မၾကာခင္ေလးတင္မွာတင္ "ေတာက္"ေခါက္သံကုိ ၾကားလုိက္ရ၍ သူျပတင္းေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္လုိက္မိသည္။ ရုတ္တရက္ လူအမ်ား၏ အၾကည့္မ်ား ဘာေၾကာင့္ ခက္ထန္သြားရပါလိမ့္။နေ၀တိမ္ေတာင္ျဖစ္ေနေသာ သူသည္ ေဘးဘီ၀ဲယာကုိ ၾကည့္၍ ဘာမ်ားျဖစ္သြားၾကပါလိမ့္ဟု စူးစမ္းလုိက္ရသည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ.."
"ကုိေသာ္ဇင္တုိ႕ အဖြဲ႕ ဒီည ျပဇာတ္မကေတာ့ဘူးတဲ့"
"ဘယ္လုိ မကေတာ့ဘူး ဟုတ္လား တစ္ကုမၸဏီလုံး ေၾကျငာၿပီးေနၿပီမဟုတ္လား ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲ"
"မသိဘူးဗ် ကုိေသာ္ဇင္ဘက္ကေန လုိက္ၿပီး လူေတြ စိတ္တုိေနၾကတယ္"
ကုိေသာ္ဇင္ကုိ သူသည္။ ဒီႏွစ္ ခရစၥမတ္ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲတြင္ ခါတုိင္းႏွင့္မတူ ထူးျခားစြား တစ္ခန္းရပ္ ဟာသ ျပဇာတ္ကုိ စတင္ ကျပဖုိ႕ ေဆာ္ၾသၾကသူေတြ။ ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္အတူ ကုိေဇာ္သန္႕ပါ ဦးေဆာင္သည္ဟု သိရသည္။ ခါတုိင္းႏွစ္မ်ားကဆုိလွ်င္ ျခင္းလုံး၊ ေဘာ္လီေဘာ၊ လြန္ဆြဲ၊ မာရသြန္ႏွင့္ကံစမ္းမဲႏွိဳက္ပြဲမ်ားႏွင့္သာ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ၿပီးခဲ့ရသည္။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ျပဇာတ္ေလးပါ ကျပၾကမည္ဆုိေတာ့ ပုိ၍ စည္စည္ကားကားေလးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူတုိ႕ ကုမၸဏီသည္ ဆုိဒ္ခြဲမ်ား ေလးခုရွိသည္။ ထုိအထဲမွ ဆုိက္ဒ္ႏွစ္ခုျဖစ္ေသာ မက္လင္ေခ်ာင္ဆုိဒ္ႏွင့္ ကရင္ေခ်ာင္ဆုိဒ္မ်ားတြင္ ခရစၥမတ္ေပ်ာ္ပြဲရႊ႔င္ပြဲႏွင့္ ႏွစ္သစ္ကူး ဆုေပးပြဲကုိ က်င္းပရန္ ဆုံးျဖတ္ထားၾကသည္။ မက္လင္ေခ်ာင္ဆုိဒ္တြင္ ၂၃ရက္ေန႕ညတြင္ ျပဇာတ္ကျပမည္ဟု ေၾကျငာထားသည္။
ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္ ကုိေဇာ္သန္႕တုိ႕ကလည္း ႀကိဳးစားပမ္းစား လူစုၿပီး ဇာတ္လမ္းေတြ စဥ္းစားၾက၊ ေရးၾက၊ ဇာတ္တုိက္ၾကသည္။ စီစဥ္သူ ကုိေဇာ္သန္႕ကလည္း အေတြးေကာင္းသည္။ ကုိေသာ္ဇင္ကေတာ့ လက္တန္းေရးေပးသည္။ ကုမၸဏီက စပြန္ဆာဘာမွမေပး။ ကုိေသာ္ဇင္တုိ႕ဘာသာ ဆံပင္တုရွာ၀ယ္ရ..၊ မိန္းကေလး အ၀တ္အစားမ်ားရွာငွားရႏွင့္ ဗ်ာမ်ားေနရသည္။ ဘယ္သူ႕ကုိ မင္းသားေနရာ၊ ဘယ္သူ႕ကုိေတာ့ျဖင့္ အရံ...၊ ဘယ္သူကုိေတာ့ျဖင့္ မိန္းကေလးလုိ သရုပ္ေဆာင္ခုိင္းရမည္ စသျဖင့္ေခါင္းစားေနရသည္ကုိလည္း ျမင္သည္။ တကယ္ဆုိလွ်င္ တက္တက္ၾကြၾကြႏွင့္လုပ္ေဆာင္ေပးေနသူမ်ားက ဘာသာျခားေတြ။ သုိ႕ေသာ္ မည္သည့္ ဘာသာေရးပြဲပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိေသာ္ဇင္တုိ႕လူတစ္စုက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္လုပ္ေဆာင္ေပးေနၾက။ ခုလည္း ျပဇာတ္စတင္ျဖစ္ေပၚလာရသည့္အေၾကာင္းက သူတုိ႕ ခရစၥမတ္ပြဲကုိ ဦးေဆာင္က်င္းပသည္ ဦးအန္ေထာ္နီဆိုေသာ လူႀကီး၏ တုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ဟုေျပာ၍ရသည္။ ဦးအန္ေထာ္နီက သေဘာမေႏွာေကာင္းသူတစ္ေယာက္။ ကုမၸဏီမွာ ႀကီးၾကပ္ေရးမွဴး။ တစ္ရက္ သူေရွ႕မွာပင္ ဦးအန္ေထာ္နီႏွင့္ ကုိေသာ္ဇင္၊ ကုိေဇာ္သန္႕တုိ႕ စကားေျပာၾကသည္။
"ေသာ္ဇင္ေရ ဦးကေတာ့ ဒီခရစၥမတ္ပြဲမွာ ထူးထူးျခားျခားေလး လုပ္ေပးခ်င္တယ္ အဲဒါကြာ ေတးသရုပ္ေဖာ္တစ္ပုဒ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ေပးရင္ေကာင္းမယ္ကြာ အဲဒါ ေသာ္ဇင္တုိ႕ကုိ အကူအညီေတာင္းမလုိ႕"
"ဦးက ဘယ္လုိ လုပ္ခ်င္တာလဲ ေတးသရုပ္ေဖာ္တင္လား အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေပးႏုိင္သလဲ လုပ္ေပးဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႕ ေဇာ္သန္႕ လုပ္ေပးလုိ႕ရပါတယ္ "
"ဒီလုိကြာ ဦးက အခုပြဲမွာ ဆုိဒ္တစ္ခုကုိ တစ္ညစီ ကျပေပးဖုိ႕ စီစဥ္ထားတယ္ မင္းတို႕လုပ္ေပးႏုိင္ရင္ေတာ့ ဦးဘက္က စီစဥ္စရာရွိတာေတြကုိ စီစဥ္လုိက္ေတာ့မယ္...."
"ဟုတ္ကဲ့ ဦး က်ေနာ္တုိ႕ ႀကိဳးစားၾကည့္လုိက္ဦးမယ္...ဘယ္လုိ Plot ေလးေတြေပးရင္ေကာင္းမလဲလုိ႕ေပါ့ ကုိေသာ္ဇင္နဲ႕ က်ေနာ္တုိင္ပင္ၿပီး ေရးၾကည့္လုိက္မယ္ ဇာတ္လမ္းအၾကမ္းထြက္လာရင္ ဦးကုိ အရင္ေပးဖတ္ၾကည့္မယ္ ဘယ္လုိလဲ မေကာင္းဘူးလား ကုိေသာ္ဇင္..."
ေဇာ္သန္႕ကေတာ့ ကုိေသာ္ဇင္က
"ဟုတ္တယ္ ဦး က်ေနာ္တုိ႕အရင္ေရးၾကည့္လုိက္မယ္ ဦး သေဘာတူရင္ေတာ့ လူစုၿပီး ဇာတ္တုိက္ၾကတာေပါ့"
"ေကာင္းတယ္ မင္းတုိ႕ႏွစ္ေယာက္တုိင္ပင္ၿပီးေတာ့ လုပ္ၾကည့္လုိက္ ဦးကေတာ့ ဒီႏွစ္မွာ ဒီလုိ ေတးသရုပ္ေဖာ္နဲ႕ ျပဇာတ္တစ္ခုခုကုိ ထည့္ကုိထည့္ခ်င္ေနတာ ထည့္ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္မယ္ကြာ ဟုတ္ၿပီလား"
"ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ႀကိဳးစားၾကည့္လုိက္မယ္ေလ"
ထုိေန႕ကစၿပီး ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္ ကိုေဇာ္သန္႕တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္အားခ်ိန္ဆုိလွ်င္ ေခါင္းခ်င္ဆုိင္ေနၾကရေတာ့သည္။ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လုံးျဖင့္ စဥ္းစားမိတာေလးေတြ ခ်ေရးလုိက္ ....ေျပာၾကည့္လုိက္ႏွင့္ တက္တက္ၾကြၾကြ။ သူကေတာ့ ေဘးကေန ထုိင္ၿပီး အၾကံဥာဏ္ေပးရုံသာ။ ကုမၸဏီအတြင္းမွာ ကျပၾကရမည္ဆုိေတာ့လည္း ကုမၸဏီအတြင္းက အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြကုိ ဟာသရွဴေထာင့္ေန တင္ျပရန္ စဥ္းစားျဖစ္ၾကသည္။ အလုပ္ႏွင္သက္ဆုိင္ေသာ ေကာင္းမႈ ဆုိးမႈမ်ား...ကုိ ဟာသအျဖစ္အသက္သြင္းရန္ ဘယ္လုိ တင္ျပရမည္ဆုိတာကုိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ေခါင္းေျခာက္ေအာင္ေတြးယူလုိက္ၾကရသည္။
"ဒီလုိလုပ္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ ကုိေမာင္လြင္ရဲ႕ "
ကုိေသာ္ဇင္က ဆုိလာေတာ့ သူက ေမးေငါ့ျုပရသည္။
"ဆုိစမ္းပါဦး ကုိေသာ္ဇင္ရဲ႕"
"ဒီလုိဗ်ာ က်ေနာ္ေတာ့ ေတးသရုပ္ေဖာ္ကုိမထည့္ေတာ့ဘူး။ ေတးသရုပ္ေဖာ္ဆုိတာကလည္း သီခ်င္းကုိဖြင့္ၿပီး သီခ်င္းနဲ႕လုိက္ဖက္တဲ့ ျပကြက္ေတြကုိ အလုိက္သင့္ကျပရတာမ်ိဳးဆုိေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ ထူးထုူးျခားျခားလုပ္ျပခြင့္ရလုိက္မွာမဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္ ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ ကုိေသာ္ က်ေနာ္လည္း ေျပာမလုိ႕ပါပဲ ခုေတာ့ အံကုိက္ေပါ့"
ကုိေဇာ္သန္႕ တစ္ခ်က္၀င္ေျပာေတာ့ ကုိေသာ္ဇင္ အားရွိသြားပုံေပၚသည္။
"ဒီေတာ့ ဟာသျပဇာတ္ပဲကျပၾကမယ္ ဘယ္ႏွယ့္လဲ"
"ရတယ္ေလ က်ေနာ္ေတာ့ မိနစ္ ၃၀ စာေလာက္ ကျပမလားလုိ႕ အဲဒါကိုေသာ္ဇင္ ဘယ္လုိ သေဘာရလဲ"
"လုပ္ေလ ေကာင္းသားပဲ ဇာတ္လမ္းကုိလည္း အၿပီးသတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဦး ဦးအန္ေထာ္နီေျပာသြားပုံအရဆုိရင္ ၂၃ရက္ဆုိေတာ့ သိပ္မလုိေတာ့ဘူး...."
"ဒီည အၿပီးေရးလုိက္တာေပါ့ ၿပီးေတာ့ ကုိေသာ္ဇင္က လူစုလုိက္.."
"ဟ လြယ္မလားဒါဆုိရင္ ေမာင္လြင္ပဲလူလုိက္စုလုိက္ ဟုတ္လား"
"ေကာင္းပါ့ လူစုေတာ့ မွ ၀င္ပါရတယ္လုိ႕ မရဘူးေနာ္ တစ္ခန္းေလာက္ေတာ့ ၀င္ကရမွ ေက်နပ္မယ္"
သူ ဒီလုိေျပာေတာ့ ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္ ကုိေဇာ္သန္႕က ရယ္ပါသည္။ သုိ႕ႏွင့္ သူတုိ႕ကျပမည့္ ဟာသ ျပဇာတ္က ရုပ္လုံးေပၚလာသည္။ ဦးအန္ေထာ္နီကလည္း ႀကိဳက္သည္ဟုေျပာလာသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဇာတ္တုိက္ရန္ လူစုၿပီး တုိင္ပင္ႏွီးေႏွာက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ဇာတ္တုိက္ျဖစ္ၾကသည္။
ဇာတ္လမ္း အက်ဥ္းက သားအမိ သားအဖ ေလးဦးရွိၿပီး သားျဖစ္သူ အလုပ္ရွာေစ။ ဖားကန္႕သုိ႕ အလုပ္သြားလုပ္မည္ေျပာ။ အေဖျဖစ္သူက ဘာျဖစ္လုိ႕လုပ္ခ်င္တာလဲလုိ႕ေမး။ တုိးတက္ခ်င္လုိ႕ဟု သားျဖစ္သူေျဖ။ အေဖျဖစ္သူက ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသသြားသြား တုိးတက္ခ်င္စိတ္ရွိမွ တုိးတက္မည္ဟု ေျပာဆုိဆုံးမ။ ဆုံးမမရပဲ သားျဖစ္သူ အိမ္ေပၚကဆင္း။ ညီမျဖစ္သူ တားဆီး။ အေမျဖစ္သူ ငိုယုိရင္း သားျဖစ္သူကုိ မသြားဖုိ႕ ေတာင္းဆုိ။ အေဖျဖစ္သူ အိမ္ေပၚက ေဒါႏွင့္ေမာႏွင့္ေမာင္းခ်....။ သားျဖစ္သူ အိမ္ေပၚကဆင္း...။ ထုိသည္က တစ္ခန္း....ျဖစ္သည္။
မင္းသားျဖစ္သူ ဖားကန္႕ကုိေရာက္လာ...။ ေက်ာက္စိမ္းကုမၸဏီတစ္ခုတြင္အလုပ္လုပ္..။ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္လုပ္ရ...။ စားဖုိေဆာင္က စားဖုိမမ်ားႏွင့္ မတည့္..။ တစ္ေန႕ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူႏွင့္ မူးလာ။ စားဖုိေဆာင္မွာ မူးၿပီး အေပါ့သြား။ စားဖုိမ ျဖစ္သူ ျပာကညိဳ ေအာ္ဆဲ ရန္ေထာင္..၊ က်န္စားဖုိမ သုံးေယာက္ အတုိ႕အေထာင္လုပ္....ရန္တုိက္...ၿပီးေတာ့ မင္းသားက လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီး ထြက္သြား...ဒါက တစ္ခန္း..။
မင္းသားျဖစ္သူ အေဆာင္မွာ အိပ္..။ ႀကီးၾကပ္ျဖစ္သူ အလုပ္ဆင္းရန္လာႏိုး..။ ဆုံးမ ေၾသာ္၀ါဒေပး..။ မင္းသား စားဖုိေဆာင္သြား ထမင္းစား..။ အမယ္အုိ စားဖုိမ ေအာ္ဆဲ..ရန္ေတြ႕.....။ဒါကတစ္ခန္း ။ ထုိအခန္းတုိင္းတြင္ ပရိသတ္ရယ္ေမာေစရန္ ဟာသ Plotမ်ား ထည့္သြင္းထားသည္။
ေနာက္တစ္ခန္းက...မင္းသားႏွင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္စု အႏွိပ္ခန္းသြား..။ အပ်က္မမ်ားႏွင့္ေတြ႕..ဆုံခန္း..။ မင္းသားက မ၀င္။ အေဖျဖစ္သူ ဆုံးမလုိက္ေသာ စကားမ်ားကုိ ျပန္လည္ၾကားေယာင္။ မ၀င္ျဖစ္။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမ်ား ျပည့္တန္ဆာမ်ားႏွင့္ေပ်ာ္ပါးေနခ်ိန္တြင္ အဖမ္းအဆီး၀င္။ ၀ါးရုန္းသုန္းကားထြက္ေျပး..။ မင္းသားလြတ္ေျမာက္..။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူမ်ား ဖမ္းမိ..။ ဒါကတစ္ခန္းး။ ထုိအခန္းတြင္ ျပည့္တန္ဆာျဖစ္သူမ်ားႏွင့္ အျပန္အလွန္ေျပာေသာစကားမ်ားက ပရိသတ္မ်ားရယ္ေမာေစရမည့္ စကားလုံးမ်ားထည့္ထားသည္။
ရာသီကုန္ခ်ိန္ ကုမၸဏီက မင္းသားတုိ႕ ၀န္ထမ္းမ်ားကုိ ေဘာက္ဆူးေပး..။ မင္းသားေပ်ာ္ရႊင္။ အိမ္ကဖုန္းလာ။ အေဖ မက်န္းမာေၾကာင္းေျပာ။ အိမ္ျပန္လာဖုိ႕ေခၚ။ အေမျဖစ္သူကလည္း ေျပာ။ မင္းသားျပန္ရန္ ျပင္ဆင္။ မင္းသားျပန္ေရာက္ ။ အေဖကုိဖက္ၿပီးငုိ...။ အေဖ ျပန္လည္ သတိရ...။ မိသားစု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါင္းစည္း...။
ဇာတ္လမ္းအမည္က "ေမွာ္ရုံေတာက အျပန္"
သုိ႕ႏွင့္ ဇာတ္လမ္းက ရုပ္လုံးေပၚလာၿပီ.။ ဇာတ္ကလည္း တုိက္ရသည္မွာ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ေနၿပီ။ အဆင္မေျပသည္ကေတာ့ ကမည့္ မနက္အထိ ကုိေသာ္ဇင္တုိ႕ ကျပရမည့္ ဇာတ္စင္က အခြံခ်ည္းသက္သက္ရွိၿပီး ဘာမွ မျပင္ဆင္ရေသးေပ။ ကုိေသာ္ဇင္က ဦးအန္ေထာ္နီႏွင့္ သြားေတြ႕သည္။
တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ကုိေသာ္ဇင္ျပန္ေရာက္လာသည္။ မ်က္ႏွာက မေကာင္း။
"ဘာတဲ့လဲ ကုိေသာ္"
"မင္းတုိ႕ စဥ္းစားၾကစမ္းပါဦး ငါတုိ႕ မက္လင္ေခ်ာင္က ဒီေန႕ ကျပမွာကြာ ဒါကုိ မေယာင္ရာ ဆီလူးေနၾကတာ..။ ကရင္ေခ်ာင္ဆုိဒ္ကုိ ဒီေန႕ကတည္းက ဇာတ္စင္သြား ဆင္သတဲ့..။ မနက္ျဖန္မနက္မွ သြား ဆင္လည္းရရဲ႕သားနဲ႕ကြာ မဟုတ္ဘူးလား..။"
"ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ ကုိေသာ္ ခုဘယ္မလဲ ဇာတ္စင္ေနာက္ခံ ဘာမွ မကပ္ရေသးဘူး ..ေနာက္ခံ စာလုံးလည္းမေဖာက္ရေသးဘူး...အခင္းလည္းမရွိေသးဘူး..မီးကေရာ ဘာတစ္ခုမွကုိ မလုပ္ရေသးဘူး..က်ေနာ္တုိ႕က ကျပရမလား မကျပရဘူးလား"
ကုိေဇာ္သန္႕ကပါ ေဒါသသံႏွင့္ေျပာလာေသာေၾကာင့္ သူကပင္ ၾကား၀င္ရေတာ့သည္။
"ဒီလုိလုပ္ဗ်ာ ကုိေသာ္နဲ႕ ကုိသန္႕ က်ေနာ္က စာလုံးေဖာက္ေပးမယ္ ေနာက္ခံက မႏွစ္က ပိတ္ျပာႀကီးရွိတာပဲ...အခင္းကေတာ့ မုိးကာ ခင္းလုိက္ရုံေပါ့...ကဲ ကဲ ၾကာတယ္ က်ေနာ္ လုပ္လုိက္ေတာ့မယ္.."
သူက ဒီလုိ ေလာေဆာ္ေတာ့ ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္ ကုိေဇာ္သန္႕လည္းမေနေတာ့ေပ...။ Sound Boxေတြ သယ္သူသယ္...။ မိုက္ ဆင္သူဆင္။ အခင္းခင္းသူ ခင္းႏွင့္ ပ်ာယာခပ္ေနၾကသည္။ မီးဆင္ရန္အတြက္ မီးဆရာတစ္ေယာက္ကုိေခၚက ဘယ.္နားက ဘာလုိ ဆင္မည္ဟု ျပသူကျပ..။ အားလုံးက ဇာတ္အဖြဲ႕ခ်ည္းပင္။ ဘာသာကလည္း သူတုိ႕ဘာသာ တစ္ေယာက္မွ မပါၾက။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ဇာတ္စင္ ဆင္ရင္း ရယ္ကာေမာကာႏွင့္ ေမာေနသည့္ၾကားက ေျပာျဖစ္ၾကေသးသည္။ ညေန ၅နာရီေလာက္တြင္မွ ဇာတ္စင္က ၿပီးသြားသည္။ ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္ ကုိေဇာ္သန္႕ေတာ့ မ်က္ႏွာမ်ားက ခက္ထန္ေနဆဲ...။
ည....။
၂၃ရက္ ဒီဇင္ဘာ ေဆာင္းည...။
ကုိေသာ္ဇင္တုိ႕ အုပ္စုက လူစုၿပီး ဇာတ္ကရန္ ျပင္ဆင္ေနသည့္အထိ ဇာတ္စင္ေရွ႕တြင္ ပရိတ္သတ္ တစ္ေယာက္မွ မရွိေသးဟု သူသိရသည္။ ပရိတ္သတ္မရွိရင္ ဘယ္လုိကျပၾကမည္လဲ။ ဦးအန္ေထာ္နီက ၀န္ထမ္းမ်ားကုိ မေျပာထားဘူးလား..။ သူ ပ်ာယာခပ္သြားသည္။ သူတုိ႕မကျပခင္ ၀န္ထမ္းမ်ားက ကာရာအုိေက သီခ်င္းအစီအစဥ္ျဖင့္ ကနဦးေဖ်ာ္ေျဖၾကမည္။ သူတုိ႕က သီခ်င္း ခုႏွစ္ပုဒ္ေလာက္ၿပီးမွ ၀င္မည္...။
"ကုိေသာ္ စင္ေရွ႕မွာေတာ့ ဘယ္သူမွ မေတြ႕ေသးဘူး သီခ်င္းဆုိမယ့္ လူေလး ငါးဦးပဲရွိတယ္'"
"ဘာ ... လူမရွိဘူး"
ကုိေသာ္ႏွင့္ ကုိေဇာ္သန္႕ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လုိက္ၾကသည္။ သူတုိ႕အခန္းထဲမွာေတာ့ မိတ္ကပ္လိမ္းၿပီး မိန္းမ ပုံစံ၀တ္စားထားသည္ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ျပင္ဆင္ရင္း ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႕သြားၾကသည္။
"ဘယ္လုိျဖစ္ရတာလဲ ဒီလုိ ကေပးမယ့္သူရွိတာေတာင္ သူတုိ႕ ေတာ္ေတာ္ေလး မ်က္ႏွာလြဲခဲပစ္ႏုိင္ေနၿပီေနာ္ ငါတုိ႕ဟာ ငါတုိ႕ ဇာတ္စင္ျပင္ရတယ္ ဆင္ရတယ္...။ ခုလည္း ပရိသတ္မရွိဘူးတဲ့..။ ဦးေထာ္တုိ႕ဘာလုပ္ေနတာလဲ..။ ေဇာ္ႀကီး ဦးေထာ္စီသြား ေမးၾကည့္လုိက္"
"ဦးေထာ္က ျပန္မွ မေရာက္ေသးတာ"
"ဟင္ "
"ဘယ္သြားလို႕လဲ"
"မနက္ကတည္းက ထြက္သြားတာ ဘယ္သြားမွန္းမသိဘူး"
"ေတာက္"
ကုိေသာ္ဇင္ထံမွ ေတာက္ေခါက္သံ ျပင္းျပင္းကုိၾကားလုိက္ရသည္။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ ၾကည့္ရင္း ကုိေသာ္ဇင္ စကားတစ္ခြန္းေျပာသည္။
"ကျဖစ္ေအာင္ က မယ္ကြာ ကဲ ဆက္ျပင္ၾကေဟ့ ပရိတ္သတ္ တစ္ေယာက္မွမရွိလဲ ရေအာင္ ကမယ္..။ ဒီပြဲက သူတုိ႕ပြဲ ငါတုိ႕နဲ႕ မဆုိင္ဘူး။ ေအး ဒါေပမယ့္ ငါတုိ႕ ရေအာင္ ကေပးမယ္...။ ကဲ ဘယ္လုိလဲ မင္းတုိ႕ ကၾကမွာလား"
"ကမယ္ ရေအာင္ ကမယ္... ငါတုိ႕က ငါတုိ႕ ဘာသာေရးပြဲမဟုတ္ေပမယ့္ ရေအာင္ကုိ ကျပလုိက္မယ္ .."
သူသည္ပင္ ကုိေသာ္ဇင္တုိ႕ကုိၾကည့္ရင္ အားတက္လာရသည္။ ညက ၉နာရီေက်ာ္လာၿပီ...။ ကုိေသာ္ဇင္က ဦးေဆာင္ၿပီး ဇာတ္စင္ရွိရာဆီသုိ႕ ဦးေဆာင္လုိက္သည္...။ စင္ေပၚတြင္ သီခ်င္းဆုိေနေသာ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ သီခ်င္းဆုိလွ်က္ရွိသည္။ ေအာက္မွာေတာ့ ပရိတ္သတ္က က်ိဳးတုိ႕က်ဲတဲ...။ အားရစရာမရွိလွ..။ သုိ႕ေသာ္ အစီအစဥ္ကုိ ေၾကျငာခုိင္းလုိက္သည္။ ကျပမည့္ ဇာတ္က ေမွာ္ရုံေတာက အျပန္။
ဇာတ္စကျပေတာ့ ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕ လက္ခုပ္သံကုိ စတင္ၾကားရသည္။ တစ္ခါမွ မတင္ဆက္ဖူးေသာ အစီအစဥ္ျဖစ္သည္မို႕ အေဆာင္အတြင္းရွိ ၀န္ထမ္းမ်ား တဖြဲဖြဲ ေရာက္လာၾကသည္။ ခုမွပင္ ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္ ကုိေဇာ္သန္႕တုိ႕ျပံဳးႏုိင္ေတာ့သည္။ ပရိသတ္ကလည္း တ၀ါး၀ါးႏွင့္ ၀ါးလုံးကြဲရယ္ေမာၿပီး လက္ခုပ္သံေတြ ေျဖာင္းေျဖာင္း အားေပးၾကသည္။ ၀န္ထမ္းမ်ား အကုန္နီးပါးလာေရာက္အားေပးၾကသည္ကုိၾကည့္ရင္း သူလည္း ေပ်ာ္ေနမိသည္။ျပဇာတ္ကၿပီးေတာ့ ဦးအန္ေထာ္နီက စကားတစ္ခြန္းဆုိသည္...။
"၂၄ရက္ည ကရင္ေခ်ာင္ဆုိဒ္မွာလည္း ေဖ်ာ္ေျဖေပးၾကပါ"ဟု..။
ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္အဖြဲ႕၏ေအာင္ျမင္မႈက ကရင္ေခ်ာင္ဆုိဒ္တြင္ပါ သရဖူေဆာင္းႏုိင္ခဲ့သည္။ လူႀကီးမ်ား၊ မန္ေနဂ်ာမ်ားကလည္း ေက်နပ္အားရသည္။ ထုိတြင္ ဦးအန္ေထာ္နီက တစ္စခန္းထလာျပန္သည္။ ႏွစ္သစ္ကူး New Yearညတြင္လည္း ေဖ်ာ္ေျဖေပးရန္ စကားစလာသည္။ သုိ႕ေသာ္ ဒီဇာတ္ကုိမဟုတ္ပဲ ေနာက္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းေပးရန္ျဖစ္သည္။ ကုိေဇာ္သန္႕ သူ႕ေခါင္းထဲတြင္ရွိေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ျပက္လုံးထုတ္ရန္ စဥ္းစားသည္။ ကုိေသာ္ဇင္ကလည္း ေထာက္ခံသည္။ ျပက္လုံးမ်ားက ဒီေပ်ာ္ပြဲရႊ႔င္ပြဲတြင္ က်င္းပသြားေသာ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမ်ားႏွင့္ ပတ္သတ္သည့္ ျပက္လုံးျဖစ္သည္။ ဇာတ္ကုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေရး..။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္တုိက္ၿပီး ျပင္ဆင္ၾကရသည္။ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ သမာသမတ္မက်မႈမ်ားကုိ ျပက္လုံးအျဖစ္ ဟာသေပးလုိရင္းျဖစ္သည္။ ခုေတာ့ ထုိျပက္လုံးမ်ားေၾကာင့္ဟုဆုိလာသည္။
ကုိေဇာ္သန္႕က ေဒါသထြက္ေနသည္။ ျပဇာတ္က မကရေသး။ ၃၁ရက္ေန႕ညက အသက္၀င္ေနၿပီ.ဆုေပးပြဲကုိပါ တစ္ၿပိဳင္နက္က်င္းပမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကုမၸဏီဆုိဒ္ခြဲမ်ားမွ ၀န္ထမ္းမ်ားကလည္း စုေ၀းေရာက္ရွိေနၿပီ။ ျပဇာတ္က မာရသြန္မေျပးခင္ ၀င္ကရမည္။ သူလည္း ခက္ထန္ေနေသာ ျပဇာတ္အဖြဲ႕သားမ်ားၾကား၀င္ေရာကာ ျဖစ္သမွ်ကုိ ေမးျမန္းရေတာ့သည္။
"ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ကုိေသာ္"
"ဒီမွာေလ ေမာင္လြင္ရဲ႕ ျပဇာတ္ကျပဖုိ႕ကုိ ဒီည မွာ အားကစားနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ ျပက္လုံးမ်ိဳး ထည့္ထားရင္ ျဖဳတ္ေပးရမယ္တဲ့ မျဖဳတ္ရင္ ေလးဂြနဲ႕ပစ္မယ္ဆုိပဲ ဒါ ငါတုိ႕ကုိ သက္သက္ ေစာ္ကားတာပဲ....ေဇာ္ႀကီးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ေဒါသထြက္ေနတယ္"
သူပင္လွ်င္ စိတ္တုိမိပါသည္။ ဘာဆုိင္သနည္း။ အားကစားႏွင့္ပတ္သတ္ေတာ့ေရာ မည့္သည့္ ျပက္လုံးေျပာမည္မွန္းကုိ မသိပဲ ရမ္းမွန္း ေစာ္ကားလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကုိေသာ္ဇင္က မကေတာ့ဖုိ႕ ေျပာေနၿပီ။ ကုိေဇာ္သန္႕က ထုိအခန္းကုိ ျပက္လုံးမ်ားကုိ မျဖဳတ္ပဲ ဆက္ကမည္ဟု ေျပာသည္။ အေျခအတင္ေျပာေနခ်ိန္တြင္ ဦးအန္ေထာ္နီေရာက္လာသည္။
"ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲ"
ကုိေဇာ္သန္႕က အျဖစ္သနစ္အေၾကာင္းစုံကုိေျပာျပသည္။ ဦးအန္ေထာ္နီ ဘာမွမေျပာ။ ကုိေသာ္ဇင္က
"ဦး စဥ္းစားၾကည့္ဗ်ာ ဒီျပဇာတ္ကျပဖို႕ဆုိတာ ဦးတုိ႕ပဲ ေလာေဆာ္ခဲ့တာပါ။ ေနာက္ၿပီး ျပဇာတ္ထဲမွာ ျပက္တဲ့စကားလုံးမ်ားဟာ ပုဂၢိဳလ္ေရးထိခုိက္ေစာ္ကားလုိမႈမပါပဲ အေပ်ာ္သက္သက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေပးလုိရင္းသက္သက္ ျပက္ရုံပါ။ ခု က်ေနာ္တုိ႕အဖြဲ႕ျပင္ဆင္ေနခါမွ အားကစားနဲ႕ပတ္သတ္တဲ့ ျပက္လုံးမ်ိဳး အခန္းမ်ိဳးကုိ မကပါနဲ႕ ျဖဳတ္ပစ္ပါ ကရင္ ေလးဂြနဲ႕ပစ္မယ္ဆုိတာ တုိက္ရုိက္ႀကီးေစာ္ကားလုိက္တာပဲ..။ဒီေတာ့ က်ေနာ္ကေတာ့ မကေတာ့ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္လုိက္ၿပီ"
"ဟာ ကုိေသာ္ကလည္း ဘယ္ျဖစ္မလဲ က..မယ္ ဘာလုိ႕ အရွဳံးေပးရမွာလည္း ဆက္ကမယ္ ဒီအခန္းကုိ ျဖဳတ္လည္းမျဖဳတ္ႏုိင္ဘူး....ရေအာင္ကုိကမယ္လုိ႕ အစီအစဥ္ေၾကျငာသူကုိ ေၾကျငာခုိင္းလုိက္ေတာ့"
ကုိေဇာ္သန္႕က ထုိသုိ႕၀င္ေျပာေတာ့ အားလုံးက ကမယ္ မကဘူးဆုိတာကုိ အေျခအတင္ ေျပာဆုိေနၾကၿပီ...။ အားလုံးက ျပင္ဆင္ၿပီးေနၿပီ။ မိတ္ကပ္ေတြ လိမ္းၿပီးကုန္ၿပီ...။
"ဒီျပဇာတ္ကုိ ရေအာင္ကမယ္ ကုိေသာ္ ဦးကုိလည္း အားေတာ့နာပါတယ္ ဒီျပဇာတ္ကဖုိ႕ ဦးကေလာေဆာ္ခဲ့တယ္ က်ေနာ္တုိ႕ ႀကိဳးစားေတြးတယ္ ေရးတယ္..။ တစ္ေယာက္မွ တစ္ခါမွ ကျပၾကဖူးတာမဟုတ္ဘူး။ အားလုံးပင္ပန္းတယ္..။ ေနာက္ဘာတစ္ခုမွ ဦးတုိ႕ စီစဥ္ေပးတာမရွိတဲ့အထဲက ျဖစ္ေအာင္ကခဲ့တာလည္း ဦးအသိပဲ..။ ၀တ္စုံေတြ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ငွားရတယ္။ ဆံပင္အတု ၀ယ္ရတယ္...။ပန္းေတြ၊ မိတ္ကပ္ေတြ ရေအာင္ က်ေနာ္တုိ႕လုပ္ခဲ့ရတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဇာတ္စင္ကအစ......က်ေနာ္တုိ႕ ကုိေသာ္တုိ႕ ကုိေမာင္လြင္တုိ႕ ဆင္ခဲ့ရ ေျပးရလႊားရလာခဲ့ရတာ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းသလဲ ဦးလည္း သိေလာက္ပါတယ္ ဆုိေတာ့ဗ်ာ ဒီည ရေအာင္ကမယ္... ကုိေသာ္ကေရာ ဘယ္လုိ ဆႏၵရွိလဲ....?"
ကုိေသာ္ဇင္ ဘာမွမေျပာ။ အားလုံးက တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။ ေအးစက္ေသာ ဒီဇင္ဘာညသည္ သူတုိ႕အဖြဲ႕ကုိ ပူေႏြးေလာင္ၿမိဳက္ေနေစသည္။
" ကမယ္ဗ်ာ ရေအာင္ကုိကမယ္ ဒီအခန္းကုိလည္း မျဖဳတ္ဘူး ပစ္ရဲတဲ့ေကာင္ရွိရင္ ပစ္ ....ျဖစ္တဲ့ ျပႆနာ ေနာက္ေန႕မွရွင္းမယ.္ အားလုံး ဆက္ျပင္ေဟ့ မိတ္ကပ္ေတြ ျပန္ျပင္ၾက...လုပ္လုပ္ ဦး က်ေနာ္ေတာ့ရေအာင္ ကေတာ့မယ္..."
"ကပါ လုပ္ ဦးလည္း အားေပးတယ္..ဒီလုိလာေျပာတာဘယ္သူလဲ...ဒီပြဲကုိ ဦး ဘာအေႏွာင့္အယွက္မွမရွိပဲ လုပ္လာတာ ႏွစ္ခ်ီေနၿပီ..လုပ္ကြာျပင္"
ထုိအခ်ိန္တြင္ မန္ေနဂ်ာႏွင့္လူႀကီးမ်ားလည္းေရာက္လာၾကသည္။ ဘာျဖစ္တာလဲဟု ေမးသျဖင့္ ျဖစ္သမွ်ကုိေျပာျပၾကသည္။ လူႀကီးမ်ားကပင္
"ကကြာ ဘယ္ေကာင္ေျပာတာလဲ... ဒီလုိ လုပ္ျပတဲ့လူရွိတာ အားမေပးပဲ ဖ်က္လုိဖ်က္စီးလုပ္တာ ကျဖစ္ေအာင္က ..."
ထုိေန႕က ကျပျဖစ္ေအာင္ ကလုိက္ၾကသည္။ အားေပးမႈ ပရိတ္သတ္က ေလွ်ာ့မသြား...။ ေလးဂြပစ္သံလည္းမၾကား..။ နဂုိမူလ ျပက္လုံးမ်ားထက္ထိေရာက္ေစာ ျပက္လုံးမ်ားကုိ ထည့္ျပက္ၾကသည္။ လက္ခုပ္သံမ်ား တေျဖာင္းေျဖာင္း...။ ညက ေအးစက္လုိ႕....။ကုိေသာ္ဇင္ႏွင့္ ကုိေဇာ္သန္႕တုိ႕အဖြဲ႕သားမ်ားကေတာ့ ရင္တြင္းတစ္ခုလုံး ဆူပြက္စြာႏွင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေနၾကသည္။ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲၿပီးသြားေသာအခါ ရင္တြင္းတြင္ရွိေနၾကေသာ က်ိတ္မႏုိင္ခဲမရျဖစ္ေနေသာ ေ၀ဒနာမ်ားကုိ သည္းခံျခင္းဟူေသာ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းမ်ိဳးႏွင့္ အစားထုိးၾကလွ်က္ ေမ့ေပ်ာက္လုိက္ေတာ့ရန္ ကုိေသာ္ဇင္ အပါအ၀င္...အဖြဲ႕သားအားလုံးက နွလုံးသြင္းထားၿပီးႏွင့္ေနၾကေပၿပီ...။
ေသာ္ဇင္(လြိဳင္ေကာ္)
8Th-Jan-2012
မွတ္ခ်က္။ ။ ၿပီးခဲ့ေသာ ခရစၥမတ္ေပ်ာ္ပြဲရႊ႔င္ပြဲတြင္ ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရသည္မ်ားကုိ အမွတ္တရ ေရးဖြဲ႕ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အဖြဲ႕သားအားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္လွ်က္.။
No comments:
Post a Comment