ဖားကန္႕သည္ ေက်ာက္စိမ္းထြက္ရွိရာ ေဒသ။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အားကုိးအားထားျပဳရာ သယံဇာတ ရတနာသုိက္ႀကီးတစ္ခု။ ယခုေတာ့ ထုိရတနာနယ္ေျမတစ္ခုလုံး ရပ္တန္႕ေနရသည္။ မည္သည့္ကုမၸဏီမွ အလုပ္မလုပ္ေတာ့။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကုမၸဏီသိမ္းေနၿပီ။ သုိ႕ေသာ္ ေနရပ္သုိ႕ျပန္၍လည္းမရ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဖားကန္႕ -မုိးေကာင္းလမ္းသည္ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ပိတ္ထားလုိက္ရၿပီ။ ဖားကန္႕ၿမိဳ႕ ေမွာ္၀မ္း ကား၀န္းတြင္ ကားမ်ား သည္အတုိင္းထုိးရပ္ထားလုိက္ရသည္။ ဖားကန္႕ရွိ ကုန္စည္ကူးသန္းမႈရပ္သြားသည္ဟု ပင္ေျပာ၍ရသည္။ ကုမၸဏီမ်ားက လုပ္ငန္းလည္ပတ္ေရးထက္ စားနပ္ရိကၡာဖူလုံေရးအတြက္သာ အဓိကထား ၀ယ္ယူေနရသည္။ မေန႕ကအထိ ဆန္တစ္အိတ္တန္ဖုိးမွာ သုံးေသာင္းေက်ာ္သြားၿပီဟု သိရသည္။ ဆန္၊ ဆီ၊ဆား၊ ကုန္ေျခာက္ေတာ္ေတာ္မ်ား ၀ယ္ခ်င္တုိင္း၀ယ္၍မရေတာ့။
သူ စိတ္ပူေနသည္က ေနရပ္သုိ႕အလုပ္နား၍ ျပန္လႊတ္လွ်င္ပင္ ျပန္ရန္မျဖစ္ေသးသည့္ အေနအထားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပုံမွန္အတုိင္းဆုိလွ်င္ ရာသီသိမ္းခ်ိန္က ႏွစ္စဥ္ ေမလကုန္ၿပီမွ။ ခုေတာ့ ရာသီက မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနေသာ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ဇန္န၀ါရီလ အစမွာပင္ သိမ္းရေတာ့မည့္အေနအထား။ ကခ်င္တပ္မ်ားႏွင့္ တုိက္ပြဲျဖစ္ပြားသည္ဟု ၾကားရကတည္းက ဖားကန္႕သုိ႕မေရာက္လာပါေစႏွင့္ ဟု သူဆုေတာင္းေသာ္လည္း ျပည့္မလာ။ ခုေတာ့ လုံးခင္းအနီး (၇)မုိင္တြင္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ၾကားသိရသည္။ ဒီေန႕လည္း နန္႕ယားရြာကုိ မနက္ (၁၀)နာရီေလာက္က ေရႊ႕ေျပာင္းခုိင္းသည္ဟု သိရျပန္သည္။ သူကုမၸဏီကေန ေမွ်ာ္ၾကည့္၍ မီးခုိးတလူလူေတြ႕ရတုိင္း သုိ႕ေလာ သုိ႕ေလာႏွင့္ ေၾကာက္ေနရသည္။ ဒီအတုိင္း တစ္လေလာက္ အလုပ္မလည္ပတ္ပဲ ေနရမည္ ဆုိပါက သူတုိ႕ ကုမၸဏီ၀န္ထမ္းမ်ား မုခ် အိမ္ျပန္ကိန္းဆုိက္ေနမည္မွာေသခ်ာသည္။ လမ္းမ်ားကလည္း ပိတ္ထားသျဖင့္ ျပန္ရန္ပင္ က်ီးလန္႕စာ စားရမည့္ ပုံပင္။
သူတုိ႕ကုမၸဏီရွိ ၀န္ထမ္းမ်ားကလည္း ဘယ္ေတာ့ျပန္လႊတ္မလဲ ဟု တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ေတြ႕တုိင္းေမးေငါ့ေမးရသည္ပင္ မနက္မုိးလင္းကေန ညေနမုိးခ်ဳပ္သည့္အထိ။ ကုမၸဏီမွာ ရိကၡာဖူလုံရဲ႕လား။ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ျပန္လႊတ္မည္လဲ။ လမ္းစရိတ္မေလာက္သူမ်ားက အပူတစ္မ်ိဳး။ အေၾကြးရွိသူမ်ားက အပူတစ္မ်ိဳး။ သည္ၾကားထဲ တစ္စခန္းထလာႏုိင္ေသာ ေရမေဆး အႏၱရာယ္ကုိလည္း ေၾကာက္ေနရေသးသည္။ သူတုိ႕၀န္ထမ္းေတြကုိေတာ့ အျပင္မထြက္ရဟု ကုမၸဏီက ေျပာၾကားလာသည္။
ေမွာ္တစ္ခုလုံး မီးခုိးတိတ္ စက္သံၿငိမ္ေနသည္မွာ သည္ေန႕ႏွင့္ဆုိလွ်င္ သုံးရက္ရွိေနၿပီ။ ၀န္ထမ္းတုိင္းနားစြင့္ေနသည္က အေျခအေနေကာင္းလာၿပီလား ဆုိသည့္အခ်က္။ တစ္နယ္တစ္ေက်းမွာ စီးပြားလာရွာသူခ်င္းပီပီ သူလည္း စာနာပါသည္။ သူပင္လွ်င္ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသး။ ယခုခ်ိန္ ျပန္ခုိင္းလွ်င္ လက္ထဲတြင္ ရွူးတစ္ျပားမွ မကပ္ေသးသျဖင့္ လမ္းစရိတ္အတြက္ပင္ အိမ္ကေန လွမ္းေတာင္းရမည့္ ကိန္းဆုိက္ေနသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူ အိပ္မေပ်ာ္ ၊ စားမ၀င္ႏွင့္...ဆုေတာင္းေနရသည္။ ထုိ ဆုေတာင္းက ျပန္လည္တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းလာပါေစဟု.....ပင္။
ေသာ္ဇင္(လြိဳင္ေကာ္)
ကုမၸဏီ ၀န္ထမ္းမ်ား ႏွင့္ ထပ္တူ ထပ္မွ်ျဖစ္လွ်က္။
No comments:
Post a Comment