မူးယစ္ရီေ၀ေနသာ လူအမ်ားကုိၾကည့္ရင္း တစ္ခါတစ္ခါ ေအာ္ဂလီဆန္ရသည္။ ေဆးလိပ္မီးခုိးေငြ႕မ်ားက ဆုိင္အတြင္းရွိ ေလထုထဲတြင္ မြန္ထူေနေအာင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထၾကြေသာင္းက်န္းေအာ္ဟစ္ေနေသာ လူတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ လန္႕သြားရသည္လည္းရွိ၏။ ေကာင္တာ စားပြဲဆီမွာ ျမင္ေနရေသာ ျမင္ကြင္းသည္ ေန႕စဥ္ ရုိးအီေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း အသားက်ျခင္းမရွိေသး။ ဂဏန္းေပါင္းစက္ ကေလးတစ္လုံးျဖင့္ ေဘာင္ခ်ာ စာအုပ္ကေလးကုိင္ကာ “ဒီ၀ုိင္းက ရွင္းမယ္ေဟ့”ဆုိလွ်င္ သူမ သြက္သြက္လက္လက္ တြက္ခ်က္ေပးရေတာ့ၿပီ။ ရီေ၀ေ၀ အၾကည့္မ်ားေအာက္တြင္ ရိသဲ့သဲ့စကားလုံးမ်ားကုိ လိမၼာစြာေရွာင္တိမ္းရင္း အေပၚယံသကာဖုံးလွ်က္ စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေျပာဆုိရသည္လည္း ရွိသည္။ သူမ၏ အေပၚယံ အလွတရားမ်ားေအာက္တြင္ ေပ်ာ္၀င္က်ရွံဳးစြာျဖင့္ သည္ဆုိင္ကေလးသုိ႕ ေန႕စဥ္မျပတ္လာေရာက္ၾကသည့္ ေယာက်ာ္းေတြ၊ အထင္ေသးစြာျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္လာေသာ ေယာက်ာ္းေတြ ထုိုထုိေသာ ေယာက်ာ္းေပါင္းမ်ားစြာကုိ သူမက ဘယ္လုိစံႏွဳန္းမ်ားျဖင့္ အကဲျဖတ္ေရြးခ်ယ္ရမည္နည္း။
သူမက တကယ္တမ္း သည္လုိ အရက္၊ ဘီယာတြဲေရာင္းေသာ စားေသာက္ဆုိင္မ်ိဳးတြင္ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ေပ။ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကုိ ေနာက္ေက်ာသုိ႕ပုိ႕ၿပီး ျဖစ္သင့္တာကုိ သူမေရြးခ်ယ္ခဲ့ရသည္။ သူမ သည္ဆုိင္ကေလးကုိေရာက္ခါစက ဆိုင္ပုိင္ရွင္ အေဒၚႀကီးေပးခဲ့ဖူးေသာ မွတ္ခ်က္ကုိ ျပန္လည္အမွတ္ရမိေသးသည္။
“ဒီမယ္ ႏုေလးရဲ႕ ႏုေလးရုပ္ရည္နဲ႕ဆုိ ေကာင္တာမွာသာ ရြရြေလးထုိင္လုိက္ တုိ႕ဆုိင္ေတာ့ လူစည္ၿပီပဲ…ကံေကာင္းရင္ ႏုေလး လင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာင္ရဦးမွာ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲဆုိရင္ ဆုိင္ကုိလာတဲ့ ေလာပန္ေတြက ေငြတြင္းေတြေလ၊ ဘယ္ႏွယ့္လဲ ႏုေလး “
ထုိေရလာေျမာင္းေပးစကားကုိ သူမ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘာေၾကာင့္မျငင္းမိမွန္းမသိ။ လြယ္လြယ္ပင္ ေခါင္းၿငိမ့္၍ ေကာင္တာစားပြဲကုိ လက္လြဲယူလုိက္သည္။ ညဘက္လူစည္ကားေနေသာအခ်ိန္တြင္ သူမက လွပေက်ာ့ရွင္းေသာ အ၀တ္မ်ားကုိ၀တ္ၿပီး ေကာင္တာတြင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးထုိင္ေနရုံျဖင့္ သည္ဆုိုင္ကေလး လူစည္လာခဲ့ရသည္။ အေဒၚႀကီးေျပာေသာ လင္ေကာင္းေကာင္း တစ္ေယာက္ေလာက္ေတာင္ရဦးမွာ ဆုိသည့္စကားကုိ သူမ နည္းနည္းေလးမွ သေဘာမက်ေပ။ ဆုိင္အတြင္းသုိ႕ ေရာက္လာသမွ်ကုန္ေသာ ေယာက်ာ္းသားမ်ားသည္ အရက္ေသစာ ေသာက္စားရန္အတြက္သာ ေရာက္လာရသည္ကမ်ားသည္။ မည္သည္ကုိၾကည့္ၿပီး ထုိေယာက်ာ္းေကာင္းသည္၊ ထုိေယာက်ာ္းဆုိးသည္ကုိ သိရမည္နည္း။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေကာင္တာဆီသုိ႕ ၀ဲလြင့္လာေသာ အၾကည့္မ်ားကုိ သေဘာရုိးဟု သတ္မွတ္ၿပီးလား။ တစ္ခါတစ္ရံလာေသာက္သည္ကုိ ခြင့္လႊတ္ရင္းလား။တစ္ပတ္တစ္ခါ၊ ဆယ့္ငါးရက္တစ္ခါ၊ တစ္လတစ္ခါ လာေရာက္ၾကသည္ ေယာက်ာ္းမ်ားကုိ သူမက ဘယ္လုိ သရုပ္ခြဲေလ့လာ မွန္းမသိေပ။
သူမကုိ ခ်ဥ္းကပ္လာၾကေသာ ေယာက်ာ္းမ်ားကုိ အေၾကာင္းသိေလ့လာရန္မွာ မခက္ေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရာႏွဳန္းျပည့္ မျဖဴစင္ၾကေသာ ေယာက်ာ္းမ်ားကုိ သူမ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေန႕စဥ္နီးပါးျမင္ေနရေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘီယာ၊ အရက္အျပင္ အေပါင္းသင္းစုံလွ်င္ ေသြးသားထၾကြေသာင္းက်န္းႏုိင္ေသာ ေယာက်္ားသားမ်ားကုိ သည္လုိ အရပ္ေဒသတြင္ ဒုႏွင့္ေဒး ျမင္ရသည္။ ထုိအမ်ားထဲမွ ေခါင္းေခါက္ေရြးႏိုင္ေသးသည္ ဆုိေသာ္လည္း သူမျမင္ရသမွ်ႏွင့္ႏွိဳင္းယွဥ္ေသာ္ ေခါင္းေခါက္ရန္ တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာင္ က်န္မည္မဟုတ္ေပ။ ဆုိင္ထဲသုိ႕၀င္လာေသာ ေယာက်ာ္းသား တစ္စုကုိျမင္ေတာ့ ေတြးလက္စအေတြးမ်ား ျပတ္ေတာက္သြားရသည္။
သည္အုပ္စုကုိေတာ့ျဖင့္ သူမ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိပါ၏။ မ်က္လုံးရြဲႀကီးမ်ားႏွင့္ ၾကည့္တတ္ေသာ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ အျမဲလုိလုိပါတတ္သည္။ ေနပုံထုိင္ပုံေကာင္းသည္ကုိေတာ့ မွတ္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ သူမေပးမိေတာ့မည္။ ဥပဓိရုပ္ေကာင္းပါလွ်က္ကယ္ႏွင့္ အရက္ဆုိင္သုိ႕ ေန႕စဥ္မွန္မွန္ေရာက္လာသည္ကုိေတာ့ သူမ သေဘာမက်..။ သုိ႕ေသာ္ အၿပိဳင္အဆုိင္ စားေသာက္ဆုိင္ေတြၾကားမွာ သူမတုိ႕ဆုိင္ေရာင္းအားျမင့္တင္ေရးအတြက္ေတာ့ ခပ္ျပံဳးျပံဳးကေလးႏွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြစြာဆက္ဆံျဖစ္သည္။စားပြဲထုိးမ်ား ဆုိင္ေနာက္ဘက္သုိ႕ ေရာက္ေနေသာေၾကာင့္ သူမ ထုိ၀ုိင္းသုိ႕ ေလွ်ာက္လာလုိက္သည္။ အခ်င္းခ်င္း မ်က္စပစ္ၿပီး လက္မေထာင္ျပေနသည္ကုိ ျမင္လုိက္ရေတာ့ ထုိအုပ္စု တစ္ခုခုကုိေတာ့ျဖင့္ အေလာင္းအစားလုပ္ထားလုိက္ၿပီဟု စားေသာက္ဆုိင္မွာ ေနလာသည္မွာၾကာၿပီမုိ႕ သူမသိလုိက္သည္။
“အစ္ကုိတုိ႕ မေရာက္လာတာေတာင္ ၾကာခဲ့ၿပီေနာ္…..”
“ဟုတ္တယ္ ညီမရဲ႕ “
“ကဲ ေျပာစမ္းပါဦး ဘယ္ဆုိင္ေတြ ေရာက္ေနတာလဲ…ခု….ဘာေသာက္မွာလဲ….အျမည္းကေရာ ထုံးစံ အတုိင္းပဲလုပ္လုိက္ရမွာလား”
“ညီမက အစ္ကုိတုိ႕ ဘာအျမည္းေတြ ႀကိဳက္တတ္တယ္ဆိုတာ မွတ္မိလုိ႕လား”
“မွတ္မိတာေပါ့….အစ္ကုိတုိ႕လာရင္ ငါးကင္ပါမယ္…ေက်ာက္ပြင့္သုပ္ပါမယ္…ကုိက္လန္ေၾကာ္ကုိ ေကာ္ရည္ေလးနဲ႕ ေၾကာ္တာကုိႀကိဳက္တယ္……၀က္ေခါင္းသုပ္ပါမယ္..ဟုတ္တယ္မလား….”
“ညီမက ဥာဏ္ေကာင္းသားပဲ ကဲ ေဟ့ေကာင္ေတြ ဘာမွာလဲ “
သူမႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္တြင္ရွိေနေသာ ေကာင္ေလးက သူ႕အေပါင္းအသင္းေတြကုိ ေလာေဆာ္လုိက္သည္။ သူမက ျပံဳးျပလုိက္ပါသည္။ ေကာင္ေလးကလည္း ျပန္ျပံဳးျပၿပီး-
“က်ေနာ့္အတြက္ကေတာ့ ၀ုိင္တစ္ပုလင္းပဲေပးပါ…”ထုိအခါ က်န္လူမ်ားက ေကာင္ေလးကုိ ၀ုိင္းေျပာၾကေတာ့သည္။
“ေဟ့ေကာင္ သစၥာမေဖာက္နဲ႕ ဘာ၀ုိင္လဲ…..မရဘူး လာတာခ်င္းအတူတူ အၾကမ္းခ်ရမယ္..ခါတုိင္း အၾကမ္းခ်ေနက်ေကာင္က ခုမွ ၀ုိင္တဲ့”
“ဟုတ္တယ္……မင္းမင္း ငါတုိ႕အၾကမ္းခ်ရင္ မင္းလည္း အၾကမ္းခ်ရမယ္ “
ထုိသုိ႕တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ုိင္းေျပာၾကေသာအခါမွ ေကာင္ေလးက ရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ သူမကုိၾကည့္ၿပီး -
“ငါ ဒီေန႕ေတာ့ အၾကမ္းမခ်ေတာ့ဘူးကြာ ဒီေန႕ေတာ့ ေရွာ္လုိက္ ဟုတ္ၿပီလား….ေနာက္ေန႕ ေနာက္ေန႕ကြာ”
“လုပ္ၿပီကြာ ငါမေျပာေတာ့ဘူး မင္းမင္း….ခုမွ အက်င့္ဆုိးေတြ ေလွ်ာ့ေနတာေပါ့..ဟားဟား ရယ္ရတဲ့ေကာင္……သေဘာ မင္း သေဘာကြာ ေဟ့ေကာင္ေတြ”
သူမကုိၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံးျဖင့္ေျပာေသာ ဘာသာစကားမ်ားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္း မ်က္စပစ္ေနၾကတာကုိ အထာႏွပ္စြာျဖင့့္ သူမ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိသည္။ ေကာင္ေလးက သူမေရွ႕မွာမုိ႕ ၀ုိင္မကုိမွာသည္။ ခါတုိင္း ေကာင္ေလး အၾကမ္းေတြ ေသာက္သည္တဲ့။ ဂရင္းရြိဳင္ရယ္ တစ္လုံး၊ ၀ုိင္းတစ္လုံးျဖင့္ ထုိအုပ္စု ၀ုိင္းကုိ စ..ေနၾကၿပီ။ သူမက ေကာင္တာမွာထုိင္ရင္း ေနာက္ထပ္၀င္လာၾကေသာ လူတစ္စုကုိ ျမင္လုိက္ရသည္။
ထုိအုပ္စုကိုေတာ့ျဖင့္ သူမက ခ်ဥ္ဖတ္ဟု ကြယ္ရာတြင္ အမည္ေျပာင္ေပးထားခဲ့သည္။ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ဆုိင္သုိ႕ေရာက္ေရာက္လာတတ္ၿပီး ေထြရာေလးပါးအျပင္ ေရာက္တတ္ရာရာ မေကာင္းသတင္း၊ ေကာင္းသတင္းမ်ားကုိ ေသာက္ရင္းစားရင္းျဖင့္ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ ေျပာၾကသည့္ အုပ္စု။
ထုိအုပ္စုသည္ လာေရာက္သည့္အခါတုိင္း သူမကုိလည္း ရိသဲ့သဲ့ လုပ္လားလုပ္ရဲ႕။ စားပြဲထုိး ေကာင္မေလးေတြကုိလည္း ရိသဲ့သဲ့က မလြတ္ခ်င္။ လကုန္ရက္ လစာထုတ္သည့္ရက္ဆုိလွ်င္ သူမတုိ႕ဆုိင္မွာပင္လွ်င္ သုံးေလးငါးေသာင္းေက်ာ္က ရွင္းရျမဲ။ တရက္တေက်းမွာ စီးပြားလာရွာၾကၿပီး ေသာက္စားမူးယစ္ေနလွ်င္ျဖင့္ ထုိအုပ္စုမ်ား၏ မိသားစုမ်ား ဘယ္လုိ အသက္ဆက္ေနၾကပါလိမ့္။ထုိအုပ္စုထဲမွ ေဆာင့္ၾကြားၾကြား ေကာင္ေလးကုိ သူမ ဘယ္လုိစိတ္ႏွင့္ယုံၾကည္ရမည္နည္း။ မိဘမသိေသာသူတစ္ေယာက္ကုိ သူမ ယုံၾကည္မႈေတြပုံအပ္ၿပီး မေရြးခ်ယ္ရဲ။ စားပြဲ၀ုိင္းတစ္၀ုိင္းဆီမွ သူမထံ အၾကည့္ေရာက္ေနေသာ ေယာက်ာ္းသားမ်ားကုိ တစ္ေယာက္မွ မေရြးခ်ယ္ရဲ။
သူမေရွ႕တြင္သာ သူမကုိ သေဘာက်ေၾကာင္း၊ ခ်စ္ေၾကာင္း၊ ႀကိဳက္ေၾကာင္း ခရားေရလႊတ္ေျပာေနၾကေသာ္လည္း ကြယ္ရာတြင္ေတာ့ မ်က္ႏွာမ်ား အုိင္ေတြ႕ေျခေဆးေနႏုိင္ေသးသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ရုိးရုိးသားသား၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ဆန္းဆန္းျပားျပား။
ရုိးသားသည္ဟု သူမကျမင္ေသာ ေယာက်ာ္းသားမ်ားပင္လွ်င္ ေန႕တိုင္းသူမတုိ႕ဆုိင္တြင္ အရက္ လာေသာက္ေနၾကသည္။ ယုံၾကည္ရန္ ခဲယဥ္းေသာ ထုိေယာက်ာ္းမ်ားကုိ သူမ အရက္ဆုိင္ထဲမွေန၍ မ်က္စိမွိတ္မယုံၾကည္ႏုိင္။
မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ကစားေသာ ေယာက်ာ္းမ်ား၊ အျပံဳးမ်ားျဖင့္ ကစားေသာ ေယာက်ာ္းမ်ား၏ ေက်ာ့ကြင္းတြင္ သူမ အမိမခံႏုိင္ေသး။ ေကာင္တာေရွ႕ကျမင္ကြင္းမွာ ထုိေယာက်ာ္းမ်ား ရွိေနၾကသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕၀ုိင္းက ဆူညံေအာတုိက္စြာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ၀ုိင္းက ေအးေဆးၿငိမ္သက္စြာ။ တစ္ခ်ိဳ႕၀ုိင္းက မူးယစ္ရမ္းကားစြာ။ ေဆးလိပ္မီးခုိးေငြ႕မ်ား ….ေလးသြဲ႕ေနေသာ အာေလးလွ်ာေလးအသံႀကီးမ်ား နားႏွင့္မဆန္႕ေအာင္ ၾကားေနရသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူမထံသို႕လြင့္လာေသာ ရိသဲ့သဲ့ စကားသံမ်ား ၾကားရသည္။ ထုိေယာက်ာ္းမ်ားကုိ အနီးကပ္ခ်ဥ္းကပ္ေလ့လာၾကည့္ျခင္းျဖင့္ပင္ သူမ ေအာ္ဂလီဆန္ပါသည္။ မယုံၾကည္ရဲပါ။ စားေသာက္ဆုိင္အတြင္းမွေန၍ သူမ ျမင္မိသမွ်၊ ၾကားမိသမွ်ေသာ က်ားဘသားမ်ား၏ သေဘာသဘာ၀သည္ သူမ၏ ရင္ထဲမွာ ရွင္သန္ထေျမာက္ေနေသာ အခ်စ္သစ္ပင္ကေလးကုိ ေရေလာင္းၿပီး ေပါင္းမသင္ႏုိင္။
အေဒၚႀကီးေျပာေသာ လင္ေကာင္း တစ္ေယာက္သည္ သူမ၏ ဆုိင္ကေလးအတြင္း၌ ရွိမေနႏုိင္ေသး။ သူမ ေဆးလိပ္ကုိေၾကာက္သည္။ ကြမ္းကုိ မုန္းသည္။ အရက္ကုိ မျမင္ခ်င္…။ ဆင္းလုံးေခ်ာ က်ားဟူသည္ ေလာကႏုိင္ရွိႏုိင္ မရွိႏုိင္ကုိေတာ့ အေဒၚႀကီးထံတြင္ ေမးၾကည့္ရဦးမည္။ သူမကေတာ့ ေနာက္ေန႕မ်ားတြင္လည္း သူမဆုိင္ လူစည္ကားေရးအတြက္ ျပံဳးရႊင္စြာျဖင့္ လာသမွ်ေသာ ေယာက်ာ္းမ်ားကုိ ကလူ၏သုိ႕ ျမဴ၏သုိ႕လုပ္ရဦးမည္။ အသားက်ေနၿပီျဖစ္ေသာ ျပံဳးျခင္းတြင္ ရင္တြင္းေစတနာ မထည့္ႏုိင္သည္ကုိေတာ့ သူမသာလွ်င္ သိေနပါသည္။
ေသာ္ဇင္(လြိဳင္ေကာ္)
17th-Oct-2011
Time-7:48PM
No comments:
Post a Comment