ဘုရားေတာင္ရွိခုိးလုိ႕မွမၿပီးေသး ဘုရားစင္ေပၚမွာေတာ့ ကုိေရြၾကြက္က ဆြမ္းပန္းကန္ကုိ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ပြဲေတာ္တည္ေနၿပီ။သည္ၾကြက္ေတြေၾကာင့္လည္း ဘုရားကုိ ဆြမ္းကပ္ရင္လည္း ျပစ္မထားရဲ။ သစ္သီးေတြတင္ရင္လည္း ျပစ္မထားရဲနဲ႕။ဘုရားစင္ေရွ႕မွာ ကင္းေစာင့္ခ်ထားရမလုိကုိျဖစ္ေနေတာ့တာ။ နာရီ၀က္မေျပာနဲ႕ (၁၅)မိနစ္ေလာက္ကုိေတာင္ ဘုရားဆြမ္းေတာ္က မခံေတာ့တာေတာ့ လြန္လြန္းၿပီလုိ႕ ထင္မိရၿပီ။ ကုိေရႊၾကြက္ေတြကေတာ့ျဖင့္ ဘုရားစင္ကုိ အေပၚေအာက္လူးလားေခါက္ျပန္လုပ္ေနပုံမ်ားကေတာ့ လူကုိ မခန္႕ေလးစားလုပ္ရာၾကေနၿပီေလ။ အကၤ်ီေတြကုိလည္း ေကာင္းတာေတြကုိမွ ေရြးကုိက္တတ္ျပန္ေသးတာပါ။ ၾကြက္ကုိ အကၤ်ီကုိက္လို႕ဆုိၿပီ မဆဲမဆုိရဲ။ ဆဲဆုိရင္ ပုိကုိက္တတ္တယ္လုိ႕ ေျပာၾကတာကုိး။ ၾကြက္ေတြကုိ ေမြးထားတဲ့ ေၾကာင္ကုိလည္း ဖုတ္ေလတဲ့ ငါးပိ ရွိတယ္လုိ႕ေတာင္ ထင္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ေၾကာင္ႀကီးကလည္း သူ႕လက္ေပၚ၊ သူ႕အျမည္းေပၚ ဥဒဟုိျဖတ္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ၾကြက္ေတြကုိ ေဘးမဲ့ေပးထားေလသလားမသိ။ ေၾကာင္မပီသလုိက္ပုံမ်ားေျပာပါတယ္။
သည္ၾကြက္ေတြကုိ ႏွိမ္နင္းဖုိ႕စဥ္းစားၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေျဖရွာမရ။ အစာထဲ အဆိပ္ထည့္ေကၽြးဖုိ႕ရာၾကေတာ့ ေခြးေတြ ၊ေၾကာင္ေတြ စားမိလုိ႕ ေသမွာလည္းဆုိးရေသးတယ္။ ညင္ညင္သာသာေလး ၾကြက္ကုိ ႏွင္ထုတ္ဖုိ႕ရာၾကေတာ့ မလြယ္ေရးခ်မလြယ္။ တစ္ရက္နဲ႕တစ္ရက္ေနာက္က်ေနလုိ႕ကေတာ့ ဘုရားစင္ဟာ ၾကြက္ေတြရဲ႕ ဘူမိနက္သန္ ေနရာဘကီးျဖစ္ကိန္းဆုိက္ေနၿပီ။ ဘုရားပန္းေတြကုိ ကုိက္လုိက္ၾကတာမ်ား ေထာင္းလေမာင္းကုိထလုိ႕ပါ။ တစ္ရက္ တစ္ရက္ လွည္းက်င္းလုိက္ရတဲ့ ကုိေရႊၾကြက္ေတြရဲ႕ မစင္ေတြလည္း မနည္းမေႏွာ။မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆုိၿပီ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ အကူအညီေတာင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ဒီလုိေျပာတယ္။
ဒါမ်ားလြယ္လြယ္ေလး ၾကြက္ျဖဴေမြးၾကည့္လုိက္ေပါ့လုိ႕ ေျပာလာပါေရာ။ ၾကြက္ျဖဴကုိဆုိ ၾကြက္မည္းေတြေၾကာက္တယ္ဆုိတာကုိ ေတာ့ ၾကားဖူးနား၀ရွိထားတယ္ေလ။ ခက္တာက ၾကြက္ျဖဴကုိ ဘယ္လုိရွာရမလဲဆုိတာကုိ စဥ္းစားမရျဖစ္ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ -
လြယ္လြယ္ေလး ဘာမွ ေခါင္းစားမေနနဲ႕ ငါ့ေကာင္ ငါတုိ႕အိမ္ေဘးက ေစ်းဆုိင္မွာ ရွိတယ္။ငါဖမ္းေခၚလာခဲ့မယ္လုိ႕ေျပာေတာ့ ၀မ္းသာလုိက္တာ မေျပာနဲ႕ေတာ့။ ဒီလုိနဲ႕ အိမ္ကုိၾကြက္ျဖဴေရာက္လာေတာ့ မင္းသားေလးကုိ ေကာင္းေကာင္းထားေကာင္းေကာင္းေကၽြးေလေတာ့တာေပါ့။ ယူလာတဲ့ ၾကြက္ျဖဴက အေကာင္ႀကီးမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ အိမ္ၾကြက္ေပါက္စေတြေလာက္ပဲရွိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကုိေျပာမိေသးတယ္-
မင္းၾကြက္ကလည္းကြာ ငါ့အိမ္က ၾကြက္ေတြကုိ ႏုိင္ႏုိင္ပါ့မလားလုိ႕ေျပာေတာ့-
ေဟ့ေကာင္ ငါယူလာတာ ၾကြက္ျဖဴကြ နယ္နယ္ရရမွတ္လိုိ႕လို႕ေျပာတာပါပဲ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူး။ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲဆုိၿပီး ေစာင့္ၾကည့္လုိက္တာ။တစ္လေလာက္ကေတာ့ ၾကြက္မည္းေတြ နည္းနည္းေတာ့ ခ်ဲသြားတယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းေတာ့ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႕ ဆြမ္းေတာ္ေလးကပ္လုိက္၊ သစ္သီဆြမ္းေလးလွဴလုိက္နဲ႕ ေကာင္းလုိက္သည္ျဖစ္ျခင္းေပါ့။ မၾကာပါဘူး ေနာက္တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ တစ္ရက္မွာ ၾကြက္ျဖဴနဲ႕ၾကြက္မည္း တူႏွစ္ကုိယ္တုိင္းျပည္ထူေထာင္ေနသလားေအာင္ ခုန္ေပါက္ေျပးေဆာ့ေနတာကုိ ျမင္ရေတာ့ ကုိယ့္မ်က္လုံးေတာင္ ကုိယ္မယုံခ်င္။ ေျပာေတာ့ ၾကြက္ျဖဴရွိရင္ ၾကြက္မည္းေျပးတယ္ဆုိေတာ့။ ခုေတာ့ ၾကြက္မည္းနဲ႕အတူတူေတာင္ေပ်ာ္ျမဴးေဆာ့လုိ႕ပါလာေပါ့။
အခုေတာ့ ျပန္ၿပီး အင္အားေတာင့္တင္းလာတဲ့ ၾကြက္မည္းအဖြဲ႕ဟာ ၾကြက္မ်ိဳးစု ေနာက္ထပ္တုိးေပးလုိက္သလုိ ၾကြက္ေတြေတာင္ပုိပုိမ်ားလာတယ္လုိ႕ထင္ရတယ္။ ၾကြက္ေသးေသးေတြက အိမ္ထုတ္တန္းေတြမွာ ၊လက္ယန္းေတြမွာ ေျပးေျပးေဆာ့ေဆာ့။အထူးသျဖင့္ေတာ့ ဘုရားစင္ေပၚမွာ အေနမ်ားတဲ့ၾကြက္ေတြဟာ ၾကည့္ရတာ ဘုရင္တစ္ဆူလုိ ေနရာက်က် တပ္စြဲ မင္းလုပ္ေနတာနဲ႕တူေနေတာ့တယ္။
သည္ေတာ့ ၾကြက္ႏွိမ္းနင္းဖုိ႕ ေနာက္တစ္နည္းရွာရေတာ့တာေပါ့။အရင္က (၁၅)မိနစ္ေလာက္ဆြမ္းကပ္ခ်ိန္ရေပမယ့္လုိ႕ ခုေတာ့ (၁၀)မိနစ္ေတာင္ မခံေတာ့။ ဆြမ္းကပ္ရင္ ကုသုိလ္မရပါပဲ အကုသုိလ္ေတြခ်ည္းပဲရေနေတာ့ ၾကြက္ဆုိရင္ အသံကုိမၾကားခ်င္ေတာ့တာပါ။ဘယ့္ႏွယ္ ဘုရားကုိ ဆြမ္းကပ္ပါတယ္ဆုိမွ သူတုိ႕ေတြကို မနက္စာလာေကၽြးတယ္ထင္ၿပီး အသားကုန္ေဆာ္ေနၾကတယ္။ တရိစာၦန္ဆုိတဲ့အတုိင္း စဥ္းစားဆင္ျခင္ဥာဏ္ကုိ မရွိၾကဘူး။ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္နဲ႕ လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္မိလုိ႕ကေတာ့ ပါဏာတိပါတတာကံေတာ့ က်ဴးလြန္မိေတာ့မယ္။ ေ၀ရမဏီ သိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ လုပ္ထားတဲ့ ငါးပါးသီလထဲက တစ္ပါးေသာ ကံကုိ ဒင္းတုိ႕ေၾကာင့္ ေဖါက္ျဖတ္ရေတာ့မယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အသက္ဆ ုိျခင္ေတာင္အလႊတ္ေပးတတ္တဲ့ သူက ျခင္ထက္အဆေပါင္း မ်ားစြာႀကီးတဲ့ၾကြက္ကုိ ဘယ္လုိသတ္ရမလဲ စဥ္းစားရတာ ေခါင္းကုိက္လုိ႕ ေဆးေသာက္ယူရတဲ့အထိပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကြက္ေတြကုိ သတ္မယ္လို႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ထားမိလုိ႕ ၾကြက္ေတြရဲ႕ ဘူမိနက္သန္ ေနရာကုိ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္မယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္လုိ႕ သူတုိ႕ေတြ ဘယ္ကေန ဘယ္ကုိသြားတယ္ဆုိတာ ၾကည့္လုိ႕မရႏုိင္ေတာ့ ဘုရားစင္နားကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ တုတ္နဲ႕ရုိက္မယ္လုိ႕ ေစာင့္ေနရေတာ့တာေပါ့။ ကုိေရြၾကြက္ေတြမွာလည္း နတ္မ်က္စိ၊ နတ္နားေတြမ်ားရထားသလားမသိ အဲဒီေန႕ ၾကြက္ေတြ အလုပ္နားသလားလုိ႕ထင္ရေအာင္ တစ္ေကာင္တစ္ေလမွ ထြက္လာတာမျမင္ရဘူး။အခ်ိန္ေတြတာ ကုန္သြားတယ္ တစ္ေကာင္ တစ္ျမည္းမွ မျမင္ရ။ ေနာက္ရက္ေတြမွာလည္း ဆြမ္းေတာ္ကုိ ၀င္တြယ္မယ့္ေကာင္လည္း မေတြ႕ရ၊ ပန္းကုိကုိက္မယ့္ေကာင္ကုိလည္းမေတြ႕ရ၊ သစ္သီးကုိက္ေဖာက္မယ့္ေကာင္ကုိလည္း မေတြ႕ရ။ အင္း စိတ္ထဲကေတာ့ သည္ၾကြက္ေတြ ေသြးရုိးေသြးသာမွဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႕ ေတြးမိတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ သူတုိ႕ကုိ သတ္မယ္လုိ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တာကုိ ၾကားသြားၾကလုိ႕မ်ားလား။ ဘုရားစင္ေပးကၾကြက္ေတြ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲဆုိတဲ့ ပေဟဌိျဖစ္စရာပါ။
ဒါနဲ႕ၾကြက္ကုိ တစ္ေကာင္တစ္ျမည္းမွ မသတ္လုိက္ရပါပဲ နည္းနည္းရွင္းသြားေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာလုိက္တာ။ ဟုိတစ္ေကာင္စ သည္တစ္ေကာင္စေတြ႕ေနရေပမယ့္ အရင္ေလာက္မ်ားေတာ့ အေရးမဆုိက္မိေတာ့ဘူး။ သည္ေန႕ေတာ့ ဘုရားစင္ကုိ သန္႕ရွင္းေရးလုပ္မယ္လုိ႕ အေတြးေလးရေတာ့ ဘုရားပန္းအိုးေတြခ်၊ သေျပပန္းအိုိးေတြခ်၊ ပုံေတာ္ေတြ ဖုန္သုတ္ ေလေလးတခၽြန္ခၽြန္နဲ႕ စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ေနမိတယ္ေလ။ ဘုရားပြဲေတြခ် အသစ္တင္ လုပ္ေနရင္းမွ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ဆီကုိ မ်က္စိေရာက္သြားတယ္။ ဟုတ္သားပဲ ဆင္းတုေတာ္ကုိ ေရသပၸါယ္ဦးမွပဲေပါ့။ တစ္လက္စတည္း ဘုရားပလႅင္ေတာ္ကုိလည္း ေအာက္ခ်ၿပီး ေရေဆးဦးမွလုိ႕ အေတြးထပ္ရျပန္ပါေရာ။
အေတာ့္အတင့္ ျပန္လည္ သန္႕ရွင္းစျပဳလာတဲ့ ဘုရားစင္ေပၚမွာ ပန္းအုိးေတြကုိ အရင္ျပန္တင္ရင္း ဆင္းတုေတာ္ကုိ အရင္ပင့္ယူလုိက္တယ္။ ေနာက္ ပလႅင္ေတာ္ကုိ ယူမယ္ဆုိၿပီးအမ…မွာေတာ့ မ်က္လုံးေတြ ျပာထြက္သြားသလားေအာက္ေမ့ရေအာင္ ေပ်ာက္လွပါၿပီဆုိတဲ့ကုိေရြၾကြက္မည္းေတြနဲ႕ ကုိေရႊၾကြက္ျဖဴေတြ ဗုံးက်င္းခုိေနသလားမွတ္ရေအာင္ အုပ္စုလုိက္ ေမြးျမဴေရးလုပ္ေနၾကပါေရာလား။ စိတ္ထဲက လာေရာ့ သိပ္ကုိ ဒုကၡေပးတဲ့ၾကြက္ေတြလုိ႕ တုတ္နဲ႕ထုသတ္မယ္အလုပ္မွာ စကၠဴစေတြ ပိတ္စေတြမၾကားက သူတုိ႕ရဲ႕ ရင္မွျဖစ္ေတာ့ သားသားမီးမီးေတြေၾကာင့္ လက္ေရာ တုတ္ေရာ ေလထဲမွာ တုန္႕ခနဲ႕ရပ္သြားခဲ့တာပါ။ ေၾသာ္ ငါက သူတုိ႕ေတြကုိသတ္လုိက္ရင္ေတာ့ သူတုိ႕ သားသားမီးမီးေတြ ဘယ္လိုအသတ္ရွင္မလဲလုိ႕ ေတြးလုိက္မိတဲ့ခဏမွာေတာ့….ပလႅင္ေတာ္ကုိ အသာခ်လုိ႕ ေရစုိ၀တ္နဲ႕ ဖုန္သုတ္ၿပီး ဆင္းတုေတာ္ကုိ ျပန္တင္က ဘုရားစင္ကုိ ေမာ္ၾကည့္ေနလုိက္မိေတာ့တာမွ အၾကာႀကီးရယ္။
ေသာ္ဇင္(လြိဳင္ေကာ္)
No comments:
Post a Comment