``အရြယ္လြန္ ဖီလင္``

(၁)

            မနက္ ၆ နာရီတိတိဆုိရင္ေတာ့ သည္ေစ်းႀကီးစဖြင့္ၿပီ။ နာရီကုိၾကည့္မိေတာ့ ၆ နာရီထုိးဖုိ႕ ၁၅ မိနစ္ေလာက္လုိေနေသးတယ္။ ေစ်းတံခါးေပါက္နားမွာေတာ့ ေစ်းဖြင့္ရင္ သူ႕ထက္ငါ အလုအယက္၀င္ႏုိင္ေအာင္ ျပည့္ညွပ္ကပ္တပ္ ေနရာလုလုိ႕ေပါ့။ စက္ဘီးအပ္ရန္ဌာနမွာ စက္ဘီးေလးကုိအပ္ၿပီး သူလည္းခဏေတာ့ရပ္ေစာင့္ရဦးမေပါ့။ ရပ္ေစာင့္သူက ေစာင့္၊ ထုိင္ေစာင့္သူက ေစာင့္နဲ႕ လူတန္းစားစုံလွတဲ့ ေစ်းသယ္ေတြကုိၾကည့္ရင္း သူ႕လုပ္တဲ့ဆုိင္က ဟုိအပ်ိဳႀကီးမ်ား ေရာက္ႏွင့္ေနမလားလုိ႕ မ်က္လုံးကစားၾကည့္လုိက္ေသးတယ္။ မနက္ေစာေစာဆုိရင္ မထခ်င္ ထခ်င္နဲ႕ သည္ေစ်းကုိ သူေရာက္လာရတာေန႕တုိင္းရယ္။ မထလုိ႕လည္းမရဘူးေလ။ မနက္မနက္ အခ်ိန္မွန္ အေမ့ရဲ႕တရားေတာ္ေတြကုိ နာရတာဟာ နားထဲကုိ စက္ေသနတ္ပဲ ပစ္ထည့္ေနသလုိလုိ၊ သံရည္ပူပဲေလာင္းေနသလုိလုိ။ အေမကေျပာတယ္။

``ဟဲ့ ၅နာရီခြဲေတာ့မယ္ ထေတာ``့

အေမလုပ္သူက သူအလုပ္သြားဖုိ႕ ေစာေစာစီးစီး ဟင္းခ်ိဳင့္ထည့္ၿပီးတာေတာင္ သူက ႏွပ္ေကာင္းတုန္း။ ``ငါငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႕ေတာ့ ကြာပါ့ တုိ႕မ်ား သူမ်ားယာခင္းလုိက္ခဲ့တုန္းက မုိးမလင္းခင္ဆုိရင္ ယာတဲေရာက္ၿပီ သူမ်ားအလုပ္လုပ္တယ္ဆုိတာ``….စၿပီး ေပါက္ေပါက္ေဖာက္လုိက္တာ မ်က္ႏွာအျမန္သစ္၊ အဆာေျပ ထမင္းၾကမ္းသုံးလုပ္ေလာက္အျမန္သြတ္ၿပီး စက္ဘီးဆြဲထြက္လာမွ နားေအးေတာ့တယ္။

            ေဟာ ေစ်းဖြင့္ၿပီး။ ထုိင္ေစာင့္ေနသူေတြေရာ၊ ရပ္ေစာင့္ေနသူေတြပါ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြ။အဲဒီေစ်းသယ္ေတြ  နည္းနည္းရွင္းမွ ၀င့္မွ။ ႏုိ႕မုိ႕ဆုိရင္ တုိးလုိက္တုိက္လုိက္နဲ႕။ႏုတ္ၾကမ္း၊ အာၾကမ္းတဲ့ေစ်းသယ္ေတြက လူေတာေရာ၊ ဘာေတာေရွာင္တာမဟုတ္။ အကုန္တုိက္ခ်သြားတာ။ သူ အလုပ္လုပ္တဲ့ဆုိင္က ေစ်းလည္ေခါင္တည့္တည့္ ေစ်းေခါင္းရုံးရဲ႕ ေအာက္တည့္တည့္မွာေပါ့။ ေစ်းသယ္အခ်င္းခ်င္း ေနရာလုစကားမ်ားရင္၊ အေလးခုိးရင္၊ ရန္ျဖစ္ရင္ စတဲ့ျပႆနာေတြနဲ႕ ေစ်းေခါင္းရုံးေပၚ တတ္တတ္သြားတာေတြဟာ ေန႕တုိင္း။ ဆုိင္ကုိေတာ့ သူအရင္ေရာက္ႏွင့္ေပမယ့္ ခါတုိင္း အခ်ိန္ဆုိ တိက်မွ ငါကႀကိဳက္တာလုိ႕ ေျပာေနၾက အပ်ိဳႀကီးကေတာ့ အရိပ္အေရာင္ေတာင္မျမင္ရေသးဘူး။

သူ သည္ဆုိင္ကုိ ၀င္ခါစကဆုိရင္ အားလုံးက ၀ုိင္းစပ္စုတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႕ ၾကည့္ၾကတာ သူသိတာေပါ့။ မိန္းမသားေတြခ်ည့္ ပဲ အေရာင္းစာေရးခန္႕ထားတဲ့ ၾကားက ေယာက်ာ္းေလး အေရာင္းစာေရးခန္႕လုိက္တာကုိ ၀ုိင္းအံ့ၾသၾကတာပါ။ အဲဒါကလည္း တစ္ျခားမဟုတ္။ ဆုိင္ပုိင္ရွင္ ဦးဘႏုိင္က အေမနဲ႕ရင္းႏွီးေလေတာ့ ေက်ာင္းမၿပီးခင္ အလုပ္လုပ္ဖုိ႕ အေမစီမံခန္႕ခြဲခဲ့လုိ႕ သူ အလုပ္တစ္ခုကုိ ေအာ္တုိမတ္တစ္ ရသြားတာပါ။ ဆုိင္မွာေတာ့ အပ်ိဳႀကီးေဒၚေလးက အခရာပါ။ ေဒၚေလးရဲ႕နာမည္အရင္းကုိေတာ့ ဘယ္လုိေခၚမွန္း အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ အေရာင္းေကာင္မေလးေတြေတာင္ မသိပါဘူး။ သူတုိ႕ေလးေတြ ေဒၚေလးလုိ႕ ေခၚတာကုိ သူလည္းအလုိက္သင့္ ေဒၚေလးလုိ႕သာ လြယ္လြယ္ေခၚလုိက္တာပါ။ ေဒၚေလးၿပီးရင္ေတာ့ ဦးဘႏုိင္ ဇနီး ေဒၚႏြယ္ႏြယ္ဘက္က သူမ တင္တင္ႏြယ္က ဒုတိယဆုိပါေတာ့။ က်န္တဲ့ေကာင္မေလး ၅ေယာက္ကေတာ့ အေရာင္းသက္သက္။ ဆုိင္မွာ ဒါတင္လာဆုိရင္ ရွိပါေသးတယ္။ တုိလီမုိလီ ပစၥည္းေတြ ထမ္းဖုိ႕၊ အေလးအပင္ေတြမဖုိ႕၊ကားဂိတ္မွာ ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ဖို႕၊ ေစ်းထဲကေန ေစ်းျပင္ပကုိ ပစၥည္းပုိ႕ဖုိ႕ စတဲ့ ေတာက္တုိမယ္ရေတြခုိင္းဖုိ႕ အထမ္းသမား ၈ေယာက္ေလာက္ကုိရွိပါေသးတယ္။ ဆုိင္ကလည္း လက္လီ လက္ကား ကုန္စုံဆုိင္ေရာင္း၀ယ္ေရးဆုိေတာ့ အေတာ္ေလးလည္း ေရာင္းရသလုိ၊ အေတာ္ေလးလည္း ေဖာက္သယ္မ်ားပါတယ္။ ရပ္ေ၀းေဖာက္သယ္ေတြရွိသလုိ၊ အိမ္ဆုိင္ေသးေသးေကြးေကြးေတြေရာ၊ အိမ္ဆုိင္ႀကီးႀကီးမားမားေတြပါ ပါျပန္ေသးတာ။ ဆုိင္စဖြင့္ပါၿပီဆုိကတည္းက ပါးစပ္ေရာ၊ နားေရာ၊ မ်က္စိေရာ  အကုန္ဖြင့္ စြင့္ထားရတာေပါ့။ ထုိင္ဖုိ႕မေျပာနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေရာင္းရသလဲဆုိရင္ ထိုင္စရာထုိင္ခုံကုိ မထားတာေလ။

သည္ဆုိင္ကုိေရာက္ကတည္းက တစ္ျခားသူေတြနဲ႕ ျပႆနာမရွိ အဆင္ေျပေပမယ့္ သည္အပ်ိဳႀကီးနဲ႕ တစ္ဆုိင္လုံးက တက်ပ္က်ပ္ျဖစ္ေနတာ ေန႕တုိင္း။ အပ်ိဳႀကီး ပီပီ ေစ့ေစ့စစပ္စပ္ႏုိင္လြန္းပုံကေတာ့ ေအာခ်ေလာက္ပါတယ္။ သူလည္း ေဒၚေလးနဲ႕ အစကတည့္မလုိလုိနဲ႕ ေနာက္ေတာ့ မတည့္အတူေန တေဇာင္းေစးနဲ႕မ်က္ေခ်းျဖစ္လုိရယ္။ မိန္းမသားေတြနဲ႕ တစ္ေနကုန္အတူေန အတူစား အလုပ္အတူတူ အလုပ္လုပ္ေနရတာ ၾကာရင္ ေျခာက္သြားမလားလို႕ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ စုိးရိမ္ရျပန္ေသးတယ္။ ဆုိင္ကေကာင္မေလးေတြကုိ သူတုိ႕အႀကိဳက္လုိက္ ဆက္ဆံတတ္ေပမယ့္ အပ်ိဳႀကီးကေတာ့ ဘယ္လုိတည့္ေအာင္ေပါင္းေပါင္း ဘယ္လုိမွ အဆင္မေျပပါဘူး။ စားစရာေလးေတြနဲ႕ ကပ္ေပါင္းတယ္မရ။

``အို ငါက ေတာက္တီးေတာက္တဲ့ စားစရာေတြကုိ စားတာမဟုတ္ဘူး နင္ပဲ ၀ေအာင္စား သြားသြား အေ၀းယူသြား ေအာ့ေအာ့ႀကီး၊``။

ေခါက္ဆြဲသုပ္ကေလးယူလာျပန္ရင္။

``ဟယ္ ရြံစရာႀကီး ငါက ေခါက္ဆြဲဆုိ တီေကာင္နဲ႕တူလြန္းလုိ႕ ေၾကာက္ကုိေၾကာက္တာ နင့္မုိ႕ႀကိဳက္တယ္ အြန္႕အြန္႕ႀကီး။`` ဟုိဟာယူလာလည္း ေခါင္းခါ သည္ဟာယူလာလည္း ေခါင္းခါနဲ႕ ေကာင္မေလးေတြက ၀ုိင္းေျပာၾကတယ္။

(၂)

``ေအာင္ရဲရယ္ နင္မုိ႕ ေဒၚေလးကုိေစတနာရွိ သူက ငါတုိ႕မိန္းကေလးေတြ တစ္ခါတစ္ရံ သူစားမလားလို႕ ၀ယ္လာေပးတာေတာင္ ခါးခါးသီးသီးျငင္းေသးတာ သူ႕ဟာသူေတာင္ ကပ္ေစးႏွဲ ငါးပိလုပ္စားေနတာေလ နင္ၾကည့္ေလ တစ္ေနကုန္ သူဘာ၀ယ္စားတာျမင္ဖူးလုိ႕လဲ ။``

``ဟုတ္ပါ့ ေအးမိေတာင္ တစ္ခါက စားခ်င္လြန္းလုိ႕ စေတာ္ဘယ္ရီသီးေလး အစိတ္သားေလာက္သူေရွ႕ ၀ယ္စားမိပါတယ္ ေဒၚေလးကေျပာလုိ႕ကုိမဆုံးဘူး။ စားေတာ့ ၾကက္ဥႏွစ္ျခမ္းေတာင္ အႏုိင္ႏုိင္ ၀ယ္စားေတာ့ သူေဌးစာတဲ့ မစားႏုိင္ပါဘူး နင့္ေခၽြးနဲစာကုိလုိ႕ ပိႆာေလး ေဘးပစ္ေျပာေျပာေသးတာ။``

ေဒၚေလးက ဆုိင္က ေကာင္မေလးေတြကုိ သူနဲ႕ ေရာေရာေထြးေထြး ဆက္ဆံတာကုိလည္း မႀကိဳက္ဘူး။ ကြယ္ရာမွာေျပာေသးတယ္တဲ့။ ေယာက်ာ္းေလးေတြကမလြယ္ဘူးတဲ့။ ေယာက်ာ္းဆုိတာ က်ားတဲ့။ နင္တုိ႕ ဘာေအာက္ေမ့ေနလဲလုိ႕ေျပာေသးတာဆုိပဲ။

သူကေတာ့ ေဒၚေလးကုိ နားလည္ရ ခက္စြာနဲ႕တစ္ေန႕တစ္ေန႕ဆက္ဆံေနရေတာ့တာပါ။ သည္ဆုိင္ကုိ အလုပ္၀င္ၿပီးေတာ့မွ သူလည္း အက်င့္ေပါင္းစုံကုိ မလုပ္ခ်င္ပဲလုပ္၊ မေျပာရဲလည္းေျပာနဲ႕ ေယာက်ာ္းတစ္ပုိင္း၊ မိန္းမတစ္ပုိင္း ႀကီးကုိျဖစ္လုိ႕ရယ္။

ေဒၚေလးနဲ႕ သူနဲ႕ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ရပုံမ်ားေတာ့ မေျပာခ်င္ေလာက္ေအာင္ကုိမ်ားတယ္။ သူကလည္း ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ရဲ႕သားနဲ႕ ေဒၚေလးကုိ အၿပိဳင္ေျပာဖုိ႕ဆုိရင္ မိန္းကေလးေတြေတာင္ အရွံဳးေပးေလာက္ေအာင္ ေျပာႏုိင္တဲ့သူ။ ေတြ႕ၿပီေပါ့ ။ ဆုိင္မွာရွိတဲ့ အထမ္းသမားေတြကုိေတာ့ ေဒၚေလးက ခ်ီးႏုိင္ေသးႏုိင္ ႏုိင္တာရယ္။ အဲဒီ အထမ္းသမားေတြကလည္း သူတုိ႕ပဲမွားမွား ေဒၚေလးပဲမွားမွား ဘာဆုိဘာမွ ျပန္လည္ေခ်ပေျပာဆုိျခင္းမရွိတဲ့အတြက္ ေဒၚေလးက အၿမဲတမ္း အနုိင္ရေနတာပါ။ ေဒၚေလးရရွိထားတဲ့ ပထမဆုိတာကို သူေခ်ပဖုိ႕မ်ား ဆုိင္ကုိေရာက္လာသလားလုိ႕ထင္ရေလာက္ေအာင္ သူကလည္း လိပ္ကုိ ၾကမ္းပုိးျဖစ္ေအာင္ေျပာတတ္သူတဲ့။ ဆုိင္က ေကာင္မေလးေတြကေတာ့ ေဒၚေလးနဲ႕ စကားမ်ားတုိင္း သူ႕ဘက္က လက္ခုပ္ခုိးတီးတဲ့သူေတြ။ လက္ခုပ္ေတာင္ က်ယ္က်ယ္မတီးရဲ႕ဘူးေလ။ က်ယ္သြားရင္ ရြ႕ဲပါတယ္ဆုိၿပီး ပြစိပြစိ ရြတ္မွာကုိး။

ခုလည္းၾကည့္ သူေနာက္က်တာကုိေျပာဖုိ႕ သူ႕ကုိျမင္လုိက္ရကတည္းက ႏုတ္ခမ္းက တစ္ေတာင္ေလာက္ေထာ္ၿပီး ခၽြန္ထြက္ေနၿပီ။ အေရာင္းစာေရးေကာင္မေလးေတြထဲက ၾကည္ၾကည္က တုိးတုိးကပ္ေျပာတယ္။

`` ေအာင္ရဲ ေထာ္ေနၿပီ ေဒၚေလးေတာ့ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ေျပာဖို႕ တာစူေနၿပီ``

`` ဟ တခါတေလေနာက္က်တာ ဘာျဖစ္လဲ ေျပာၾကည့္ပါလား ျပန္ေျပာလုိက္မွာေပါ့``

`` ၾကည့္ လုပ္ေတာ့မယ္ အဲဒီ သရဲစုတ္ ဟာေလ ေဒၚေလးအေၾကာင္းမသိတာလည္းမဟုတ္ ေဟာေဟာ နဂါးၾကည့္ၾကည့္ေနၿပီ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ေတာ့မယ္ ဟဲ့ စုိးစုိးရီ လာ ဒီကုိ ေခါက္ဆြဲထုပ္ေတြ စီရေအာင္```

ေဒၚေလးက သူ႕ဘက္ကုိ မ်က္စိေစြၿပီးၾကည့္တယ္။ ေျပာခ်င္ေနတာ ပါးစပ္ယားေနပုံရတယ္။ လုပ္လက္စအလုပ္ေတြကလည္း မျပတ္ေသးေတာ့ မနည္းေအာက္အီး ေနရတယ္ထင္ပါရဲ႕။ မ်က္ႏွာႀကီးက ဆယ့္ႏွစ္ေခါက္ခ်ိဳးထားလုိ႕။ တင္တင္ႏြယ္ကေတာ့ သူ႕ကုိၾကည့္ၿပီး ျပံဳးတယ္။ၿပီးေတာ့ ေဒၚေလးဘက္ကုိ မ်က္စျပစ္ျပတယ္။ ေကာက္ေနၿပီဆုိတဲ့ အထာကုိျပတယ္။သူလည္း လုပ္စရာရွိတာေတြကို စတင္ၿပီးလုပ္ရေတာ့တယ္။ ဆုိင္ခင္းေနတာဆုိေတာ့ ခုလုိ မနက္ေစာေစာအခ်ိန္မွာ သူတုိ႕တစ္ဆုိင္လုံး တစ္ေယာက္မွ မအားၾက။ ဆုိင္ေရွ႔ကုိ ခင္းက်င္းရမယ့္ ပစၥည္းေတြက မနည္းပဲကုိ။ ကုန္ေျခာက္ ကုန္ျခမ္း ေတြကလည္းမ်ားလြန္းလွတယ္။

မနက္ ရွစ္နာရီခြဲေလာက္က်ေတာ့ဆုိင္ခင္းလုိ႕ ၿပီးၿပီ။ ဒီမွာတင္ ေဒၚေလးက-

`` ေအာင္ရဲ ဘာလုိ႕ေနာက္က်ေနတာလဲ ``

`` အိပ္ယာထေနာက္က်သြားလုိ႕ ေဒၚေလး``

``  ညက ေစာေစာ မအိပ္ဘူးလား မနက္က်ရင္ အလုပ္ဆင္းရမယ္မွန္းသိရဲ႕သားနဲ႕  သူမ်ားေတြေရာက္ခ်ိန္မွာ ကုိယ္မေရာက္ရင္မေကာင္းဘူးေနာ္ ``

`` ဇာတ္လမ္းေကာင္းတာနဲ႕ တီဗြီထုိင္ၾကည့္ေနလုိက္တာ မေန႕ည ျမန္မာ့အသံမွာ ေဟမာန္ေဆာင္းရဲ႕ခ်စ္သံစဥ္ အပုိင္း(၅) လာတာ ေဒၚေလးရ``

`` ဟဲ့ ငါတုိ႕လည္းၾကည့္တာပဲ မနက္ေတာ့ ေနာက္မက်ေပါင္ ေစာေစာႏုိးတာပဲ အက်င့္ပဲ အဲဒါအက်င့္ ေဒၚေလးတုိ႕က ကုိယ့္အလုပ္ရွိရင္ မပ်င္းဘူး  ခုၾကည့္နင္က ေနာက္က်တယ္ အရင္ေရာက္တဲ့သူေတြက ေနာက္ဆုိ နင့္ကုိ ၿငိဳျငင္မွာေပါ့ လုပ္စားမွာလား ေတာင္းစားမွာလား တကယ္ပဲ အလုပ္ကုိ အလုပ္နဲ႕တူေအာင္လုပ္ဦးမွေပါ့``

သူ နည္းနည္းတင္းသြားတယ္။ ၾကည့္ေလ ။ လုပ္စားမွာလား။ ေတာင္းစားမွာလားတဲ့။သူလည္းျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

``ေတာင္းစားမွာ ေဒၚေလးရ ဘာလုိ႕လဲသိလား ေတာင္းစားတာက ခုေခတ္မွာ သက္သာဆုံးပဲ နာမည္တာဆုိးတာေနာ္ မယုံရင္ ေဒၚေလးေတာင္းစားၾကည့္လုိက္``

`` ဘာလုိ႕ ေတာင္းစားရမွာလဲ နင္ပဲ ေတာင္းစား``

``အင္းေလ ေဒၚေလးကေတာ့ ေတာင္းစားမွာမဟုတ္ပါဘူး ခံစားမွာေလ ဟုတ္တယ္မလား အရြယ္ကလည္း ေညာင္းလာၿပီဆုိေတာ့ သီလရွင္၀တ္ၿပီး ဆန္ခံစားမွမလား``

`` ေအာင္ရဲ နင့္ႀကီးေတာ္ကုိ ခံစားခုိင္း နင့္ႀကီးေတာ္ပဲ သီလရွင္၀တ္ခုိင္းလိုက္``

(၃)

ေဒၚေလးကုိ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္စြာနဲ႕ေျပာတယ္။ ေဒၚေလးပုံက ေယာက်ာ္းမရရင္ သီလရွင္၀တ္မယ့္ပုံမေပၚေသးဘူး။ အဲဒီေန႕တစ္ေနကုန္ သူ႕ကုိ ေဒၚေလးက ဘာမွကုိလာမေျပာေတာ့ဘူး။ ၾကည့္ရတာ သီလရွင္ ၀တ္ခုိင္းၿပီး ဆန္ခံစားခုိင္းလုိ႕နဲ႕သူပါရဲ႕။ သူကေတာ့ နားေတြကုိေအးလုိ႕ေလ။

သူကလည္း သူပါပဲ။ တခါသားဆုိ ေဒၚေလးတုိ႕ ေအာ္လုိက္တာ ေစ်းတကုန္းလုံးၾကားေလာက္တယ္။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိ။

သူက အဲဒီေန႕မွာမွ ဆန္ခိ်န္ေပးမိတာေလ။ ဘယ္သိမလဲ ဆန္ကုိျပည္ေတာင္းနဲ႕ခ်ိန္ရင္ ဘယ္လုိလုပ္ေပးရမလဲဆုိတာ။ ေစ်း၀ယ္တစ္ေယာက္က ဆန္၅ျပည္၀ယ္တယ္။ သူကဆန္ခ်ိန္ေပးတယ္။ ဘာမွမထူးဆန္းဘူး။ ထူးဆန္းတာက သူဆန္ခ်ိန္တာ။ ခ်ိန္ပုံကုိၾကည့္။ သူက ျပည္ေတာင္းေလးထဲကုိ ဆန္ခ်ိန္တဲ့အခါ ဒီအတုိင္း ခပ္ထည့္ မုိ႕ေမာက္ေနတဲ့ ဆန္ေတြကုိ မသပ္ခ်ပဲ အိတ္ထဲထည့္ေပးလုိက္တယ္။ တစ္ျပည္။ ႏွစ္ျပည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေနာက္ကေန ဘီလူးတစ္ေကာင္ နားနားကပ္ေအာ္လုိက္သလုိ သူ႕တစ္ကုိယ္လုံးတုန္ဟီးသြားတယ္။

`` ေအာင္မေလးေလး မြဲပါၿပီ ကုန္ပါၿပီ ေအာင္ရဲ နင္ဘယ္လုိ ဆန္ခ်ိန္ေနတာလဲ ၾကည့္ဦး``

`` ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ေဒၚေလးရ ဒီအတုိင္းခ်ိန္တာပဲ ဒီမွာေလး ျပည့္ေတာင္ျပည့္ေသးတယ္ ဒီမွာေနာ္ အစ္မ ဆန္ျပည့္တယ္ေနာ္``

ေစ်း၀ယ္သူက ေခါင္းၿငိမ့္တယ္။

``ေသလုိက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ ျပည့္တာကုိ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး နင့္ကုိ ေျပာခ်င္တာက ဆန္ခ်ိန္တာ မဟုတ္တာကုိေျပာခ်င္တာ မသိရင္လည္းေမးပါေတာ့လား ၾကည့္ နင္ခ်ိန္ပုံက မုိ႕ေနတဲ့ ဆန္ေတြကုိ သပ္လည္းမခ် ဒီအတုိင္းဆုိေတာ့ ဒီအစ္မေတာ္ဘုရားေလးက ေက်နပ္ပီတိ ဂြမ္းဆီထိေတာ့မေပါ့ ဒီမွာၾကည့္ ငါခ်ိန္မယ္  အိတ္ထဲက ဆန္ေတြျပန္ သြန္``

ေဒၚေလးကေတာ့ ေျပာေျပာဆုိဆုိ ျပည္ခ်ိန္ခြက္ကုိ ေကာက္ကုိင္ၿပီး သင္ခန္းစာ စ..ေပးေတာ့တယ္။ေဒၚေလးခ်ိန္ပုံက ဆန္ျပည္ခြက္ထဲကုိ ဆန္ထည့္ပုံက လက္ကေလးနဲ႕ခပ္ဖြဖြဆန္ေတြကုိခပ္ထည့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ကေလးနဲ႕ျပန္သပ္ခ်ျပန္တယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဆန္ျပည္ေတာင္းထဲက ဆန္ကအလယ္ကခြက္လုိ႕။ ၾကံဖန္ကုိ ကုိယ့္ဖက္ကုိ အသာစီးေအာင္ ေဒၚေလးက လုပ္တယ္။

``ေတြ႕လား ငါခ်ိန္တာ စုိးစုိးရီတုိ႕လည္း ဘာလုပ္မွန္းကုိမသိဘူး ဘယ္သြားတာလဲ ဆန္ခ်ိန္တာ ၾကက္သြန္နီခ်ိန္တာ  ဒီကုန္ေတြဖက္ကုိ ထုိင္ပါလုိ႕ေျပာတာကုိမရဘူး လာပါေစဦး လာမွေျပာဦးမယ္``သူ႕ကုိလည္းေျပာ စုိးစုိရီတုိ႕ဘက္ကုိလည္းေျပာေနပုံက ဘီလူးမႀကီး မာန္ဖီေနသလုိမ်ိဳး။ ရုပ္ကဆုိး။ အေပါက္ကဆိုး။ကပ္ေစးကလည္း နည္းတတ္ေသးတာ။

သူတုိ႕အေရာင္းစာေရးေတြေန႕ခင္းေန႕ဘက္ အလုပ္ပါးခ်ိန္မွာ မိန္းကေလးေတြက အသုပ္ကေလး ဘာေလးစားခ်င္ၾကတယ္။ မိန္းကေလးေတြက ငတ္ကုိငတ္တတ္တယ္လို႕ သူထင္တယ္။ ပါးစပ္ကုိလည္း အအားဘယ္ေတာ့မွမေပးတတ္ဘူး။ အသုပ္ကေလး၊ အခ်ဥ္ကေလးလြတ္ေနရင္ေတာင္ ဒုတ္ထုိးခ်ိဳခ်ဥ္က ထုိးလွ်က္တာေတြ႕ရတာ။ ဒါမွမဟုတ္ ပီေကကုိ တစ္ေဖာက္ေဖာက္ႏွင့္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနသလုိေဖာက္ေနတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဒၚေလးက-

`` ပီေကေဖာက္ေနတာ နားကုိညည္းတယ္ စုိးစုိးရီတုိ႕ ေအးမိတုိ႕ေနာ္ ေဒၚေလးက မိန္းကေလးျဖစ္ၿပီး ပါးစပ္သရမ္းလြန္းတာကုိ မႀကိဳက္ဘူး ဘာလဲ ဆိတ္က်ေနတာပဲ ဟုိဟာလည္း စပ္စပ္စပ္စပ္ ဒီဟာလည္း မလပ္န႕ဲ႕ တုိ႕လူႀကီးေတြက ဘာေျပာလဲ သိလား ပီေကစားတာကုိ ႏြားစားျမံဳျပန္တာတဲ့ ညည္းတုိ႕လည္း စားျမံဳျပန္ေနတာ အဲဒါ စားျမံဳျပန္တာ``အဲဒီလုိေျပာေတာ့ မိန္းကေလးေတြ ေဒၚေလးေရွ႕ဆုိ ပီေကမေဖာက္ေတာ့ဘူး။ ခုၾကည့္

``ပ်င္းလုိက္တာ ေအာင္ရဲရယ္ အသုပ္သုပ္စားရေအာင္ ဒါမွမဟုတ္ စေတာ္ဘယ္ရီ ငါးဆယ္သားေလာက္၀ယ္ၿပီး ေဖ်ာ္ေသာက္ရေအာင္ ``

ေအးမိက စကားစတယ္။ ဒါကုိ ေနာက္ေတာ္ပါး ေကာင္မေလးေတြက သြားရည္က်စြာနဲ႕။

``လုပ္ေပါ့ ေကာင္းတာေပါ့ စေတာ္ဘယ္ရီဟုတ္လား ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ စုိးရီတုိ႕ေတာ့ ႀကိဳက္တယ္ ေနဦး တင္တင္ႏြယ္လည္းႀကိဳက္တယ္``သူက

``ေနပါဦးဟ စေတာ္ဘယ္ရီကေတာ့ဟုတ္ပါၿပီ ဘယ္မွာလဲ ႏုိ႕ဆီနဲ႕သၾကား ေစ်းကႀကီးနဲ႕ အသီးဖိုးနဲ႕တင္ နင္တုိ႕မုန္႕ဖုိးေတြကုန္ေနၿပီေနာ္``

``ေအာင္ရဲကလဲ တင္ႏြယ္ တစ္ေယာက္လုံးရွိတယ္ ေဒၚေလးနား ႏုိ႕ဆီနဲ႕သၾကားေတာင္းလုိက္မယ္ေလ`` တင္တင္ႏြယ္ကေျပာတယ္။ေအးမိက ၀င္ေျပာတယ္။

``ရပါလိမ့္မယ္ အားႀကီးႀကီး``

တင္တင္ႏြယ္က အသာေနပါဆုိတဲ့ ဟန္နဲ႕

``Please Wait``လုိ႕ဆုိတယ္။သူနဲ႕ အေရာင္းေကာင္မေလးေတြက ၀ုိင္းေျပာတယ္။

``Wait Waitေဒၚေလးက နင့္ကုိ ႏွိပ္လိမ့္မယ္``

``တင္တင္ႏြယ္ပါ ေဒၚေလးေလာက္ေတာ့ ပုိင္ပါတယ္ `` တင္တင္ႏြယ္ထြက္သြားေတာ့ သူတုိ႕၀ုိင္းၾကည့္ေနလုိက္တယ္။

တင္တင္ႏြယ္နဲ႕ေဒၚေလး ဘာညာကြိကြေျပာေနသံကုိ မၾကားတၾကား။ ခဏေလးၾကာေတာ့ တင္တင္ႏြယ္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ မ်က္ႏွာက မိႈရတဲ့မ်က္ႏွာလုိလုိ။ လင္ရတဲ့မ်က္ႏွာလိုလုိ။

``ဒီမွာၾကည့္ ေျပာတယ္မလား တင္တင္ႏြယ္ပါလုိ႕``

(၄)

လက္ထဲမွာ ႏုိ႕ဆီဆစ္ဗူးနဲ႕သၾကားထုပ္ကေလး။ ဟုတ္ၿပီေပါ့။ ေအးမိက စေတာ္ဘယ္ရီသယ္ဆီကုိေျပးတယ္။ စုိးစုိးရီက ေဖ်ာ္ဖုိ႕ စတီးဇလုံကုိေကာက္ေဆးတယ္။ က်န္တဲ့ေကာင္မေလးေတြက ခြက္ေဆး ဘာေဆးနဲ႕ ပြဲက နည္းနည္းစည္သြားတယ္။

သူကေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးဆုိေတာ့ ဘာမွမလုပ္တတ္။ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနတာေတာ့ တတ္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ေယာက်ာ္းေတြက အသာစီးကပါလုိ႕။

ေဖ်ာ္ၿပီေပါ့။ေအးမိက ဒီေနရာမွာ ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လုိ ဟန္နဲ႕ စတီးဇလုံကုိေကာက္ကုိင္တယ္။စေတာ္ဘယ္ရီသီးေတြကုိ အညွာေခၽြၿပီးၿပီဆုိေတာ့ အသင့္ထည့္။ေျပာရဦးမယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္တာ ေနာက္ဆက္တြဲ ေတြထည့္လိုက္တာ သူလည္း ပုိက္ဆံကေလး ႏွစ္ပဲေျခာက္ျပားေျပာင္သြားတယ္။ လုပ္ပုံေျပာပါတယ္။ အဲဒီလုိထည့္ၿပီးေတာ့ ႏုိ႕ဆီထည့္၊သၾကားထည့္။ ေနာက္ဆက္တြဲ၀ယ္ထားတဲ့ ေက်ာက္ေက်ာတုိ႕၊သာကူေစ့တုိ႕၊ေရခဲတုိ႕ကလည္း တန္းစီ၀င္ေရာက္သြားတယ္။မေကာင္းပဲခံႏုိင္ေရာလား။ ေသာက္လုိက္ၾကတာ ရွလြတ္ ရွလြတ္နဲ႕။

စုိးစုိးရီက

``ေဒၚေလးေသာက္ဦးေလ သမီးခပ္လာေပးမယ္ ``

``ေတာ္ပါ ဟယ္ အြန္႕အြန္႕ႀကီး ငါမႀကိဳက္ပါဘူး မရွိပဲနဲ႕ သူေဌးစာေတြ၀ယ္စားၾကတယ္ အံ့ပါရဲ႕ စုမယ္  ေဆာင္းမယ္ေတာ့မရွိဘူး ေသာက္ေသာက္ ၀..ေအာင္ေသာက္ၾက``

အဲဒီထိ ဘာျပႆနာမွမရွိပါဘူး။ ျပႆနာကေနာက္ေန႕မွာ စတာ။ေနာက္တစ္ေန႕ ေစ်းဖြင့္ခ်ိန္မွာေတာ့ လူမစုံ တက္မစုံျဖစ္သြားတယ္။

``ေဒၚေလး တင္တင္ႏြယ္မလာဘူးလား ``သူကေမးလုိက္တယ္။

``မလာႏုိင္ဘူးေလး နင္းကန္ၿမိဳစုိ႕ေအာ္၀မ္းနာက်ၿပီး ေရပန္းခရားကုိင္က်န္ခဲ့တယ္``ဘာလဲ သူနားမလည္။

`` ဘာလဲ ေဒၚေလးရဲ႕ ေရပန္းခရားကုိင္ၿပီးက်န္ခဲ့တယ္ဆုိတာ``

``ေစာေစာစီးစီးကုိေျပာရဦးမယ္ အီးပန္းေနတာ ဟဲ့ ရွင္းပလား နင္တုိ႕ေဖ်ာ္တဲ့ စေတာ္ဘယ္ရီကုိေသာက္ၿပီး ပန္းေနတာ ရွင္းပါလား``သူစဥ္းစားတယ္။ စေတာ္ဘယ္ရီကလည္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္။ က်န္တာေတြကလည္း အေတာ္ေလး လတ္ဆတ္ေသးတယ္ေပါ့။စုိးစုိးရီလည္းေပၚမလာ။ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ေရာက္လာတယ္။ ေအးမိကလည္း မ်က္ကြင္းေတြ ေဟာက္ပက္နဲ႕ ဆုိင္ကုိေရာက္လာေသးတယ္။

``ဘာျဖစ္တာလဲ ေအးမိ``

`` ၀မ္းေတြသြားတာ မနက္ေလးနာရီမွ ရပ္တယ္ စေတာ္ဘယ္ရီေၾကာင့္ထင္တယ္ေနာ္ မရေတာ့ဘူး ခဏေနျပန္ေတာ့မယ္ ေဒၚေလးနားခြင့္ေတာင္းလိုက္ဦးမယ္ ``

သူလည္း မသကၤာတာနဲ႕ မပစ္ရေသးတဲ့ ႏို႕ဆီဗူးခြံကုိေကာက္ၿပီး EXP Dateကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ Date လြန္ၿပီး သုံးလ။ သြားၿပီေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေလးက ေခ်ာေခ်ာရွဴရွဴေပးလုိက္တာကုိ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ သူေတာင္ နည္းနည္းေလးေသာက္မိလုိက္လုိ႕။ ဒါေတာင္ အိမ္သာကုိ ညတစ္ပုိင္းေလာက္ အပုိင္စီးလုိက္ရေသးတ.ယ္။ ဒီလုိ ကပ္ေစးနည္းတာေပါ့။

တခါတေလက်ရင္လည္း စိတ္လုိလက္ရရွိရင္ ေဒၚေလးက သူ႕ဘ၀အေၾကာင္းကုိ အေရာင္းစာေရးမေလးေတြကုိ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ေျပာျပတတ္တယ္။ သူကလည္း တစ္ဖက္ကေန မၾကားတၾကား နားစြင့္ေနတတ္တယ္။

``အဲလုိဆုိ ကုိ၀င္းေဇာ္က သတိၱမရွိဘူးေပါ့ေနာ္ ေဒၚေလး`` ေအးမိရဲ႕အသံ။

``ဒါေပါ့ ဒါေၾကာင့္ ေယာက်္ားေတြကုိ ၾကည့္မရတာ မုန္းတာ ဒီေလာက္  အခြင့္အေရး ေပးတာေတာင္ မခုတ္တတ္တဲ့ ေၾကာင္ႀကီးေလ ေၾကာင္မုိက္``

``ဦးဘႏုိင္ႀကီးေရာ ေဒၚေလးမုန္းတဲ့အထဲမွာပါလား``

``ဟဲ့ သူေတာ့ပါမလား သူက ခၽြင္းခ်က္``

``ဟီး ေဒၚေလးကလည္း ကုိ၀င္းေဇာ္ကုိမ်ား  ေၾကာင္မုိက္တဲ့ ကုိ၀င္းေဇာ္က ငါးစိမ္းျမင္လုိ႕ ငါးကင္ပစ္တာေရာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလား``တင္တင္ႏြယ္က အဲလုိေျပာေတာ့ ေဒၚေလးတို႕ ေစြ႕ေစြ႕ခုန္တယ္။

``မိတင္ႏြယ္ နင္ကမ်ားငါ့ကုိ သူပစ္လုိ႕က်န္ခဲ့တာလုိ႕ေျပာခ်င္တာေပါ့ ေဒၚေလးက မယူခ်င္လုိ႕ ရွင္းလား ခါခ်ရတာ ေဟာသလုိ ခါခ်ခဲ့ရတာ``

`` သန္းေတြလား ေဒၚေလး`` စုိးစုိးရီက ၀င္ေဆာ္တယ္။

``ကဲ..ဟယ္ အေကာင္းေျပာေနတာကုိ ၀င္ေနာက္တဲ့ ဟာေတြသြားၾက ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမေျပာေတာ့ဘူး``စုိးစုိးရီကေတာ့ ေခါင္းကုိပြတ္ခါထြက္ေျပးတယ္။ ၿပီးေနာက္ ရယ္ၾကတယ္။ ၀ါးလုံးကြဲ။ အဲဒါမွ ၀ါးလုံးကြဲရယ္တယ္ေခၚတယ္။

ကို၀င္းေဇာ္ဆုိတာ ေဒၚေလးရဲ႕အဆက္ေဟာင္း။ ေတာ္ေတာ္ေလးလည္း ခ်စ္ခဲ့ႀကိဳက္ခဲ့ၾကတယ္တဲ့။ ကုိ၀င္းေဇာ္တုိ႕မ်ိဳးရုိးက အေရာင္းအ၀ယ္သမား၊ကုန္သယ္၊ပြဲစား။။ ေဒၚေလးတုိ႕အမ်ိဳးေတြက စိုက္ပ်ိဳးေရးေတြလုပ္တယ္။ အဲဒီမွာ အေရာင္းအ၀ယ္သမားနဲ႕ အခင္းရွင္သမီး ေတြ႕ၾကတယ္။ ႀကိဳက္ၾကတယ္ေပါ့။ ကုိ၀င္းေဇာ္က ေခ်ာလည္းေခ်ာ ခန္႕လည္းခန္႕တယ္လုိ႕ ေဒၚေလးကေျပာတတ္တယ္။

(၅)

ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူးေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ကြဲခဲ့ရတယ္ဆုိေတာ့ မိဘေတြကသေဘာတူထားတာေတာင္ ေဒၚေလးက ဇာတ္လမ္းေတြ ၀တၳဳေတြထဲကလုိ ရင္တဖုိဖုိနဲ႕ေယာက်ာ္းယူခ်င္ရာကေနစ..တာပဲ။

ေဒၚေလးကလည္း အဆန္းထြင္။ကုိ၀င္းေဇာ္ႀကီးကလည္း မဆန္းတတ္နဲ႕ သူတုိ႕အခ်စ္ နိဂုံးခ်ဳပ္လုိက္ရတယ္လုိ႕ဆုိတယ္။ နိဂုံးခ်ဳပ္လုိက္ရပုံကုိၾကည့္။ ေဒၚေလးက ကုိ၀င္းေဇာ္ႀကီးကို လာခုိးခုိင္းေတာ့ ေဒၚေလးတုိ႕အိမ္ေနာက္က စုိက္ခင္းထဲမွာတဲ့။ ေဒၚေလးက ကုိ၀င္းေဇာ္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိမသိဘူး။ ကုိ၀င္းေဇာ္ရဲက အားနည္းခ်က္က က်ားကုိးစီးစားမကုန္တဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးနဲ႕ သရဲေၾကာက္တတတ္သတဲ့။ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းက မသန္းျဖစ္သြားတာေပါ့။ လာခုိးခုိင္းတာက ည ၁၂နာရီတိတိတဲ့။

အဲဒီည ကုိ၀င္းေဇာ္မလာဘူးတဲ့။မလာဆုိ သရဲေၾကာက္တာကုိး။အဲဒါကုိ ေကာင္မေလးေတြကုိျပန္ေျပာျပတုိင္း-

``သိလား စုိးစုိရီ ကုိ၀င္းေဇာ္က သရဲေဘာေၾကာင္တာလုိ႕ေခၚတယ္ ေယာက်ာ္းပဲ သရဲေၾကာက္စရာလိုလား ငါေတာင္ တစ္ညလုံး လာမလားလုိ႕ သြားေစာင့္ေနတာ ဘယ္သရဲကမွ လာမေျခာက္ရဲဘူး``သူက၀င္ေျပာတယ္။

``ေဒၚေလးက သရဲထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းလုိ႕ေနမွာေပါ့``

``ဟဲ့ နင့္အရာလား ``

``အရာေတာ့မဟုတ္ဘူးေပါ့ ေယာက်ာ္းေလးမေကာင္းေၾကာင္းခ်ည္းေျပာတာ အျမင္ကပ္လြန္းလုိ႕``

``နင္တုိ႕ေယာက်ာ္းေတြက ဘာေကာင္းလုိ႕လဲ မုန္းခ်င္စရာ နင့္ေရွ႕မွာေျပာတာ နင့္ကုိေယာက်ာ္းလို႕ကုိမသတ္မွတ္လုိ႕ေဟ့ ဘယ္ႏွယ့္ သူတစ္ေယာက္တည္း ၾကားညွပ္ေနတာကန္႕လန္႕ ကန္႕လန္႕နဲ႕ ေျပာခ်င္ဆုိခ်င္တာ လြတ္လပ္တယ္ကုိမရွိဘူး`` စုိးစုိးရီကေတာ့ စကားႏုိင္လုပြဲကုိ နားေထာင္ရေတာ့မွာမုိ႕ ဆက္လုပ္ရဲေဘာ္ဆုိတဲ့ မ်က္လုံးမ်ိဳး မိွတ္ျပတယ္။

``ေဒၚေလးက မလြတ္မလပ္ဘူးဆုိေတာ့ ဘာေၾကာင္းေျပာမွာမုိ႕လဲ ၾကည့္ရတာ ေယာက်ာ္းအေၾကာင္းပဲမလား မုန္းတယ္လည္းဆုိေသး ေျပာလုိက္ေတာ့လည္း ေယာက်ာ္းအေၾကာင္းကမပါမျဖစ္ ကုိ၀င္းေဇာ္ဆုိတဲ့နာမည္ကုိက မခ်ဘူး``

``ေအာင္ရဲ နင္ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ ကုိ၀င္းေဇာ္အေၾကာင္းေျပာတာ နင္ပေထြးအေၾကာင္းေျပာေနတာမုိ႕လား ၾကည့္စမ္း ျပန္ေျပာေနလုိက္တာ မိန္းမက်ေနတာပဲ``

``ကုိ၀င္းေဇာ္က သရဲကုိေၾကာက္တာမျဖစ္ႏုိင္ဘူး ေဒၚေလးကုိေၾကာက္တာျဖစ္မွာ ေဒၚေလးေနာက္ကမွန္ကုိျပန္ၾကည့္လုိက္`` သူေျပာေတာ့ ေဒၚေလးက အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႕ ေၾကာင္ၿပီးလိုက္ၾကည့္တယ္။

``ေတြ႕လား ဘီလူးရုပ္``မွန္ထဲကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေဒၚေလးရုပ္ ေဒၚေလးျပန္ျမင္တယ္။

``ေကာင္စုတ္ေလး ကဲ..ဟာ ``ေဒၚေလးက ေတြ႕ရာ ပစၥည္းနဲ႕ေကာက္ေပါက္လုိက္တာ Spriteအခ်ိဳရည္ဗူးႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ သူလည္း အမိအရဖမ္းၿပီး။

``ေဒၚေလး ေပါက္လုိ႕ေနာ္ အေနာ္ကေတာ့ ေသာက္ၿပီ ဟီးဟီး ပြတာပဲ ဟ စုိးရီ ခြက္ယူလာခဲ့ ဒါ ဘီလူးေပးတဲ့ ွSpriteေရစင္``

တင္တင္ႏြယ္ကေတာ့ သူနဲ႕ေဒၚေလးျဖစ္ေနတာေတြကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနတယ္။ၿပီးေတာ့-

``ေအာင္ရဲ ဒီဘက္ကုိလာေတာ့ဟာ နင္ ၾကာရင္ ေဒၚေလးက ပိႆာေလးနဲ႕ထုလိမ့္မယ္``

``ရမလား အေလွ်ာ္ေတာင္းမွာေပါ့ ေနာ္ ေဒၚေလးက ေယာက်ာ္းေတြကုိမုန္းေနတာပဲ ထုပါေစ ရတယ္ အေလွ်ာ္ရမွာမလား ၁၅၀၀ ေလ ``

ေဒၚေလး ေဒါသေတြ အစုလုိက္အျပံဳလုိက္ထြက္ၿပီး ေကာက္ေပါက္ပါေတာ့တယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ၾကက္သြန္နီေတြ။ သူကေတာ့ ``စုိးရီတုိ႕ ေအးမိတုိ႕ လာၾကဦး ငါမနက္ျဖန္ မုန္႕ဟင္းခါးေရာင္းမလုိ႕ ၾကက္သြန္ဥေတြ လုိက္ေကာက္ေပးပါဦးဟ တစ္ပြဲကုိေတာ့ ေဒၚေလးကုိေကၽြးဦးမယ္ ေဒၚေလးပစ္ေပါက္လုိ႕ ငါေရာင္းရမွာဟ ေဒၚေလး တစ္ေယာက္ ေယာက်ာ္းျမန္ျမန္ရပါေစ``

``ေသနာေလး ကဲ ဟယ္ ကဲဟယ္``

``ေအာင္ရဲ တင္ႏြယ့္ကုိကူဦး ေဒၚေလးလည္းေတာ္ေတာ့ေနာ္ လူေတြၾကည့္ကုန္ၿပီ`` အဲဒီလုိေျပာမွရပ္ေတာ့တယ္။သူကေတာ့ ေပ်ာ္ေနတယ္။ စုိးစုိးရီတုိ႕၊ေအးမိတုိ႕က-

``ေအာင္ရဲေနာ္ သိပ္သတိၱရွိေနတယ္ေပါ့ ဟုိက ေဒါသႀကီးတယ္ေနာ္ ``

``ဘာလဲ ေခ်းပါရင္ေတာင္ ျပန္ေကာက္စားတာလား``

``ဟယ္ ရြံစရာႀကီး``

အဲဒီေန႕ကလည္း ေဒၚေလးက သူ႕ကုိ ဘာစကားမွကုိ မေျပာေတာ့ျပန္ဘူး။ သူကေတာ့ နားေတြကုိ ေအးလုိ႕ ။ Air Con မလုိဘူးေလ။

ဒီေန႕ေတာ့ ေအးေအးလူလူ။ လူကလည္း သိပ္မက်ေတာ့ သူတုိ႕အေရာင္းစာေရးေတြ သက္သာေနတယ္ ။ သီခ်င္းေလး ညည္းလုိက္၊အလုပ္ကေလးေျပးလုပ္လုိက္၊ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္လုိက္၊ေစ်းေျပးေရာင္းလိုက္နဲ႕ ဟန္ကုိက်ေနတာ။ ေဒၚေလးကေတာ့ တစ္ခုခုကုိခုိင္းေနတတ္ေပမယ္ ့ဒီေန႕ေတာ့ ၿငိမ္ေနတယ္။စုိးစုိးရီက လစ္လပ္သြားတဲ့ ကုန္ေတြေနရာမွာ အစားထုိးကုန္ေတြျဖည့္ေနတယ္။ ေအးမိနဲ႕ေကာင္မေလးသုံးေယာက္က အလွကုန္ေကာင္တာမွာ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္လုိ႕။သူနဲ႕ တင္တင္ႏြယ္က လက္က်န္စာရင္းေတြ စစ္ၾကည့္ေနတယ္။ စကားေလးေျပာလုိက္ အလုပ္ကေလးလုပ္လုိက္။ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေလးပါပဲ။ သိတယ္မလား။ ေလၿငိမ္လြန္းရင္လည္း ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္ေလ။ တင္တင္ႏြယ္ကုိ သူကေမးတယ္။

(၆)

``တင္ႏြယ္ ေဒၚေလး မၿငိမ္စဖူး အၿငိမ္ထူးပါလား ခါတုိင္း သူမဟုတ္သလုိပဲေနာ္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ``

``ရွဴး တုိးတုိး ငါလည္းေသေသခ်ာခ်ာ ဂဃနဏေတာ့မသိဘူး ညက နားစြံနားဖ်ားၾကားမိတာေတာ့ရွိတယ္ ေျပာခ်င္ေနတာ လွ်ာကုိယားလုိ႕ ဒီေန႕မွာ ဟုိေကာင္မေတြကလည္း မေမးၾကဘူး ကုိယ့္အေတြးနဲ႕ကုိ Calsomeေကြကာေသာက္ေနၾကလုိက္တာ ``

``ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ဒါဆုိ ငါ့ေျပာဦး``

``နင္က ေယာက်ာ္းေလးျဖစ္ၿပီး သိပ္စပ္စုတာပဲ ကုိ၀င္းေဇာ္ေလး ေဒၚေလးအဆက္ေဟာင္းႀကီး ``

``ေအး ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ``

``မိန္းမယူသြားၿပီ``

``ေဟ ဟုတ္လား တကယ္လား``

``ေၾသာ္ ေအာင္ရဲကလည္း မယုံဘူးလား ဒီမွာ ဖိတ္စာ ငါခုိး၀ွက္ယူလာတာ ေဒၚေလးမသိေအာင္လုိ႕ နင္တုိ႕ကုိျပခ်င္လြန္းလို႕``

တင္တင္ႏြယ္က ဖိတ္စာကေလးကုိျပတယ္။ လွလွပပ၊ေမႊးေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕ ဖိတ္စာ အျပာႏုကေလး။ သူကလည္း မေႏွးအျမန္ စုိးရီတုိ႕ ေအးမိတုိ႕ကုိလက္တို႕ၿပီးေျပာျပလုိက္တယ္။

``စုိးရီနင္က အဆုိေကာင္းတယ္ ေပါက္တတ္ကရသီခ်င္းဆုိဟာ ေအးမိ နင္ေရာေနာ္ ငါကေတာ့ပါးစပ္ေတြ႕တဲ့ သီခ်င္းဆုိမယ္``

တင္တင္ႏြယ္က အလန္႕တၾကား

``ေအာင္ရဲ နင္ဘာလုပ္မလုိ႕လဲ သြားမစ..နဲ႕ေနာ္ ေဒၚေလးက အမွန္အကန္ ေၾကကြဲေနတာ ၾကည့္ပါလား မ်က္ႏွာက Feelအျပည့္နဲ႕ သူ႕ Feelက်သြားေအာင္ေတာ့မလုပ္ပါနဲ႕ ``

```ေအးပါဟာ ပါးပါးေလးပါ တကယ္ ပါးပါးေလး``

သူက စ   ၿပီး ဆုိလုိက္တယ္။ ဟုိ သီခ်င္း။ ေမဆြိတုိ႕၊ ေဟမာေန၀င္းတုိ႕ ဆုိခဲ့တဲ့ သီခ်င္း ဘာတဲ့..

``အခ်စ္အတြက္နဲ႕ ××××အသက္ပင္××ေသေသ×× မင္းဒႆရဲ႕××× သစၥာတစ္ရားကုိေလ×××× ေမာင္ၾကားဖူးခဲ့ သိခဲ့မွာပါ××× ဇာတ္ပြဲေတြ×××× ေၾသာ္×××××× ေဟာ္ ××××ခုခ်ိန္မွာေလ×××× လက္ထပ္ဖိတ္စာ××××× အိတ္ျပာကေလးကုိေစ ×××××ေမာင္ ရက္စက္တာ ××××သိပါၿပီေလ ××××သူရဲေကာင္းႀကီးေရ``သီခ်င္းသံၾကားေတာ့ ေဒၚေလးက သူ႕ကုိၾကည့္တယ္။တင္တင္ႏြယ္က -

``ဟဲ့ နင္ဆိုတာက ေျဗာင္ႀကီးေနာ္ ေစာင္းဆုိေပါ့ ဟဲ့ ``

သူကလည္း သီခ်င္းကုိ အသံေန အသံထားမွန္မွန္နဲ႕ကုိ ဆုိေနတာပါ Performance အျပည့္နဲ႕ကုိ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းလုိဆုိေနတာ။ဘာတဲ့

``မယ္..သီတာကုိ×××××× ေရႊသမင္ဖမ္းလုိ႕ေပးမယ္ ××××××ခ်စ္သူရာမ××××× မင္းကုိေစ ×××အခ်စ္ႀကီးသူ မင္းဒႆရဲ႕ ေမတၱာေက်ာ့ကြင္းေျမ×××××× ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ××ဒႆဘီလူးရဲ႕×××× မ်က္ရည္နဲ႕အသည္း ××××ႏွင္းအပ္ကာေပးတဲ့ပြဲမွာ ××××မုိးစိမ့္က××× ``

``ေဒါက္``

``ေအာင္မေလးဗ်``ခ်ၿပီ။ ေဒၚေလးေတာ့ ခ်ၿပီ။

``ေအာင္ရဲ နင္ဘာသေဘာနဲ႕ ဒီသီခ်င္းဆုိေနတာလဲ``

``ေဒၚဒႆ``

``ဘာ ဘာေျပာတယ္``

တင္တင္ႏြယ္တုိ႕ စုိးစုိးရီတုိ႕ ေအးမိတုိ႕ ဘယ္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္။ ျမန္လုိက္သည္ျဖစ္ခ်င္း။ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္သြားၾကတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ တစ္ေနရာရာကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေနလိမ့္မယ္။

``ေဒၚေလးလုိ႕ ဟီး``

`` ဘာမွလာ သြားျဖဲျပမေနနဲ႕ ငါ ႏြားပြဲစားမဟုတ္ဘူး ခုမွ ျမင္းလုိ လာမဟီးျပနဲ႕ နင္ဘာလုိ႕ဆုိတာလဲလုိ႕``

`` ဒီသီခ်င္းကုိႀကိဳက္လုိ႕ ``

`` ဘာ..ႀကိဳက္စရာရွားလုိ႕ ဒီသီခ်င္းမွႀကိဳက္ရလား မဆုိနဲ႕ တစ္ျခားသီခ်င္းေျပာင္းဆုိ```

``ေဒၚေလးကလဲ မဆုိင္တာ က်ေနာ္ႀကိဳက္တာ က်ေနာ္ဆုိမွာေပါ့ သီခ်င္းထဲမွာဘာပါတာမွတ္လုိ႕ ဆုိလုိ႕ေကာင္းလုိက္တာ ဖိတ္စာအိတ္ျပာကေလးကုိေစ ဆုိတဲ့ စာသား က်ေနာ္သိပ္ႀကိဳက္တာ``

``ဆုိဆုိ ေသေအာင္ဆုိ နင့္ပါးစပ္ကို အ၀တ္ဆုိ႕ထားမယ္``

သူကေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းကုိ ထပ္ခါထပ္ခါဆုိေနလုိက္တယ္။ ဆုိင္ေနာက္မွာလည္း စုိးရီက တစ္စခန္းထေနတယ္။ ``ရက္စက္သြားတဲ့×××အခ်စ္ရယ္××

လွည့္စားကာ××××အေ၀းထြက္သြားၿပီ××××ရက္ရက္စက္စက္××××ႏွလုံး×××သားကုိခြဲခါ``တဲ့။ ေအးမိကလည္း

``ႀကိဳေနလင့္ေတာ့ ×××××ငါ့ရင္ခြင္×××× မင္းေလးလွမ္းခဲ့ပါ ××××သတိရမွာလား×××ေတြးတယ္အခါ××××× ရင္ထဲက စကားေျဖပါ``တဲ့။အတုိင္အေဖာက္ညီစြာနဲ႕ သူတုိ႕ သီခ်င္းေတြကုိ ဟစ္ေၾကြးတယ္။

(၇)

``ေၾသာ္×××× ေဟာ္ ခုခ်ိန္မွာေလ×××× လက္ထပ္ဖိတ္စာ×××× အိတ္ျပာကေလးကုိေစ ××××ေမာင္ရက္စက္တာ သိပါၿပီေလ ××××သူရဲေကာင္းႀကီးေရ``

``ရက္ရက္စက္စက္××× ႏွလုံးသားကုိခြဲခါ``

``ႀကိဳေနလင့္ေတာ့ ××××ငါ့ရင္ခြင္ ××××မင္းေလးလွမ္းခဲ့ပါ``

ေဒၚေလး လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားျဖစ္ေနတယ္။ သူတုိ႕လည္း လွဳပ္လွဳပ္ရြရြ ဆိုေနတယ္။

`` ေမာင္ရက္စက္တာ ×××××သိပါၿပီေလ..×××သူရဲေကာင္းႀကီးေရ``

``လွည့္စားကာ×××× အေ၀းထြက္သြားၿပီး``

``ဟုိ×× အရင္လုိ ××××ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ေတြျပန္ေပးပါ``

အဲဒီအခိုက္မွာပဲ..

``ေတာ္ၾကစမ္း``

သူတုိ႕ကေတာ့ သီခ်င္းဆုိမပ်က္ပါဘူး။

`` ေမာင္ရက္စက္တာ ××××သိပါၿပီေလ..×××သူရဲေကာင္းႀကီးေရ``

``လွည့္စားကာ ×××အေ၀းထြက္သြားၿပီး``

``ဟုိ ×××အရင္လုိ ×××ငါ့ရဲ႕အခ်စ္ေတြျပန္ေပးပါ``

ေဒၚေလး မတ္တပ္ရပ္လုိက္တာကုိေတြ႕လုိက္ရတယ္ဆိုရင္ပဲ ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္ သစၥာေဖာက္ဆုိၿပီး သူ..စေျပးေတာ့တယ္။ စုိးစုိးရီနဲ႕ ေအးမိကေတာ့ ဆုိေကာင္းတုန္း။

``ေတာ္ေတာ့လုိ႕ေျပာေနတာမရဘူးလား ကဲ..ဟယ္ ငါ့Feel ငုတ္ေအာင္လုပ္တယ္ ကဲဟယ္``

``ေဒၚေလး မဆုိေတာ့ဘူးေနာ္ အား စုိးရီရဲ႕ေျပးပါဟ လာလာ ေျပးရေအာင္``

``သြားၾက ျပန္မလာနဲ႕ ``

သူက အေ၀းကေန ျပန္ေအာ္လုိက္ေသးတယ္။

``အခ်စ္ႀကီးသူ ေဒၚဒႆ သြားၿပီဗ်ဳိ႕``

သူတို႕ေနာက္က ၾကက္သြန္နီပ်ံေတြ၊ ဖေယာင္းတုိင္ထုပ္ပ်ံေတြ လုိက္လာတယ္။ မရပ္နဲ႕။ ရပ္လုိ႕မျဖစ္ဘူးေလ။ သိတယ္မလား။ ေဒၚဒႆ ေဒါသေတြ ငယ္ထိပ္ေဆာင့္ေနတယ္။ သူတုိ႕ကေျပးရင္း။ ေဒၚေလးက ေနာက္က လုိက္ရင္း။ ေျပးရင္း။လုိက္ရင္း ေျပးရင္း……ေမာလုိက္တာဗ်ာ………။

ေသာ္ဇင္(လြိဳင္ေကာ္)

25-Mar-11

Time-6:40PM