ ဗဟုသုတမ်ားကုိ စာအုပ္တစ္အုပ္တည္းမွ ေလ့လာဖတ္ရွဳရန္မလြယ္ကူသည့္နည္းတူ စာအုပ္စုံလက္လွမ္းမွီသမွ် လုိက္လံဖတ္ရွဴရသည္။ ထုိထုိေသာ စာေရးဆရာမ်ားမရွိလွ်င္၊ ထုိထုိေသာ ထုတ္လုပ္သူမ်ား၊ ျဖန္႕ခ်ီေရးမ်ား၊ ပုံႏွိပ္တုိက္မ်ား မရွိခဲ့ပါလွ်င္ စာေရးသူတုိ႕သည္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာ ႏုံနဲ႕ေသာ သူမ်ား ျဖစ္ရန္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲေပ။

ထုိ႕ေၾကာင့္ စာအုပ္မ်ားကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသင့္သည္။ ယခုမူ စာအုပ္မ်ားကုိ စည္းကမ္းမဲ့စြာ ဖတ္ရွဴကုိင္တြယ္ျခင္းေၾကာင့္ စာၾကည့္တုိက္ ပေပ်ာက္လုနီးနီးျဖစ္ေနသည္။ စာေရးသူတုိ႕၀န္းက်င္တြင္ စာဖတ္သူအလြန္ရွားသည္။ စာဖတ္ေသာ သူႏွင့္ စာမဖတ္ေသာသူသည္ အလြန္ကြာျခားပါသည္။

ေတြးဆဆင္ျခင္ႏုိင္ရန္မွာမူ ေ၀းကြာလြန္းလွသည္။ စဥ္စားဆင္ျခင္ဥာဏ္ကြာျခားသည္။ အေျပာအဆုိ ကြာျခားသည္။ ထုိ႕အျပင္ ကြာျခားမႈမ်ားက ေျပာမကုန္ေတာ့။ စာဖတ္ျခင္းအေလ့ႏွင့္ေပ်ာ္ေမြ႕ေနေသာသူသည္ အေတြးအေခၚပုိင္းမွစ၍ ေ၀ဖန္ဆုံးျဖတ္သည့္အဆုံး ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ လုပ္ေဆာင္သြားႏုိင္သည္။ စာမဖတ္ေသာသူမ်ား ေဟာေဟာ ဒုိင္းဒုိင္းႏွင့္ အဆုိးျမင္၀ါဒီအျဖစ္သုိ႕ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ကုန္ၾကသည္။

စာေရးသူတုိ႕ေျပာေသာ စကားမ်ားကုိ အမွန္မျမင္ႏုိင္ေတာ့သည့္အထိ ျဖစ္ကုန္ေသာ သူမ်ားကုိလည္း ျမင္ရသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ စာအုပ္မ်ားသည္ တန္ခုိးရွိသည္။ ထုိတန္ခိုးေၾကာင့္ပင္ စာေရးသူတုိ႕ စာအုပ္ဖတ္ေသာ အသုိင္းအ၀န္း ေတာက္ေျပာင္လာရသည္။ အမ်ား၏ ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ၊ အမ်ား၏ တုိင္ပင္ႏွီးေႏွာဖြယ္ရာအျဖစ္သုိ႕ေရာက္ရွိရျခင္းသည္ စာဖတ္ျခင္းအေလ့တစ္ခုေၾကာင့္ဟု ေျပာရမည္။ စာအုပ္မ်ားထဲမွာ ဖတ္ရွဴေလ့လာခဲ့ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ မွီၿငိမ္းကုိးကားေျပာဆုိရာတြင္ အသုံး၀င္သည္။ စာေရးသူတုိ႕ လြဲမွားစြာခံယူထားေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကုိလည္း အမွန္အျဖစ္သုိ႕ေရာက္ေအာင္ နည္းေပးလမ္းျပႏုိင္သည္။

စာမ်ားမ်ားဖတ္ျခင္းျဖင့္ လူမ်ားကုိ ကူညီႏုိင္သည္။ စာအုပ္မ်ားမွေပးေသာ အသိပညာ၊ ဗဟုသုတမ်ားသည္ တဆင့္ျပန္လည္ေျပာဆုိႏိုင္လာသည္။ အမ်ားၾကားထဲတြင္ ထင္ေပၚေစလုိျခင္းငွာ စာအုပ္ဖတ္ျခင္းမဟုတ္ခဲ့။ သုိ႕မူ အမ်ားစုေသာ လူမ်ားသည္ စာဖတ္ေသာသူမ်ားကုိ အျမင္ေဇာင္းၾကသည္။ 

စာမဖတ္လည္း ဘာအေရးလဲ?

စာအုပ္ဖတ္ေနလုိ႕ ပုိက္ဆံရသလား?

စာအုပ္ဖတ္ေတာ့ေရာ ဘာေတြျဖစ္လာမွာလဲ?

စသျဖင့္ေမးၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က

တက္က်မ္းေတြေရးေနတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕စာေရးဆရာေတြ အျပင္မွာ ခ်မ္းသာသလား?

သူတုိ႕ေတာင္ေရး ေျမာက္ေရး ေရးေနတာေတြကုိ ငါတုိ႕ကဖတ္စရာလား?

သူတုိ႕ေရးတာေတြ အမွန္လုိ႕ ေျပာႏုိင္လုိ႕လား?

သူတုိ႕က ဆရာႀကီးလား?

ဟု ခနဲ႕ေမးေမးၾကပါသည္။

စာအုပ္ဟူသည္ ေတာင္ေရးေျမာက္ေရးေရးၿပီး ျဖစ္မလာႏုိင္သည္ကုိ သူတုိ႕မသိၾက။ အေကာင္းျမင္၀ါဒထက္ အဆိုးျမင္၀ါဒက ဆုိးမုိးေနသည္။ စာအုပ္မ်ားဖတ္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္ ယုံၾကဖုိ႕မေျပာလုိပါ။ အမ်ားက မွန္သည္ဟုေျပာတုိင္းလည္း လက္မခံသင့္ပါ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေတြးဆဆင္ျခင္ ႏွိဳင္းယွဥ္ ေ၀ဖန္သုံးသပ္ၾကည့္ပါ။ သုိ႕မွသာလွ်င္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာသည္ အမွန္ျဖစ္နည္းဆုိသည္ကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အေျဖထုတ္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။

စာမဖတ္လည္း ဘာအေရးလဲ?

စာမဖတ္လည္း ဘာအေရးလဲ? ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါ။ ေသမသြားႏုိင္ပါ။သုိ႕ေသာ္ လူမ်ားေနာက္ေကာက္က်ၿပီး ေနာက္လုိက္ဘ၀တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ႏုိင္ပါသည္။

စာအုပ္ဖတ္ေနလုိ႕ ပုိက္ဆံရသလား?

စာအုပ္ဖတ္ေနလုိ႕ လတ္တေလာ ပုိက္ဆံမရႏုိင္ပါ။ သုိ႕ေသာ္ စာအုပ္မ်ားမွေပးေသာ အသိပညာမ်ားေၾကာင့္ ဆင့္ပြားခံစား အက်ိဳးမ်ားလာႏုိင္ပါသည္။

စာအုပ္ဖတ္ေတာ့ေရာ ဘာေတြျဖစ္လာမွာလဲ?

စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္ၿပီး ခ်က္ခ်က္းလက္ငင္း အက်ိဳးခံစားခြင့္သည္ ဖတ္ရွုဳသူႏွင့္သာလွ်င္ဆုိင္ပါသည္။ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး ဆရာ၀န္ႀကီးျဖစ္လာႏုိင္သည္။ အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္လာႏုိင္သည္။ စာေရးဆရာ၊ျဖစ္လာႏုိင္သည္။ ျဖစ္လာႏုိင္စရာအေၾကာင္းမ်ားစြာရွိသည္။

အထက္ပါ ေမးခြန္းမ်ား ေမးေနၾကေသာ သူမ်ားေၾကာင့္ စာၾကည့္တုိက္ေပ်ာက္ဆုံးရေတာ့မည္။ စာအုပ္အေပၚ တန္ဘုိးမထားေသာ သူမ်ားသည္ စာအုပ္အတြင္းရွိ စာရြက္မ်ားကုိေရာတန္ဘုိးထားႏုိင္ပါဦးမည္လား.။

ဆက္ပါဦးမည္

ေသာ္ဇင္(လြိဳင္ေကာ္)

Date-19th-March-2012

11:27Pm