ေတြ႕ၾကံဳဆုံကြဲ...ဘ၀ရဲ႕၀ဲဂယက္ထဲ..
ငါတုိ႔ဆုံခဲ့ေသးတာပဲ....
အခ်ိန္ဆုိတဲ့အခုိက္အတန္႕ေလ းမွာ
စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လုိ႕မၿပီး ခင္..
နာရီေလးေတြကုန္ဆုံးခဲ့ျပန္ ၿပီ...။
ေရစက္႐ွိလုိ႕ပဲဆုံဆုံ..
ေလာကဓံတရားက..ငါတုိ႕ကုိ...အၾကာႀကီးေတြ႕ဆုံခြင့္မေပးဘ ူး..။
အခ်င္းခ်င္းခ်စားေနတဲ့..ေနရာေလးမွာ..
ငါတုိ႕ေတြဆုံတုန္း...
ရယ္စရာအေမာေျပေတြနဲ႕...၊ေ၀ဒနာေတြေျဖေဖ်ာက္ၾကတာ..
အခုေတာ့..
အဲဒိအခ်ိန္ေတြ...ငါတုိ႕လြမ္းေနရၿပီ...။
ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္...
ေ႐ွ႕မွာျပျပေလး.. ျမင္ေနရၿပီလုိ႕...
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေျဖသိမ့္..၊ရီေ၀ေ၀တန္ခုိးေလးေတြနဲ႕...
ညည္းသံလား...ရယ္သံလား..
ငါတုိ႕ေတြၾကား....မီးခုိးေငြ႕ေလးလုိ..ေ၀ေနဖူးေသးတယ္...။
အခ်ိန္ေတြအားတုိင္း...
ရင္ထဲမွာမုန္တုိင္းထန္တုိင ္း...
ေဖးမဖုိ႕အဆင္သင့္....လဲမက်ေအာင္ထိန္းေပး..
ငါတုိ႕အရမ္းခင္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ ္......။
ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္ဆီ...
စမ္းတ၀ါး၀ါးလမ္းေတြ....ငါတုိ႕ေလွ်ာက္ရဦးမယ္ဆုိတာ ..
အခုေတာ့..ခြဲဖုိ႕လား...
လူဆုိတာေမြးကတည္းက...အေဖာ္မပါဘူးလုိ႕...
ငါတုိ႕ႏုတ္ဖ်ားက
ဟန္ပုိလုပ္အဟုတ္ေျပာလည္း...
တကယ္တမ္းမခြဲခ်င္ေသးဘူး..။
ဒါေပမယ့္ ...သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ...
ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေဖာက္...ကုိယ္ေလွ်ာက္မယ့္ခရီးမွာ..
အေမာေတြရဲ႕ၾကား...ငါတုိ႕ေျပးေနၾကတာ.
ေအာင္ျမင္တဲ့တစ္ေန႕...
ဆုံႏုိင္ေသးတယ္မဟုတ္လား....။
သီခ်င္းထဲကလုိ..
ကမာၠႀကီးကက်ဥ္းတယ္ဆုိေပမယ္ ့...
သူ႕ေနရာနဲ႕..ငါ့ေနရာ...ေ၀းေနတုန္းခဏ..
ကမာၠႀကီးကက်ယ္ေနေသးတယ္...။
မုိင္ေတြေ၀းေနေပမယ့္...
တစ္ေန႕ေန႕..တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္..
အရြယ္လြန္ေဟာင္းလုိ႕....ျပန္ဆုံတဲ့အခ်ိန္..
ငုိသံေတြမပါ...
ျပံဳးမ်က္ႏွာေတြနဲ႕...
ငါတုိ႕ေတြမ်ား...ျပန္ဆုံၾကရင္.....
သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ......
အရင္လုိပဲေနာ္..............။
ငါတုိ႔ဆုံခဲ့ေသးတာပဲ....
အခ်ိန္ဆုိတဲ့အခုိက္အတန္႕ေလ းမွာ
စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕လုိ႕မၿပီး ခင္..
နာရီေလးေတြကုန္ဆုံးခဲ့ျပန္ ၿပီ...။
ေရစက္႐ွိလုိ႕ပဲဆုံဆုံ..
ေလာကဓံတရားက..ငါတုိ႕ကုိ...အၾကာႀကီးေတြ႕ဆုံခြင့္မေပးဘ ူး..။
အခ်င္းခ်င္းခ်စားေနတဲ့..ေနရာေလးမွာ..
ငါတုိ႕ေတြဆုံတုန္း...
ရယ္စရာအေမာေျပေတြနဲ႕...၊ေ၀ဒနာေတြေျဖေဖ်ာက္ၾကတာ..
အခုေတာ့..
အဲဒိအခ်ိန္ေတြ...ငါတုိ႕လြမ္းေနရၿပီ...။
ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္...
ေ႐ွ႕မွာျပျပေလး.. ျမင္ေနရၿပီလုိ႕...
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေျဖသိမ့္..၊ရီေ၀ေ၀တန္ခုိးေလးေတြနဲ႕...
ညည္းသံလား...ရယ္သံလား..
ငါတုိ႕ေတြၾကား....မီးခုိးေငြ႕ေလးလုိ..ေ၀ေနဖူးေသးတယ္...။
အခ်ိန္ေတြအားတုိင္း...
ရင္ထဲမွာမုန္တုိင္းထန္တုိင ္း...
ေဖးမဖုိ႕အဆင္သင့္....လဲမက်ေအာင္ထိန္းေပး..
ငါတုိ႕အရမ္းခင္ခဲ့ၾကတယ္ေနာ ္......။
ရည္ရြယ္ရာပန္းတုိင္ဆီ...
စမ္းတ၀ါး၀ါးလမ္းေတြ....ငါတုိ႕ေလွ်ာက္ရဦးမယ္ဆုိတာ ..
အခုေတာ့..ခြဲဖုိ႕လား...
လူဆုိတာေမြးကတည္းက...အေဖာ္မပါဘူးလုိ႕...
ငါတုိ႕ႏုတ္ဖ်ားက
ဟန္ပုိလုပ္အဟုတ္ေျပာလည္း...
တကယ္တမ္းမခြဲခ်င္ေသးဘူး..။
ဒါေပမယ့္ ...သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ...
ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေဖာက္...ကုိယ္ေလွ်ာက္မယ့္ခရီးမွာ..
အေမာေတြရဲ႕ၾကား...ငါတုိ႕ေျပးေနၾကတာ.
ေအာင္ျမင္တဲ့တစ္ေန႕...
ဆုံႏုိင္ေသးတယ္မဟုတ္လား....။
သီခ်င္းထဲကလုိ..
ကမာၠႀကီးကက်ဥ္းတယ္ဆုိေပမယ္ ့...
သူ႕ေနရာနဲ႕..ငါ့ေနရာ...ေ၀းေနတုန္းခဏ..
ကမာၠႀကီးကက်ယ္ေနေသးတယ္...။
မုိင္ေတြေ၀းေနေပမယ့္...
တစ္ေန႕ေန႕..တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္..
အရြယ္လြန္ေဟာင္းလုိ႕....ျပန္ဆုံတဲ့အခ်ိန္..
ငုိသံေတြမပါ...
ျပံဳးမ်က္ႏွာေတြနဲ႕...
ငါတုိ႕ေတြမ်ား...ျပန္ဆုံၾကရင္.....
သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ေရ......
အရင္လုိပဲေနာ္..............။
No comments:
Post a Comment